Wąbrzeźno
Wąbrzeźno – miasto i gmina miejska w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie wąbrzeskim, siedziba starosty tegoż powiatu. Około 14000 mieszkańców.
Historia[edytuj • edytuj kod]
Nazwa, jeszcze wówczas wioski, pojawia się po raz pierwszy w XIII-wiecznych dokumentach naszych dawnych przyjaciół z północy. W 1330 roku Władysław Łokietek spalił Wąbrzeźno, dlatego też uzyskało ono rok później prawa miejskie. Taka też sytuacja powtarzała się w każdej wojnie polsko-krzyżackiej. Miasto dostawało wpierdol, ale nie zostawało dołączone do kontrybucji. Natomiast w bitwie pod Grunwaldem wszyscy wąbrzescy chłopi dołączyli do grona aniołków. Wreszcie, w 1454 roku ziemię chełmińską z Wąbrzeźnem włącznie przyłączono do Polski. Nie dało to spokoju. 10 lat później miasto spalili… Krzyżacy. Taki już los miasta przygranicznego. Dopiero w XVI wieku miasto zaznało nieco spokoju. XVII wiek przyniósł zaś potop szwedzki i kolejny wpierdol. W końcówce stulecia Wąbrzeźno zostało nieźle uszkodzone przez pożar. Jeszcze przed 1772 i zagarnięciem miasta przez Prusy, kilkukrotnie doprowadzono je do ruiny. Ostatnie dwa wieki drugiego tysiąclecia przyniosły względny spokój. Jednakże czas w mieście zatrzymał się w latach 80-tych XX wieku.
Zabytki[edytuj • edytuj kod]
- ruiny zamku – powtórka z rozrywki. To, co w każdym mieście w okolicy. Niestety, nieszczejące z powodu regularnego podlewania przez tutejszych chlorków.
- kościół pw. apostołów Szymona i Judy Tadeusza – wybudowany w XIV wieku. Aż dziw, że go Polacy wtedy nie spalili.
- kościół pw. Matki Boskiej Królowej Polski – rocznik 1836. Za zaborów było w okolicy spokojniej, więc Niemcy w inny sposób marnowali czas i pieniądze.
- kamienice z przełomu XIX i XX wieku – jak wyżej.
Flora i Fauna[edytuj • edytuj kod]
Okolica może się poszczycić sezonowym występowaniem wilkołaka. Zwierzę grasuje zazwyczaj w kukurydzy późną jesienią. Inna nazwa to Chupacabra. Z wyglądu podobne jest do wilka ze świńskim, za przeproszeniem, ryjem.
Przemysł i handel[edytuj • edytuj kod]
W mieście otwierane są zazwyczaj sklepy z odzieżą używaną, biura kredytowe, apteki oraz domy pogrzebowe. Niestety, ostatnimi czasy mocno podupadły sklepy monopolowe. Ekskluzywniejsze towary nabyć można w centrach handlowych Biedronka (x2), Lidl, Tesco (teraz już jako Netto), Dino (x2) i jeszcze jedno Dino kawałek poza terenem miasta w Wałyczu.
Kultura[edytuj • edytuj kod]
- kino w WDK – serwuje ciągle odgrzewane filmy, ale od czasu do czasu stara się o rozwój kulturalny mieszkańców miasta częstując ich niszowym kinem intelektualnym i filmami typu „Tylko mnie kochaj” lub „Ja wam pokażę!”.
- muzeum – od biedy, umieszczone w budynku po dawnym składzie zboża (że niby ten klimat). Prezentuje szalenie interesujące wystawy, m.in. zbiory zdjęć „Budynki gospodarskie powiatu wąbrzeskiego za czasów zaborów”.
- amfiteatr na Podzamczu – corocznie obchodzone hucznie Dni Wąbrzeźna ściągają do miasta fanów muzyki disco polo lub Don Wasyla z całego kraju. Miasto może się poszczycić zaproszeniem takich gwiazd światowego formatu jak Eleni, Kasa, czy Formacja Nieżywych Schabuff. Wydarzeniem na skalę globalną był występ zespołu Myslovitz.
Miasta partnerskie[edytuj • edytuj kod]
- Chełmża – jak powszechnie wiadomo, przyjaźń między miastami trwa od wieków. Wzajemna sympatia okazywana jest zazwyczaj podczas przyjazdu autobusu linii Wąbrzeźno-Toruń (przez Chełmżę), podczas dyskotek oraz na murach miast.
- Syke (Niemcy) – współpraca rozpoczęta podczas wakacji 2006, gdy to jeden z przedsiębiorców pochodzący z gminy Syke odwiedził Wąbrzeźno w poszukiwaniu swojego samochodu.
- Kowalewo i Golub-Dobrzyń – Wąbrzeźno nie lubi Golubia od czasu jak utworzył własny powiat, a Kowalewo nie lubi Wąbrzeźna.
