Tobias Sammet
Podpatrzyłem od Dickinsona tyle rzeczy, że gdyby on o nich wiedział, nie wyszedłbym z więzienia za łamanie praw autorskich
- Tobi o swojej kreatywności
Szablon:Tniemiecki wokalista wykonujący muzykę z pogranicza power metalu i hard rocka. Jest szefem zespołów Avantasia i Edguy.
Życiorys
Tobias dorastał w robotniczej rodzinie. Jego matka i ojciec, podobnie jak reszta mieszkańców miasteczka, byli zatrudnieni w lokalnej fabryce opon. Tobias nie mógł jednakże podjąć pracy tamże ze względu na traumę z dzieciństwa wywołaną przez film Mordercza opona, który często puszczał mu wujek. Ponieważ w mieście nie było żadnych innych miejsc pracy niż w fabryce opon, podjął, jeszcze będąc nastolatkiem, decyzję o zostaniu muzykiem.
Aby stało się to możliwe, zapisał się do szkoły muzycznej, gdzie nauczył się grać na basie i klawiszach[1]Niebawem, w wieku jakichś piętnastu lat, Tobi doszedł do wniosku, że jest tak dalece uzdolniony, że musi pochwalić się swoimi umiejętnościami światu. Wraz z niejakim Jensem Ludwigiem postanowili założyć Edguy. Gdy znaleźli do tego jeszcze jakiegoś marnego pałkera, nagrali pierwsze demo za pieniądze wyłudzone od rodziców. Tobias, ponieważ jego rodzice byli głównymi fundatorami, objął rolę wokalisty[2].
O dziwo, to demo, a także kilka następnych odniosły jakiś tam sukces komercyjny, dzięki czemu Edguy już w 1997 wydał pierwszy pełnowartościowy album, a dzięki inwestycji w postaci znanych nazwisk, zawojował nim z połowę rynku muzycznego Niemiec. Otworzyło to Sammetowi drogę do stania się jedną z najważniejszych postaci powermetalowego światka, obok piszczącego, wiecznie narąbanego budowlańca czy kastrata. Dzięki temu mógł poświęcić się pracy nad nowym projektem, Avantasią, która co prawda wionie komerchą na kilometr, ale ludzie i tak kupują ich płyty.
Dyskografia
Główny artykuł: Dyskografia Edguy- Główny artykuł: Dyskografia Avantasii
Oprócz tego Tobiaszowi udało się załapać na gościnne występy na paru płytach jego ziomków z Avantasii oraz w konkurencyjnym projekcie Arjena Lucassena, Ayreon. Wzajemne wspieranie służy jeszcze większemu powiększaniu komercyjności, ale nikogo to nie obchodzi.
