Andúril: Różnice pomiędzy wersjami
M |
|||
Linia 1: | Linia 1: | ||
[[Plik:Anduril.jpg|thumb||right|Jak można coś takiego przekuć?]] |
[[Plik:Anduril.jpg|thumb||right|Jak można coś takiego złamać? <br> Jak można coś takiego przekuć???]] |
||
{{cytat|Z popiołów strzelą znów ogniska,<br> |
{{cytat|Z popiołów strzelą znów ogniska,<br> |
||
I mrok rozświetlą błyskawice.<br> |
I mrok rozświetlą błyskawice.<br> |
Wersja z 09:19, 21 wrz 2012
Z popiołów strzelą znów ogniska,
I mrok rozświetlą błyskawice.
Złamany miecz swą moc odzyska,
Król tułacz wróci na stolicę.
- Wierszyk o Mieczu i jego Panu.
Andúril – miecz połamany przez położenie się na nim. Przedtem zwał się Narsilem, Mieczem Elendila. Nieodłączny element Aragorna, bez niego nie byłoby całej powieści.
Historia
Powstał w Pierwszej Erze. Wykuty przez ziomków z Wrocławia. Przejęty przez ludzi, wzięty na arkę Elendila gdy nadszedł potop. Elendil wymachiwał nim przed Sauronem podczas pierwszej afery o Pierścionek. Sauron, gdy się wkurzył, zaczął rozwalać wszystko. Elendil się glebnął na swój miecz, a że ten był z super extra metalu, połamał się. Wtedy Isildur poczuł się ważny i odciął połamanym mieczem kawałek Saurona razem z Jedynym Pierścieniem. Sauron umarł pierwszy raz. Isildur zabrał szczątki miecza. Potem sam zginął, bo Pierścień tak go kochał, że utulił go do snu w rzece. Miecz zabrał jakiś sługus Isildura i zaniósł do El Ronda. Półelf zabawił się w proroka i powiedział, że ktoś przekuje ostrze, a on je sobie zatrzyma do czasu zmartwychwstania Saurona i odnalezienia Pierścienia. Tako się stało, jako rzekł Miszcz. Przekuli miecz i od tej pory wymachiwał nim Aragorn, Dziedzic Isildura.