Wincenty Witos: Różnice pomiędzy wersjami
(Nie pokazano 13 wersji utworzonych przez 7 użytkowników) | |||
Linia 1: | Linia 1: | ||
⚫ | |||
{{popr}} |
|||
⚫ | '''Wincenty Witos''' (ur. [[21 stycznia]] [[1874]] w Wierzchosławicach, zm. [[31 października]] [[1945]] w [[Kraków|Krakowie]]) – [[Austro-Węgry|austriacki]] [[chłop]], który trzykrotnie został premierem [[II Rzeczpospolita|Polski]]. Jeden z niewielu polityków II RP, który nie rozpoczynał jako legionista w wojskach [[Józef Piłsudski|Józefa Piłsudskiego]]. Po dojściu do władzy [[Sanacja|sanacji]], Witos stał się ''wrogiem publicznym numer jeden'' całego kraju. Pod koniec życia jako tako dogadał się z ówcześnie rządzącą w Polsce [[Komunizm|opcją polityczną]], dzięki czemu zmarł jako bohater narodowy. |
||
⚫ | |||
{{cytat|- Mamy za sobą większość w Sejmie! |
|||
- Ale nie w społeczeństwie, panie prezesie...|Rozmowa '''Premiera Witosa''' z prezydentem [[Stanisław Wojciechowski|Wojciechowskim]] |
|||
}} |
|||
{{cytat|Chłop potęgą jest i basta!|Powiedzonko '''Wincentego Witosa''' |
|||
}} |
|||
{{cytat|W chacie na Podlasiu, gdzie bieda aż piszczała (…), gospodarz dumnie wyciągnął ze skrzyni dokument poświadczający indygenat. – Na co to wam? – pytam. – Na to, by ludzie wiedzieli, że moi przodkowie nie byli po dupie bici – odparł chłop. Warto było pamiętać, że się w dupę nie brało niźli odwrotnie.|Konfrontacja '''Witosa''' z do dziś aktualną mentalnością [[Polak|Polaka]]. |
|||
}} |
|||
⚫ | '''Wincenty Witos''' (ur. [[21 stycznia]] [[1874]] w Wierzchosławicach, zm. [[31 października]] [[1945]] w [[Kraków|Krakowie]]) – austriacki chłop, który trzykrotnie został premierem [[II Rzeczpospolita|Polski]]. Jeden z niewielu polityków II RP, który nie rozpoczynał jako legionista w wojskach [[Józef Piłsudski| |
||
== Życiorys == |
== Życiorys == |
||
Młody Wincenty urodził się w biednej chałupie krytej strzechą, w zapadłej [[Wieś|wiosce]] o nazwie ''Wierzchosławice''. W czasach, gdy 95% elity przyszłego państwa biła ochoczo |
Młody Wincenty urodził się w biednej chałupie krytej strzechą, w zapadłej [[Wieś|wiosce]] o nazwie ''Wierzchosławice''. W czasach, gdy 95% elity przyszłego państwa biła ochoczo Rosjan, Wincenty orał pole i pasł [[Krowa|krówki]] na modrej polanie. Od młodych lat przejawiał tendencje polityczne, m. in. rozpowszechniał po wsi czasopisma o tematyce ludowej. Wówczas to po raz pierwszy spotkał się z krytyką medialną, mianowicie miejscowy [[Ksiądz|proboszcz]] zakazał z ambony czytania rzeczowych pisemek, a Witosowi na złość nie dawał rozgrzeszenia. |
||
Pomimo tego, w przerwach pomiędzy prowadzeniem gospodarstwa, Witos nadal czynnie uprawiał politykę |
Pomimo tego, w przerwach pomiędzy prowadzeniem gospodarstwa, Witos nadal czynnie uprawiał politykę. Kiedy akurat miał wolne od zwalania [[Zboże|zboża]], był posłem w Parlamencie [[Austria|Austriackim]] oraz założył PSL „Piast” (nie mylić z [[Polskie Stronnictwo Ludowe|PSL]]). |
||
Ze względu na wielkie zasługi w <del>gospodarstwie rolnym</del> rozszerzaniu wśród [[Chłop|chłopów]] idei niepodległościowych, Witos objął kilka posad w różnego rodzaju tworach państwowych, które wkrótce przerodziły się w |
Ze względu na wielkie zasługi w <del>gospodarstwie rolnym</del> rozszerzaniu wśród [[Chłop|chłopów]] idei niepodległościowych, Witos objął kilka posad w różnego rodzaju tworach państwowych, które wkrótce przerodziły się w II Rzeczpospolitą. Wówczas to Witos zaprzyjaźnił się z marszałkiem Piłsudskim, który to w [[1920]] roku podczas walki z bolszewikami obdarował Witosa urzędem premiera, cedując na niego w zasadzie wszystkie obowiązki w walczącym państwie. Wincenty byłby i sobie nie poradził, gdyby nie odezwa do dawnych znajomych – chłopów, którzy na wezwanie starego roznosiciela ulotek w Wierzchosławicach stanęli do walki przeciw Rosjanom i zwyciężyli ostatecznie. |
||
⚫ | Korzystając z krótkiej chwili stabilności politycznej w Polsce, Wincenty wszedł do [[Sejm|Sejmu]] jako lider PSL |
||
⚫ | Korzystając z krótkiej chwili stabilności politycznej w Polsce, Wincenty wszedł do [[Sejm Rzeczypospolitej Polskiej|Sejmu]] jako lider PSL „Piast” i jeszcze dwa razy zabawił się w premiera: raz w koalicji z <del>Hieną</del> CHhJN, a drugi raz w momencie decydującego przewrotu w Polsce, kiedy to Piłsudski nieoczekiwanie <del>zrobił zamach stanu</del> pociągnął za wąs [[Stanisław Wojciechowski|Wojciechowskiego]] i za spust. Warto odnotować, że nawet pomimo fotelu premiera, pan Wincenty nadal jeździł na wieś i nawet nie zakładał [[krawat]]a. |
||
=== Po drugiej stronie barykady === |
=== Po drugiej stronie barykady === |
||
Niczym rasowy bohater tragiczny, Wincenty Witos po przewrocie majowym z dobrodusznego premiera, żnącego [[Sierp|sierpem]] zboże w wolnym czasie, stał się wrogiem narodu. Początkowo emerytowany premier powrócił do Wierzchosławic, tam zdał sobie jednak sprawę, że z samego rolnictwa się za bardzo nie utrzyma. W ramach sprzeciwu wobec poczynań |
Niczym rasowy bohater tragiczny, Wincenty Witos po przewrocie majowym z dobrodusznego premiera, żnącego [[Sierp|sierpem]] zboże w wolnym czasie, stał się wrogiem narodu. Witosa oskarżono o propagowanie komunizmu, a za dowód posłużył ów sierp na zboże… Początkowo emerytowany premier powrócił do Wierzchosławic, tam zdał sobie jednak sprawę, że z samego rolnictwa się za bardzo nie utrzyma. W ramach sprzeciwu wobec poczynań Marszałka, Witos zebrał grupkę znajomych o lewicowych poglądach i utworzył tzw. ''Centrolew'', który niczym podziemny ruch oporu walczył ze złowieszczą [[Sanacja|sanacją]]. |
||
Wiecowanie długo nie potrwało, gdyż Wincenty został wytropiony przez [[Policja| |
Wiecowanie długo nie potrwało, gdyż Wincenty został wytropiony przez [[Policja|policję]] i doprowadzony do aresztu w Twierdzy brzeskiej. Następnie skazano go na rok więzienia, kary tej jednak Witos nie odbył, bowiem wyemigrował do [[Czechosłowacja|Czechosłowacji]] i <del>siedział tam na tyłku</del> stamtąd kierował ruchem ludowym w Polsce. |
||
Po [[II wojna światowa|wojnie]] emerytowany premier nie bardzo miał nerwy kłócić się z [[Komunizm|komunistami]], dzięki czemu w 1945 roku zasłużył na pogrzeb z honorami. |
Po [[II wojna światowa|wojnie]] emerytowany premier nie bardzo miał nerwy kłócić się z [[Komunizm|komunistami]], dzięki czemu w 1945 roku zasłużył na pogrzeb z honorami. |
||
== Ciekawostki == |
== Ciekawostki == |
||
* Nie ukończył nawet całej [[Szkoła Podstawowa|podstawówki]], a był w austriackim parlamencie, trzykrotnie został premierem, założył partię (i był jej liderem), podróżował po Europie. |
* Nie ukończył nawet całej [[Szkoła Podstawowa|podstawówki]], a był w austriackim parlamencie, trzykrotnie został premierem, założył partię (i był jej liderem), podróżował po Europie. [[Lech Wałęsa]] po zawodówce i [[Aleksander Kwaśniewski]] z jego wyższym wykształceniem są przy nim leszczami. |
||
* Jego matka nie chciała zbytnio, aby młody Wincenty brał się do polityki, bowiem krowa zostałaby bez opieki. |
* Jego matka nie chciała zbytnio, aby młody Wincenty brał się do polityki, bowiem krowa zostałaby bez opieki. |
||
* Przed śmiercią objawił mu się jego następca, który także trzy razy będzie premierem. Przepowiednię zdementował [[Władysław Kosiniak-Kamysz]] mówiąc, że szybciej doprowadzi do upadku PSL niż da [[Waldemar Pawlak|Pawlakowi]] szansę bycia premierem po raz trzeci. |
|||
* Był wzorem dla [[Komunizm|komuchów]], gdyż wywodził się z [[Chłop|chłopstwa]]. To, że rządził "burżujską" II RP to już inna sprawa. |
|||
== Zobacz też == |
== Zobacz też == |
||
* [[Premier]] |
|||
* [[Ignacy Mościcki]] |
* [[Ignacy Mościcki]] |
||
* [[Stanisław Wojciechowski]] |
* [[Stanisław Wojciechowski]] |
||
* [[Felicjan Sławoj Składkowski]] |
* [[Felicjan Sławoj Składkowski]] |
||
* [[Miejsce Odosobnienia w Berezie Kartuskiej]] |
|||
* [[Waldemar Pawlak]] |
|||
{{Premierzy Polski}} |
{{Premierzy Polski}} |
||
{{stopka}} |
|||
{{DEFAULTSORT:Witos, Wincenty}} |
{{DEFAULTSORT:Witos, Wincenty}} |
||
[[Kategoria:Polska międzywojenna]] |
|||
[[Kategoria:Premierzy Polski]] |
[[Kategoria:Premierzy Polski]] |
Aktualna wersja na dzień 14:36, 25 kwi 2021
Wincenty Witos (ur. 21 stycznia 1874 w Wierzchosławicach, zm. 31 października 1945 w Krakowie) – austriacki chłop, który trzykrotnie został premierem Polski. Jeden z niewielu polityków II RP, który nie rozpoczynał jako legionista w wojskach Józefa Piłsudskiego. Po dojściu do władzy sanacji, Witos stał się wrogiem publicznym numer jeden całego kraju. Pod koniec życia jako tako dogadał się z ówcześnie rządzącą w Polsce opcją polityczną, dzięki czemu zmarł jako bohater narodowy.
Życiorys[edytuj • edytuj kod]
Młody Wincenty urodził się w biednej chałupie krytej strzechą, w zapadłej wiosce o nazwie Wierzchosławice. W czasach, gdy 95% elity przyszłego państwa biła ochoczo Rosjan, Wincenty orał pole i pasł krówki na modrej polanie. Od młodych lat przejawiał tendencje polityczne, m. in. rozpowszechniał po wsi czasopisma o tematyce ludowej. Wówczas to po raz pierwszy spotkał się z krytyką medialną, mianowicie miejscowy proboszcz zakazał z ambony czytania rzeczowych pisemek, a Witosowi na złość nie dawał rozgrzeszenia. Pomimo tego, w przerwach pomiędzy prowadzeniem gospodarstwa, Witos nadal czynnie uprawiał politykę. Kiedy akurat miał wolne od zwalania zboża, był posłem w Parlamencie Austriackim oraz założył PSL „Piast” (nie mylić z PSL).
Ze względu na wielkie zasługi w gospodarstwie rolnym rozszerzaniu wśród chłopów idei niepodległościowych, Witos objął kilka posad w różnego rodzaju tworach państwowych, które wkrótce przerodziły się w II Rzeczpospolitą. Wówczas to Witos zaprzyjaźnił się z marszałkiem Piłsudskim, który to w 1920 roku podczas walki z bolszewikami obdarował Witosa urzędem premiera, cedując na niego w zasadzie wszystkie obowiązki w walczącym państwie. Wincenty byłby i sobie nie poradził, gdyby nie odezwa do dawnych znajomych – chłopów, którzy na wezwanie starego roznosiciela ulotek w Wierzchosławicach stanęli do walki przeciw Rosjanom i zwyciężyli ostatecznie.
Korzystając z krótkiej chwili stabilności politycznej w Polsce, Wincenty wszedł do Sejmu jako lider PSL „Piast” i jeszcze dwa razy zabawił się w premiera: raz w koalicji z Hieną CHhJN, a drugi raz w momencie decydującego przewrotu w Polsce, kiedy to Piłsudski nieoczekiwanie zrobił zamach stanu pociągnął za wąs Wojciechowskiego i za spust. Warto odnotować, że nawet pomimo fotelu premiera, pan Wincenty nadal jeździł na wieś i nawet nie zakładał krawata.
Po drugiej stronie barykady[edytuj • edytuj kod]
Niczym rasowy bohater tragiczny, Wincenty Witos po przewrocie majowym z dobrodusznego premiera, żnącego sierpem zboże w wolnym czasie, stał się wrogiem narodu. Witosa oskarżono o propagowanie komunizmu, a za dowód posłużył ów sierp na zboże… Początkowo emerytowany premier powrócił do Wierzchosławic, tam zdał sobie jednak sprawę, że z samego rolnictwa się za bardzo nie utrzyma. W ramach sprzeciwu wobec poczynań Marszałka, Witos zebrał grupkę znajomych o lewicowych poglądach i utworzył tzw. Centrolew, który niczym podziemny ruch oporu walczył ze złowieszczą sanacją.
Wiecowanie długo nie potrwało, gdyż Wincenty został wytropiony przez policję i doprowadzony do aresztu w Twierdzy brzeskiej. Następnie skazano go na rok więzienia, kary tej jednak Witos nie odbył, bowiem wyemigrował do Czechosłowacji i siedział tam na tyłku stamtąd kierował ruchem ludowym w Polsce.
Po wojnie emerytowany premier nie bardzo miał nerwy kłócić się z komunistami, dzięki czemu w 1945 roku zasłużył na pogrzeb z honorami.
Ciekawostki[edytuj • edytuj kod]
- Nie ukończył nawet całej podstawówki, a był w austriackim parlamencie, trzykrotnie został premierem, założył partię (i był jej liderem), podróżował po Europie. Lech Wałęsa po zawodówce i Aleksander Kwaśniewski z jego wyższym wykształceniem są przy nim leszczami.
- Jego matka nie chciała zbytnio, aby młody Wincenty brał się do polityki, bowiem krowa zostałaby bez opieki.
- Przed śmiercią objawił mu się jego następca, który także trzy razy będzie premierem. Przepowiednię zdementował Władysław Kosiniak-Kamysz mówiąc, że szybciej doprowadzi do upadku PSL niż da Pawlakowi szansę bycia premierem po raz trzeci.
Zobacz też[edytuj • edytuj kod]
- Ignacy Mościcki
- Stanisław Wojciechowski
- Felicjan Sławoj Składkowski
- Miejsce Odosobnienia w Berezie Kartuskiej
- Waldemar Pawlak