Łódź Kaliska: Różnice pomiędzy wersjami
M Znacznik: edytor źródłowy |
Znacznik: edytor źródłowy |
||
Linia 1: | Linia 1: | ||
[[Plik:Łódź Kaliska secesja.jpg|thumb|200px|Kaliski dawniej...]] |
|||
{{inkubator otwarty}} |
|||
[[Plik:Łódź K.jpg|thumb|200px|...i dziś]] |
|||
[[Plik:ŁKR-FLIRT3.JPG|thumb|200px|Pociąg z wredną miną na peronie]] |
|||
{{cytat|Łódź, kurwa!|[[Cezary Pazura]] wychodzący z '''Kaliskiego'''}} |
{{cytat|Łódź, kurwa!|[[Cezary Pazura]] wychodzący z '''Kaliskiego'''}} |
||
'''Łódź Kaliska''' (znany też jako '''Dworzec Łódź Kaliska''', '''Dworzec Kaliski''' lub też '''Łódź G(ł)ówna''', w latach 1939-1945 '''Litzmannstadt Hauptbahnhof''') - [[stacja kolejowa]] położona w jakże malowniczym mieście [[Łódź|Łodzi]]<ref>A dokładniej na Karolewie</ref>, pomiędzy Starym Polesiem a dawnym stadionem [[Łódzki Klub Sportowy|ŁKSu]]. Przez ponad 110 lat jest największym dworcem w Łodzi. |
'''Łódź Kaliska''' (znany też jako '''Dworzec Łódź Kaliska''', '''Dworzec Kaliski''' lub też '''Łódź G(ł)ówna''', w latach 1939-1945 '''Litzmannstadt Hauptbahnhof/Kalischer Bahnhof''') - [[stacja kolejowa]] położona w jakże malowniczym mieście [[Łódź|Łodzi]]<ref>A dokładniej na Karolewie</ref>, pomiędzy Starym Polesiem a dawnym stadionem [[Łódzki Klub Sportowy|ŁKSu]]. Przez ponad 110 lat jest największym dworcem w Łodzi. |
||
== Historia == |
== Historia == |
||
Linia 25: | Linia 27: | ||
{{przypisy}} |
{{przypisy}} |
||
{{komunikacja Łódź}} |
{{komunikacja Łódź}} |
||
[[Kategoria: |
[[Kategoria:Kolejnictwo|{{SUBPAGENAME}}]] |
||
[[Kategoria:Łódź]] |
Wersja z 18:40, 6 mar 2016
Łódź, kurwa!
- Cezary Pazura wychodzący z Kaliskiego
Łódź Kaliska (znany też jako Dworzec Łódź Kaliska, Dworzec Kaliski lub też Łódź G(ł)ówna, w latach 1939-1945 Litzmannstadt Hauptbahnhof/Kalischer Bahnhof) - stacja kolejowa położona w jakże malowniczym mieście Łodzi[1], pomiędzy Starym Polesiem a dawnym stadionem ŁKSu. Przez ponad 110 lat jest największym dworcem w Łodzi.
Historia
Wszystko zaczęło się jeszcze w XIX wieku, ponieważ miłośnikom kolei zamarzyła się podróż z Breslau do Warszafki, jednak szwaby i kacapy nie chciały słyszeć o żadnej kolei przez Łódź, i tak przez dobre 30 lat. Dopiero w 1898 w końcu się pokapowali, że Łódź bez drugiego dworca[2] to lipa, a nie miasto, więc car pozwolił na budowę dworca w Łodzi, żeby połączyć Warszawkę z Kaliszem.
Przez 2 lata stawiano wiadukty, tory, całą potrzebną instalację, a także budynek dworca, oczywiście przepełniony secesją[3] 15 listopada 1902 pierwszy pociąg przyjechał na stację, szkoda tylko że nie wykończoną. Ale nie stanowiło to większego problemu. Większy problem stanowiło to, że żeby dostać się pociągiem z Kaliskiego na Fabryczny, trzeba było jeździć przez Zgierz, Łowicz, Skierniewice, Koluszki i Widzew[4].
W 1913 poprowadzono tramwaje na placyk przed dworcem, a 20 lat później pod sam budynek. Wtedy nikt nie myślał o przesuwaniu torowiska na środek dwupasmówki.
W 1914 roku stację bombardowano z czego tylko się da[5].
Za komuny nic wielkiego się nie działo, no może tylko to, że postawili linie wysokiego napięcia, zbudowali 4 km dalej na północ stację Łódź Żabieniec, a także działało za Gierka kino dworcowe.
W 1982 roku secesyjny budynek dworca zrównano z ziemią, a po 12 latach kombinowania wybudowano straszniejszy budynek. Wiaduktu od strony al. Włókniarzy nie skończono, przez co teraz pozarastał brzózkami i innym zielskiem.
Co warto wiedzieć
- Jak na wielu innych stacjach w Polsce, na Kaliskim informacje o pociągach podają stare czechosłowackie pragotrony.
- Łódź Kaliska ma 6 peronów, z czego tylko 3 mają połączenie z obwodówką [6] i pozostałymi miastami. Reszta obsługuje tylko pociągi z Łowicza i Kutna.
- Pomimo tego, że jest dostępna dla pieszych kładka prowadząca z przystanku MPK na obie strony al. Bandurskiego i peron 1 stacji, Hanna Zdanowska doradziła, żeby w ramach budowy wuzetki dorobić jeszcze przejście podziemne pod przystankiem.
- W okresie międzywojennym perony były kryte zadaszeniem, z którego potem zrezygnowano przy przebudowie.
- Stacja wystąpiła w wielu filmach, jednak najbardziej znana scena została opisana powyższym cytatem.