Andúril
Z popiołów strzelą znów ogniska,
I mrok rozświetlą błyskawice.
Złamany miecz swą moc odzyska,
Król tułacz wróci na stolicę.
- Wierszyk o Mieczu i jego Panu.
Andúril – miecz połamany przez położenie się na nim. Przedtem zwał się Narsilem, Mieczem Elendila. Nieodłączny element Aragorna. Bez niego nie byłoby całej powieści.
Historia[edytuj • edytuj kod]
Powstał w Pierwszej Erze. Wykuty przez ziomków z Wrocławia. Przejęty przez ludzi, wzięty na arkę Elendila gdy nadszedł potop.Wymachiwał nim przed Sauronem podczas pierwszej afery o Pierścionek. Sauron, gdy się wkurzył, zaczął rozwalać wszystko. Elendil się przewrócił na swój miecz, a że ten był z super extra metalu, połamał się. Wtedy Isildur poczuł się ważny i odciął połamanym mieczem kawałek Saurona razem z Jedynym Pierścieniem. Ten umarł drugi raz. Isildur zabrał szczątki miecza. Potem sam zginął, bo Pierścień tak go kochał, że utulił go do snu w rzece. Miecz zabrał jakiś sługus Isildura i zaniósł do El Rondla. Półelf zabawił się w proroka i powiedział, że ktoś przekuje ostrze, a on je sobie zatrzyma do czasu zmartwychwstania Saurona i odnalezienia Pierścienia. Tako się stało, jako rzekł Miszcz. Przekuli miecz i od tej pory wymachiwał nim Aragorn, Dziedzic Isildura.
Zobacz też[edytuj • edytuj kod]
To jest tylko zalążek artykułu związanego z postaciami fikcyjnymi. Jeśli rozpoznajesz Rumcajsa i Pszczółkę Maję – rozbuduj go.
