Herodot
Herodot (właśc. Bohaterska kropka) ur. ok. 484 p.n.e., zm. ok. 426 p.n.e. – pierwszy historyk świata. A przynajmniej najlepiej znanej nam cywilizacji śródziemnomorskiej, której istnienie w roku 1772, 1793, 1795, 1920 i 1939 zanegowała Rosja.
„Dzieje” rylca Herodota[edytuj • edytuj kod]
Pochodził z Halikarnasu w najbliższej okolicy. Podjął wędrówkę przez Egipt, Babilon, Italię, aż doszedł do niewielkiej mieściny Turioj, gdzie ślad się chwieje. Prawdopodobnie jest już wesołym truposzem z wessanymi goleniami, choć nie ma na to jednoznacznych dowodów.
Treścią jego życia było dziewięciotomowe dzieło pt. „Dzieje”, w którym opisał...nie zgadniecie! Herodot jako skryba parał się pisarstwem nt. symbiotycznego pożycia Persów i Greków oraz małżeństw mieszanych. Czasem oczywiście zdarzyła się jakaś niewinna zwada pod Salaminą lub Termopilami, lecz obydwa narody żyły we względnej zgodzie.
Z książki można się dowiedzieć wielu cennych rzeczy o ówczesnych stosunkach międzyludzkich, czyli mówiąc po naszemu: poznać najpopularniejsze ploty o władcach, kobietach i winie.
Pierwszy przykład[edytuj • edytuj kod]
O Faraonie Psammetychu pisze Herodot, iż pragnąc dowiedzieć się, który naród był pierwszy, kazał zamknąć dwoje niemowląt w ciemnej szopie i wychowywać je tak, by nigdy nie słyszały ludzkiego głosu. Pierwsze słowo, które wypowiedziałyby, byłoby świadectwem, że ten język, z którego by pochodziło, był pionierski w świecie, a zatem naród, który by używał tego języka, musiałby być pierwszym narodem na świecie... Ufff! Skomplikowane to nieco.
Po kilku latach okazało się, że dzieci krzyczały na widok chleba: „bekos, bekos,” co w języku frygijskim miało znaczyć właśnie... pieczywo (czyż nie jest to dla ciebie pełne zaskoczenie?), przez co uznał tenże Psammetych Frygów za pierwszy naród świata.
Innym zaś razem...[edytuj • edytuj kod]
O medyjskim królu Astiagesie pisał, iż ten za niewykonanie rozkazu przez swego sługę – Harpagosa, zabicia jego własnego wnuka (uściślijmy: wnuka Astiagesa, a nie Harpagosa), kazał przyrządzić syna Harpagosa na obiad. Jako potrawkę i pieczyste. Jeśli wierzyć historykowi, mięsiwo było wyborne i smakowało rzeczonemu ojcu ( ponoć prosił o dokładkę, trzeba było słać po następną latorośl). Smacznego skurwysynu.
Herodot współcześnie[edytuj • edytuj kod]
Dziś Herodot uważany jest za kłamcę i oszusta. Każdy początkujący historyk starożytności za punkt honoru uważa wytknięcie przynajmniej jednego błędu w tekście halikarnyjczyka. Uważa się współcześnie, że kłamał i oszukiwał on w wielu ważnych kwestiach, nie liczył się z datami, faktami, imionami, nazwiskami, adresami IP, kontaktami i ludźmi. Jedyne, czego mu się nie zarzuca, to tzw. „kłamstwa lustracyjnego”, ale znając (dzięki Herodotowi) ułomną naturę ludzką, możemy stwierdzić bez pudła, że niedługo i tego się doczekamy. Cierpliwości.
