Aragorn

Z Nonsensopedii, polskiej encyklopedii humoru


Cquote2.svg

Witaj Aragornie, synu Arathorna, którego ojcem był Arador, dziedzicu Isildura i spadkobierco jego skarbu, potomku Elendila, Elessarze – Kamieniu Elfów, Dúnadanie i Strażniku Północy, Przyjacielu Ludzi i Elfów, Ty, w którego żyłach płynie krew trzech ras, w tym także Majarów. Dawniej znany jako Estel, co oznacza nadzieja! Niech chwała spłynie na Twój ród i plemię!
Cquote2.svg

— Witanie Aragorna w wersji skróconej.

Aragorn II (ur. 1 marca 2931 r. III Ery – zm. 120 r. IV Ery) – syn Arathorna, postać rasy ludzkiej, w której żyłach płynie krew elfów i Majarów. Członek Drużyny Pierścienia we „Władcy Pierścieni”. Objął szlacheckie imię po innym, równie honorowym przodku – Aragornie I. Młodzian (89 lat) zakochany na zabój w pewnej rzygogennej elfce. Swego czasu znalazł się wśród Strażników Północy, a potem przestawił się na krzywdzenie bezbronnych Nazguli.

Biografia[edytuj • edytuj kod]

Aragorn Świebodziński

Drużyna Pierścienia[edytuj • edytuj kod]

Aragorn, mając blisko 89 lat, zgłosił się do tajemniczej Drużyny Pierścienia, w której dowodzenie objął brodaty nekromanta oraz pedofil Gandalf. Gdy już nie dawał rady, Aragorn szybko wepchnął tyłek na tron i poprowadził drużynę dalej. Po rozdzieleniu grupy[1] udał się w pościg za orkami i stoczył ostateczną bitwę z bossem Sauronem.

Dwie Wieże[edytuj • edytuj kod]

Tutaj już 90 letni Aragorn wraz z bandą kocmołuchów z rohanu, pijanym krasnoludkiem i Robinem vel Legolasem, walczył pod Helmowym Jarem z 10 tysięczną bandą papaciątek. Udało mu się namówić elfów (miał tam kochankę) do pomocy w tej bitwie. Miał także na składzie dwóch grubasów z Shire. Aragorn jak na kozaka przystało, zabił dużo orków, wykazał się ogromnym męstwem i nadwagą odwagą.

Królowanie[edytuj • edytuj kod]

Po zwycięstwie Wojny o Pierścień koronowano Aragorna za patriotyzm i wielkie czyny dla Królestwa Gamoni i Krasnoludków®. Objął wtedy imię Elessar i królewską dziewkę. Królował sobie aż umarł.

Broń[edytuj • edytuj kod]

Ważnym elementem postaci Aragorna jest jego miecz o imieniu Andúril. Oręż ten jest tak stary, że jego kowal wisi Mojżeszowi 5 zł. Podczas którejś wojny o jakąś błyskotkę, został połamany poprzez zdeptanie. Mimo to zalany właściciel użył go do morderstwa. Został więc skazany na karę śmierci przez mafię orków, która porąbała go siekierami, a potem wrzuciła do rzeki. Miecz został odnaleziony przez zalane w sztok elfy, które myśląc że to ławica srebrnych pysznych rybek zaniosły go do swej twierdzy zwanej Kruczą Laleczką (ze starego elfickiego „Ravendoll”).

Wpływ Aragorna na kulturę i architekturę[edytuj • edytuj kod]

Na chwilę obecną największy pomnik Aragorna znajduje się w Świebodzinie.

Przypisy

  1. Niczym w Scooby Doo.