Ikarus 284: Różnice pomiędzy wersjami
Z Nonsensopedii, polskiej encyklopedii humoru
M |
Ostrzyciel (dyskusja • edycje) (no elo, redakcja, dzień dobry) |
||
| (Nie pokazano 1 wersji utworzonej przez jednego użytkownika) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
[[Plik:Ikarus 284 in Szentendre 2.JPG|thumb| |
[[Plik:Ikarus 284 in Szentendre 2.JPG|thumb|250px|A cóż to za dziwadło?]] |
||
| ⚫ | |||
{{Cytat|Tak czy siak, nie jest niskopodłogowy!|Standardowy komentarz babci autobusowej na widok '''284'''}} |
|||
| ⚫ | |||
== Wygląd == |
== Wygląd == |
||
Ikarus 284 swój charakterystyczny wygląd zawdzięcza budowie nadwodzia – stał się modelem średniopodłogowym. Tak naprawdę był to model [[Ikarus 280|280]], którego podwozie zostało zjedzone przez rdzę, ale przez przypadek okazało się, że w resztkach nadwozia można umieścić silnik. W ten oto sposób narodził się model 284 |
Ikarus 284 swój charakterystyczny wygląd zawdzięcza budowie nadwodzia – stał się modelem średniopodłogowym. Tak naprawdę był to model [[Ikarus 280|280]], którego podwozie zostało zjedzone przez rdzę, ale przez przypadek okazało się, że w resztkach nadwozia można umieścić silnik. W ten oto sposób narodził się model 284. Jednostką, dzięki której ten potwór mógł się poruszać, był silnik Raba-Man, dający się we znaki głównie ludziom chorym na nadwrażliwość [[Ucho|uszną]]. Maszyna ta najpewniej<ref>Podobnie jak reszta tworów tego producenta</ref> nie dostała zabezpieczeń antykorozyjnych, ale problem ten załatwiono grubą karoserią, która zostaje przeżarta przez rdzę na wylot dopiero po kilkunastu latach. Przegub wyposażono w automatyczną [[Czechosłowacja|czechosłowacką]] dwubiegową skrzynię biegów Praga 2M70, która – jak się później okazało – psuła się niemiłosiernie. |
||
== Wnętrze == |
|||
[[Plik:Ikarus 284 (BPY-150).jpg|thumb|300px|Dostrzegasz te różnice?]] |
|||
Tak naprawdę mania na obniżanie podłogi nie zaczęła się od modelu [[Ikarus 411|411]] – to właśnie 284 stał się pierwszym nie wysokopodłogowym Ikarusem. Przez co Pojazd Czterech Władców Apokalipsy został obniżony do minimum. Dodatkowo przeszedł wydłużenie, co dało możliwość wsadzenia do środka jeszcze większej ilości miejsc siedzących – doskonale sprawdzało się to na zatłoczonych liniach. Fotele zostały wykonane ze skóry z małpich napletków, jak na prawdziwy luksus przystało. Jedną z najdziwniejszych rzeczy w tym urokliwym modelu były ostatnie drzwi – ich pojedyncza budowa utrudniała pasażerom wsiadanie. Okna były wręcz stworzone na ciepłe lato – były duże i rozsuwane, co pozwalało nawet na ucieczkę przez nie, kiedy akurat przyjdzie czas na [[Kanar|kontrolę biletów]]. Jednakże zima dla pasażerów w tym wozie to niestety jedna wielka katastrofa. Ogrzewanie praktycznie nie istnieje, a jedynym miejscem, gdzie może być ciepło, jest blacha, która grzeje się od silnika. |
|||
== Miejsce użytkowania == |
|||
Model ten był produkowany zaledwie przez dwa lata co spowodowało praktycznie zerowy eksport. Do naszej wspaniałej ojczyzny praktycznie nie sprowadzono ani jednej sztuki. Jedynym miejsce, gdzie na pewno można było je spotkać, był niezawodny pod tym względem [[Budapeszt]] na [[Węgry|Węgrzech]]. Najpewniej przez wiek do dziś udało się pozbyć wszystkich liniowych 284, choć kilka legendarnych sztuk jeszcze przemierza miasta ciesząc oko MKM-ów. |
|||
== Ciekawostki == |
|||
* Potrafi pojawiać się w koszmarach nocnych. |
|||
* Jak coś się zepsuje to nawet pan bóg nie znajdzie części. |
|||
* Jest tak głośny, że czasami potrafi włączyć alarmy w zaparkowanych samochodach. |
|||
* Piszczy bardziej niż pięcioletnia dziewczynka. |
|||
{{przypisy}} |
{{przypisy}} |
||
Aktualna wersja na dzień 10:41, 11 maj 2019
Ikarus 284 – bardzo dziwny twór autobusopodobny wykorzystywany dawniej w komunikacji miejskiej, produkowany w latach 1984–1986 przez renomowaną firmę Ikarus. Następca modelu 280, będący jednocześnie protoplastą modelu 435.
Wygląd[edytuj • edytuj kod]
Ikarus 284 swój charakterystyczny wygląd zawdzięcza budowie nadwodzia – stał się modelem średniopodłogowym. Tak naprawdę był to model 280, którego podwozie zostało zjedzone przez rdzę, ale przez przypadek okazało się, że w resztkach nadwozia można umieścić silnik. W ten oto sposób narodził się model 284. Jednostką, dzięki której ten potwór mógł się poruszać, był silnik Raba-Man, dający się we znaki głównie ludziom chorym na nadwrażliwość uszną. Maszyna ta najpewniej[1] nie dostała zabezpieczeń antykorozyjnych, ale problem ten załatwiono grubą karoserią, która zostaje przeżarta przez rdzę na wylot dopiero po kilkunastu latach. Przegub wyposażono w automatyczną czechosłowacką dwubiegową skrzynię biegów Praga 2M70, która – jak się później okazało – psuła się niemiłosiernie.
Przypisy
- ↑ Podobnie jak reszta tworów tego producenta
