Ikarus 284: Różnice pomiędzy wersjami
Z Nonsensopedii, polskiej encyklopedii humoru
(nowa strona) |
Ostrzyciel (dyskusja • edycje) (no elo, redakcja, dzień dobry) |
||
| (Nie pokazano 11 wersji utworzonych przez 8 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
[[Plik:Ikarus 284 in Szentendre 2.JPG|thumb| |
[[Plik:Ikarus 284 in Szentendre 2.JPG|thumb|250px|A cóż to za dziwadło?]] |
||
| ⚫ | |||
{{Cytat|A to nie jest 280?|Niedoświadczony MKM na widok '''284'''}} |
|||
{{Cytat|Tak czy siak, nie jest niskopodłogowy!|Standardowy komentarz babci autobusowej na widok '''284'''}} |
|||
| ⚫ | |||
== Wygląd == |
== Wygląd == |
||
Ikarus 284 swój charakterystyczny wygląd zawdzięcza budowie nadwodzia |
Ikarus 284 swój charakterystyczny wygląd zawdzięcza budowie nadwodzia – stał się modelem średniopodłogowym. Tak naprawdę był to model [[Ikarus 280|280]], którego podwozie zostało zjedzone przez rdzę, ale przez przypadek okazało się, że w resztkach nadwozia można umieścić silnik. W ten oto sposób narodził się model 284. Jednostką, dzięki której ten potwór mógł się poruszać, był silnik Raba-Man, dający się we znaki głównie ludziom chorym na nadwrażliwość [[Ucho|uszną]]. Maszyna ta najpewniej<ref>Podobnie jak reszta tworów tego producenta</ref> nie dostała zabezpieczeń antykorozyjnych, ale problem ten załatwiono grubą karoserią, która zostaje przeżarta przez rdzę na wylot dopiero po kilkunastu latach. Przegub wyposażono w automatyczną [[Czechosłowacja|czechosłowacką]] dwubiegową skrzynię biegów Praga 2M70, która – jak się później okazało – psuła się niemiłosiernie. |
||
== Wnętrze == |
|||
[[Plik:Ikarus 284 (BPY-150).jpg|thumb|300px|Dostrzegasz te różnice?]] |
|||
Tak naprawdę mania na obniżanie podłogi nie zaczęła się od modelu [[Ikarus 411|411]]. Ten pojazd czterech władców apokalipsy został obniżony do minimum. Wydłużenie go dało możliwość wsadzenia do środka jeszcze większej ilości miejsc siedzących do doskonale sprawdzało się na zatłoczonych liniach. Fotele jak na prawdziwy luksus są wykonane ze skóry z małpich napletków. Jedną z najdziwniejszych rzeczy w tym urokliwym modelu są ostatnie drzwi, są pojedyńcze a nie podwójne co utrudnia wsiadanie. Okna są wręcz stworzone na lato, są duże i rozsuwane co pozwala nawet na ucieczkę przez nie, kiedy akurat przyjdzie czas na kontrole biletów. Zima dla pasażerów w tym wozie to niestety jedna wielka mina. Ogrzewanie praktycznie nie istnieje, a jedynym miejscem gdzie może być ciepło, jest blacha która grzeje się od silnika. |
|||
== Miejsce użytkowania == |
|||
Model ten był produkowany zaledwie przez dwa lata co spowodowało praktycznie zerowy eksport. Do naszej wspaniałej ojczyzny praktycznie na pewno, nie sprowadzono ani jednej sztuki. Jedynym miejsce gdzie na pewno można było je spotkać, był niezawodny pod tym względem [[Budapeszt]] na [[Węgry|Węgrzech]]. Najpewniej z powodu wieku do dziś udało się pozbyć wszystkich liniowych 284, ale jednocześnie na pewno kilka legendarnych sztuk, jest zabytkami cieszącymi oko miłośników komunikacji miejskiej. |
|||
== Ciekawostki == |
|||
* Będąc kierowcą, z autobusy wychodzi się głuchym. |
|||
* Autobus umarł śmiercią nagłą, spowodowaną wejściem do produkcji modelu 435. |
|||
* Nikt nie wie dlaczego w ogóle, takie coś przyszło na światło dzienne. |
|||
{{przypisy}} |
|||
{{Komunikacja miejska}} |
{{Komunikacja miejska}} |
||
[[Kategoria:Autobusy]] |
[[Kategoria:Autobusy Ikarus|284]] |
||
Aktualna wersja na dzień 10:41, 11 maj 2019
Ikarus 284 – bardzo dziwny twór autobusopodobny wykorzystywany dawniej w komunikacji miejskiej, produkowany w latach 1984–1986 przez renomowaną firmę Ikarus. Następca modelu 280, będący jednocześnie protoplastą modelu 435.
Wygląd[edytuj • edytuj kod]
Ikarus 284 swój charakterystyczny wygląd zawdzięcza budowie nadwodzia – stał się modelem średniopodłogowym. Tak naprawdę był to model 280, którego podwozie zostało zjedzone przez rdzę, ale przez przypadek okazało się, że w resztkach nadwozia można umieścić silnik. W ten oto sposób narodził się model 284. Jednostką, dzięki której ten potwór mógł się poruszać, był silnik Raba-Man, dający się we znaki głównie ludziom chorym na nadwrażliwość uszną. Maszyna ta najpewniej[1] nie dostała zabezpieczeń antykorozyjnych, ale problem ten załatwiono grubą karoserią, która zostaje przeżarta przez rdzę na wylot dopiero po kilkunastu latach. Przegub wyposażono w automatyczną czechosłowacką dwubiegową skrzynię biegów Praga 2M70, która – jak się później okazało – psuła się niemiłosiernie.
Przypisy
- ↑ Podobnie jak reszta tworów tego producenta
