Język hiszpański: Różnice pomiędzy wersjami

Z Nonsensopedii, polskiej encyklopedii humoru
Linia 15: Linia 15:
* '''j''' wzięło przykład z normalnego „h” (złodziej, jednym słowem);
* '''j''' wzięło przykład z normalnego „h” (złodziej, jednym słowem);
* '''ll''' wymawia się jak normalne „j”, chyba że jesteś w Ameryce Łacińskiej - tam brzmi to bardziej idiotycznie („ź”);
* '''ll''' wymawia się jak normalne „j”, chyba że jesteś w Ameryce Łacińskiej - tam brzmi to bardziej idiotycznie („ź”);
* '''ñ''' wymawia się jak polskie ń (np. niño, czytaj: ninio)
* '''g''' przed niektórymi samogłoskami też jest jako „h”, zazwyczaj jednak po [[język polski|polskiemu]] - jako „g”;
* '''g''' przed niektórymi samogłoskami też jest jako „h”, zazwyczaj jednak po [[język polski|polskiemu]] - jako „g”;
* '''y''' jako osobny wyraz wymawia się jako /i/, jako zwykłą głoskę innego wyrazu wymawia się /j/;
* '''y''' jako osobny wyraz wymawia się jako /i/, jako zwykłą głoskę innego wyrazu wymawia się /j/;

Wersja z 20:36, 26 lut 2012

Język hiszpański (Español, Castellano) – język urzędowy Meksyku, Ameryki Środkowej i części państw zachodniej Ameryki Południowej, jednakże nie Hiszpanii. Tę rolę odgrywa tam język kastylijski. Prawo edycji języka hiszpańskiego ma tylko i wyłącznie Królewska Akademia Hiszpańska.

Alfabet

A B C CH D E F G H I J K L LL M N Ñ O P Q R RR S T U V W X Y Z

Łatwizna.

Wymowa

Język hiszpański charakteryzuje się głupią wymową niektórych głosek, co przynosi niejednokrotnie zabawne efekty.

  • B i v czyta się jako dźwięk pomiedzy „b” a „v”;
  • c wymawia się jako „k” bądź jako angielskie „th” w „think” - zależy, jak ładniej brzmi;
  • ch czyta się jak coś pomiędzy polskim ć a cz;
  • h jest nieme, bidula;
  • j wzięło przykład z normalnego „h” (złodziej, jednym słowem);
  • ll wymawia się jak normalne „j”, chyba że jesteś w Ameryce Łacińskiej - tam brzmi to bardziej idiotycznie („ź”);
  • ñ wymawia się jak polskie ń (np. niño, czytaj: ninio)
  • g przed niektórymi samogłoskami też jest jako „h”, zazwyczaj jednak po polskiemu - jako „g”;
  • y jako osobny wyraz wymawia się jako /i/, jako zwykłą głoskę innego wyrazu wymawia się /j/;
  • z to coś w stylu angielskiego bezdźwięcznego /th/.

Też łatwizna?

¡! ¿?

I jeszcze jedno. Españole, chcąc być złośliwymi dla reszty języków, wymyślili sobie, że na początku zdania zakończonego wykrzyknikiem też postawią wykrzyknik, ale do góry nogami. To samo z pytajnikami. Miłego przyzwyczajania się.

Podstawowe słownictwo

Słownik
Zobacz w słowniku:
słownik polsko-hiszpański,
słownik polsko-hiszpański nazwisk
  • Dzień dobry – Buenos días.
  • Do widzenia – Hasta luego.
  • Do zobaczenia – Hasta la vista.
  • Do widzenia (numer dwa) - Adiós (należy wymawiać: „adjos” z naciskiem na „o”).
  • Co? – ¿Qué?
  • Na zdrowie (po kichnięciu) – Jesús (i powiedz ktoś, że w Polsce za duży wpływ Kościoła...).
  • Na zdrowie (po drugim kichnięciu) - María (wymawiać: „marija”; Ave, ave...)
  • Bank – El banco.
  • Ławka – El banco.
  • Ławka w banku – El banco en el banco.
  • Podwieź – Llevar.
  • Podwieź mnie! – ¡Llévame!.
  • Jeden – Uno.
  • Dwa – Dos.
  • Trzy – Tres.
  • Cztery – Cuatro.
  • Obraz – Cuadro.
  • Pokój – El cuarto.
  • Cztery obrazy w pokoju – Cuatro cuadros en el cuarto.
  • Złapać środek transportu (Hiszpania) – Coger.
  • Pierdolić (Ameryka) – Coger.
  • Zakręt – Curva.
  • Fajka – La pipa.
  • Chirurg – El cirujano.
  • Słaby – Débil.
  • Chudy – Flaco.
  • Słaby i chudy chirurg zgubił fajkę na zakręcie – El cirujano débil y flaco pierde la pipa en la curva.

Z tym słownictwem na pewno poradzisz sobie w krajach hiszpańskojęzycznych. Powodzenia! Pamiętajmy, że najbardziej eleganckim sposobem powitania jest:

Señores! Traisson! Estamos en culo!