Pluton
Ten artykuł dotyczy astronomii. Zobacz też inne znaczenia tego słowa. |
Jesteś noobem! Już się z tobą nie bawimy!
- Jowisz do Plutona w 2006 roku po wykreśleniu go z listy planet
Pluton – dziewiąta planeta druga planeta karłowata Układu Słonecznego.
Historia[edytuj • edytuj kod]
Lata świetności[edytuj • edytuj kod]
Historia Plutona zaczyna się w 1895 roku. Wówczas Percival Lowell zafundował obserwatorium, w którym poszukiwano kolejnej planety. 18 lutego 1930 cel został osiągnięty – odkryto planetę, którą nazwano Pluton. Niestety, technologia byłą wówczas na tak chym poziomie, że żaden znawca nie wyliczył prawdziwego rozmiaru Plutona[1]. Wszyscy myśleli, że Pluton to super – mega – hiperwielka planeta, która ma tak dużo many, żeby zaczarować Urana oraz Neptuna i zmienić ich orbity.
Lata podupadania[edytuj • edytuj kod]
W 1978 roku odkryto księżyc Plutona, Charona. Również technika nieco poszła do przodu i nauczono się obliczać wielkości planet, wykorzystując księżyc. NASA skorzystała z tej techniki i… zonk. Okazało się, że Pluton jest mniejszy od ziemskiego Księżyca i na pewno nie ma dość many, aby kontrolować choćby jedną planetę. Silna pozycja Plutona zaczęła podupadać. W latach 90. XX w. niektórzy astronomowie zaczęli spekulować, aby odebrać obiektowi status planety, jednak nie doszło to od skutku, ponieważ była to jedyna planeta Układu Słonecznego zbudowana z lodu odkryta przez Amerykanina.
Gleba[edytuj • edytuj kod]
Ostatnim gwoździem do trumny było odkrycie Eris w 2005 roku. Nowoodkryty obiekt był bowiem większy od Plutona. W 2006 roku znafcy zebrali się, aby rozsądzić tę sprawę. Werdykt był następujący – Pluton zostaje planetą karłowatą. Mimo protestów, NASA i inni nie zmienili decyzji. Pluton został wymazany z listy planet. Został na obrzeżach Układu Słonecznego i rozpacza do dziś.
Badania[edytuj • edytuj kod]
Ponieważ nie można go dokładnie zbadać, NASA postanowiła go zbadać z bliska. I tak 19 stycznia 2006 wystrzelono sondę New Horizons, która któregoś tam lipca 2015-stki go przeleciała koło niego przeleciała i natrzaskała Plutonowi w cha fotek.
Hipotetyczne sposoby dotarcia na Pluton i z powrotem[edytuj • edytuj kod]
Hipoteza I[edytuj • edytuj kod]
Lecimy w statku z prędkością 27 000 km/h przez 24 lata. Na statku muszą znaleźć się kobieta i mężczyzna w wieku średnim. Aby ktokolwiek wrócił z powrotem na Ziemię, kobieta i mężczyzna musi się postarać o kolejnego członka rodziny. Najlepiej paru członków, gdyż człowiek nie jest stworzony do samotności.
Hipoteza II[edytuj • edytuj kod]
W statku leci żółw w wielkim basenie, do którego automatycznie dawkowane jest jedzenie. Pan Żółw musi mieć partnerkę, bo jak wiadomo, zwierzęta jak ludzie nie znoszą samotności. Prawdopodobnie na Ziemię wróci więcej żółwi, aczkolwiek nie będą przystosowane do życia na Ziemi.
Hipoteza III[edytuj • edytuj kod]
Statkiem wysłane zostaną bakterie, które nie potrzebują tyle pożywienia jak w Hipotezie I i II. Po wylądowaniu możliwa jest ewolucja bakterii na Plutonie.
Zobacz też[edytuj • edytuj kod]
Przypisy
- ↑ Informacja dla n00bów – Pluton jest mniejszy od Księżyca.