Język hiszpański: Różnice pomiędzy wersjami
(→Wymowa) |
|||
Linia 15: | Linia 15: | ||
* '''j''' wzięło przykład z normalnego „h” (złodziej, jednym słowem); |
* '''j''' wzięło przykład z normalnego „h” (złodziej, jednym słowem); |
||
* '''ll''' wymawia się jak normalne „j”, chyba że jesteś w Ameryce Łacińskiej - tam brzmi to bardziej idiotycznie („ź”); |
* '''ll''' wymawia się jak normalne „j”, chyba że jesteś w Ameryce Łacińskiej - tam brzmi to bardziej idiotycznie („ź”); |
||
* '''ñ''' wymawia się jak polskie ń (np. niño, czytaj: ninio) |
|||
* '''g''' przed niektórymi samogłoskami też jest jako „h”, zazwyczaj jednak po [[język polski|polskiemu]] - jako „g”; |
* '''g''' przed niektórymi samogłoskami też jest jako „h”, zazwyczaj jednak po [[język polski|polskiemu]] - jako „g”; |
||
* '''y''' jako osobny wyraz wymawia się jako /i/, jako zwykłą głoskę innego wyrazu wymawia się /j/; |
* '''y''' jako osobny wyraz wymawia się jako /i/, jako zwykłą głoskę innego wyrazu wymawia się /j/; |
Wersja z 20:36, 26 lut 2012
Język hiszpański (Español, Castellano) – język urzędowy Meksyku, Ameryki Środkowej i części państw zachodniej Ameryki Południowej, jednakże nie Hiszpanii. Tę rolę odgrywa tam język kastylijski. Prawo edycji języka hiszpańskiego ma tylko i wyłącznie Królewska Akademia Hiszpańska.
Alfabet
A B C CH D E F G H I J K L LL M N Ñ O P Q R RR S T U V W X Y Z
Łatwizna.
Wymowa
Język hiszpański charakteryzuje się głupią wymową niektórych głosek, co przynosi niejednokrotnie zabawne efekty.
- B i v czyta się jako dźwięk pomiedzy „b” a „v”;
- c wymawia się jako „k” bądź jako angielskie „th” w „think” - zależy, jak ładniej brzmi;
- ch czyta się jak coś pomiędzy polskim ć a cz;
- h jest nieme, bidula;
- j wzięło przykład z normalnego „h” (złodziej, jednym słowem);
- ll wymawia się jak normalne „j”, chyba że jesteś w Ameryce Łacińskiej - tam brzmi to bardziej idiotycznie („ź”);
- ñ wymawia się jak polskie ń (np. niño, czytaj: ninio)
- g przed niektórymi samogłoskami też jest jako „h”, zazwyczaj jednak po polskiemu - jako „g”;
- y jako osobny wyraz wymawia się jako /i/, jako zwykłą głoskę innego wyrazu wymawia się /j/;
- z to coś w stylu angielskiego bezdźwięcznego /th/.
Też łatwizna?
¡! ¿?
I jeszcze jedno. Españole, chcąc być złośliwymi dla reszty języków, wymyślili sobie, że na początku zdania zakończonego wykrzyknikiem też postawią wykrzyknik, ale do góry nogami. To samo z pytajnikami. Miłego przyzwyczajania się.
Podstawowe słownictwo
- Dzień dobry – Buenos días.
- Do widzenia – Hasta luego.
- Do zobaczenia – Hasta la vista.
- Do widzenia (numer dwa) - Adiós (należy wymawiać: „adjos” z naciskiem na „o”).
- Co? – ¿Qué?
- Na zdrowie (po kichnięciu) – Jesús (i powiedz ktoś, że w Polsce za duży wpływ Kościoła...).
- Na zdrowie (po drugim kichnięciu) - María (wymawiać: „marija”; Ave, ave...)
- Bank – El banco.
- Ławka – El banco.
- Ławka w banku – El banco en el banco.
- Podwieź – Llevar.
- Podwieź mnie! – ¡Llévame!.
- Jeden – Uno.
- Dwa – Dos.
- Trzy – Tres.
- Cztery – Cuatro.
- Obraz – Cuadro.
- Pokój – El cuarto.
- Cztery obrazy w pokoju – Cuatro cuadros en el cuarto.
- Złapać środek transportu (Hiszpania) – Coger.
- Pierdolić (Ameryka) – Coger.
- Zakręt – Curva.
- Fajka – La pipa.
- Chirurg – El cirujano.
- Słaby – Débil.
- Chudy – Flaco.
- Słaby i chudy chirurg zgubił fajkę na zakręcie – El cirujano débil y flaco pierde la pipa en la curva.
Z tym słownictwem na pewno poradzisz sobie w krajach hiszpańskojęzycznych. Powodzenia! Pamiętajmy, że najbardziej eleganckim sposobem powitania jest:
Señores! Traisson! Estamos en culo!