Gondor

Gondor
Stolica	Minas Tirith
Dewiza	Chrońmy drzewa!
Skład narodowościowy	0,(0)1%: Dúnedainowie Reszta: jacyś pajace

Gondor – tolkienowski kraj ludzi najwyższej rasy. Potocznie zwany też Indorem i Kondorem.

Władza

Władza w państwie jest tak zagmatwana, że nawet znawcy od prawa konstytucyjnego nie mogą pojąć tego systemu rządów. Jest namiestnik, który niby ma nad sobą króla, ale tak na prawdę to go nie ma i rządzi sam. A jak król się pojawia, to namiestnik mówi, że on jest władcą i odwala samodzierżawie. Jest organ doradczy, ale jego kompetencje oddaje piosenka rapera z Minas Morgul:

Niby i jest tam jakaś Piiiiiidolona Rada,
ale co tam wskóra, do czego się nada,
jak Namiestnik wpiiiiiiiprza pomidorki
i odbija mu we wszystkie wtorki.

Jak widać ciężko ogarnąć kto tu rządzi. Dlatego przybył król przedmieścia, pretendent do tronu szlachetny pan Aragorn z Północy i wszystko wziął za łeb. Od tej pory wszystko wróciło do normy, czyli dalej nikt nie wiedział jak to działa.

Stolyca

Minas Tirith, bo tak się zwie stolyca, to niesamowite miasto. Zaprojektowane tak, by jak najłatwiej można je było podbić. Zbudowane z jakiegoś białego kamienia, zapewne to kreda z Númenoru, która przeżyła potop niezamoczona. W skali twardości Mohsa zajmuje miejsce 11, więc jest bardzo odporna na deszcz i ataki wściekłych orków.

Historia

Zacna. Królestwo założone przez Noego i jego dwóch synów Chama i Sema (gdzie podział się Jafet?, tego nie wie nikt). Początkowo rządził sam Noe, później zginął, bo zarąbało go Oko Saurona, które nie było okiem. Potem rządził Cham, ale że był chamem wziął sobie Pierścionek dla siebie i zginął. Jak przestawał rządzić to oddał władzę jakiemuś bękartowi Sema. Ten założył dynastię, która trwała, aż nie wyginęła. Później rządzili namiestnicy, ale tych to już znasz. Najlepszym był ten świr Denethor. Potem wrócił dziedzic Chama i wszyscy żyli długo i szczęśliwie.