Die Woody’s
Die Woody’s – niemiecki zespół muzyczny znany ze szlagieru „Fichtl's Lied”. Die Woody’s został założony przez dwóch agentów RFN, którzy grając swój przebój mieli doprowadzić do obalenia komunizmu w Niemieckiej Republice Demokratycznej.
Przygotowania[edytuj • edytuj kod]
Punkt kulminacyjny rywalizacji pomiędzy NATO a Układem Warszawskim miał miejsce w orwellowskim 1984 roku. Wojna w Afganistanie trwała, większość państw bloku wschodniego zbojkotowało Letnie Igrzyska Olimpijskie w Los Angeles, a zachód wspierał finansowo NSZZ „Solidarność” i czeskich sygnatariuszy Karty 77. Niemcy Zachodnie także chciały mieć udział w walce z komunizmem. Rząd w Bonn wynajął Pascala Marshalla i Thomasa Maiera, którzy mieli przekonać mieszkańców Niemiec Wschodnich do zburzenia muru berlińskiego.
W ramach przygotowań Marshall i Maier spędzili trzy miesiące w NRD, by móc odnaleźć słabe punkty wschodnioniemieckiego reżimu. Poszukania nie odniosły jednak rezultatu. W przedostatni dzień misji Mauer wpadł na pomysł. Kiedy przez pomyłkę nastawił stację radiową nie na Radio Wolna Europa, a na śląskie Radio Bercik to stwierdził, że można obalić reżim za pomocą piosenki. Maier uznał, że skoro on nie da rady słuchać po raz setny piosenki o wodzionce, to mieszkańcy NRD też nie dadzą rady słuchać napisanej specjalnie dla nich piosenki nadawanej sto razy dziennie. I tak jeśli zachodnioniemieckie stacje radiowe będą ciągle męczyć swoich słuchaczy szlagierem, tak odbierający zachodnie stacje wschodnioniemieccy słuchacze też będą domagać się zdjęcia piosenki z radia. Ze względu na duże problemy z komunikacją pomiędzy dwoma skonfliktowanymi państwami, obywatele NRD mieli wyjść na ulice z młotami i zaatakować stacje radiowe w Berlinie Zachodnim. Aby jednak dotarcie mogło się powieść, trzeba było po drodze obalić mur. Ponadto właściciele trabantów mieli szturmować przejścia graniczne, byle tylko zniszczyć wszystkie maszty radiowe i wytwórnie muzyczne w Hamburgu. Dodatkowo ARD miała emitować teledysk z Marshallem i Maierem. W efekcie w NRD mieli zostać wyłącznie politycy SED oraz mieszkańcy Rugii i Drezna, do których nie docierało ani zachodnioniemieckie radio ani ARD. Tak osłabione państwo miała zająć Bundeswehra w ciągu tygodnia.
Operacja „Świerk”[edytuj • edytuj kod]
Po opracowaniu planu Marshall i Maier zabrali się do pracy. Ubrali się w bawarskie ciuchy, kupili instrumenty i maskotki w sklepie Marienkäfer, za skrzynkę piwa zdobyli melodię skomponowaną na bułgarskiej podróbie syntezatora Roland SH-101 oraz napisali tekst dotyczący ochrony środowiska. Po napisaniu tekstu o małym świerku swoją operację nazwali „Świerkiem”. Gotowi poszli do studia nagraniowego nagrać piosenkę. Kluczem do sukcesu piosenki okazały się charakterystyczne uśmiechy. Po latach Marshall powiedział, że on śmiał się nie tyle z wesołej melodyjki co ze frajerów ze Stasi, którzy nie byli w stanie rozpracować go. Maier do dzisiaj nie powiedział, co go śmieszyło. Gdy niemieccy dziennikarze muzyczni zapytali się go o ten uśmiech to enigmatycznie odparł, że odpowiedź kryje się w jego zachowaniu. Po udzieleniu tej informacji pojechał do Holandii.
Reakcja[edytuj • edytuj kod]
Wbrew oczekiwaniom szlagier „Fichtl's Lied” nie odniósł oczekiwanego sukcesu. Co prawda ludność RFN domagała się zdjęcia piosenki z anteny, jednak mieszkańcy NRD cieszyli się z emitowanego przeboju. Okazało się, że Marshall i Maier nie uwzględnili w swoim planie wielkiego zasięgu cenzury. Obywatele Niemiec Wschodnich nie mogąc słuchać na co dzień piosenek Alphaville lub Sandry[1] z chęcią słuchali piosenki Die Woody’s.
Nie wszystko jednak poszło na marne. Piosenka znacząco poprawiła samopoczucie obywateli Niemiec Wschodnich, którzy chociaż na chwilę zapomnieli o podsłuchach, przesłuchiwaniach Stasi, normach produkcyjnych i farbowanych włosach Margot Honecker. Uśmiechnięci Niemcy zaczęli spotykać się, co zaowocowało powstaniem kilku ruchów opozycyjnych, które zaczęły wymuszać na władzy pewne ustępstwa… I tak za sprawą Pascala Marshalla i Thomasa Maiera NRD miało swoją odwilż polityczny. Kolejny przełomy w liberalizacji reżimu miał miejsce pięć lat później za sprawą zbyt gadatliwego Güntera Schabowskiego i Davida Hasselhoffa śpiewającego włochatą piersią „Looking for Freedom”.
Bohaterowie po latach[edytuj • edytuj kod]
W nagrodę za wkład w enerdowską odwilż Marshall i Maier otrzymali Odznaki Honorowe Bundeswehry i zapas nici dentystycznych marki Bindegarn, a po latach także trafili do historii internetu jako niemieccy prawie Wielcy Przedwieczni. Sława jednak doprowadziła chłopaków do załamania nerwowego. W 2017 roku trafili do szpitala psychiatrycznego, skąd po kilku miesiącach uciekli. W Polsce Die Woody’s cieszą się bardzo dużą popularnością. W internetowej sondzie Biedronki, kto ma zastąpić Świeżaki 94% głosów padło na małe świerki z teledysku „Fichtl's Lied”. Trasa koncertowa po Europie Środkowej w planach.
Niemieccy muzycy a Die Woody’s[edytuj • edytuj kod]
- Tytułowy „Midnight Man” w przeboju Sandry to Pascal Marshall.
- Tytułowy „Brother Louie” w piosence Modern Talking nazywał się pierwotnie Thomas.
- Odwilż polityczna dokonana przez Die Woody’s została opisana przez Scorpionsów w piosence „Wind of Change”.
- Rammstein wszystkie swoje ogniska na koncertach rozpoczyna od podpalenia polanych wcześniej benzyną świerków z Lasu Bawarskiego.
- Mr. President z chęcią odda swój tytuł, gdy Marshall zostanie prezydentem, a Maier kanclerzem.
- Zespół Trio po obejrzeniu teledysku „Fichtl's Lied” zaniemówił i zdołał tylko powiedzieć Da da da.
- Nena chce zbudować Die Woody’s zamek z piasku jakkolwiek, gdziekolwiek i kiedykolwiek.
- Alphaville marzy o tym, by Die Woody’s byli na zawsze młodzi.
- A zespół heavy metalowy Helloween co roku straszy francuskie dzieci pluszowymi świerkami.
Zobacz też[edytuj • edytuj kod]
Przypisy
- ↑ W NRD co prawda można było słuchać Modern Talking, jednak charakterystyczne chórki z piosenek tego zespołu kojarzyły się obywatelom NRD wyłącznie z obozem pracy w Waldheim, w którym więźniowie montowali sofy dla sklepów IKEA
