Alimenciara

Prawda, że ładna? Pamiętaj, że alimenciary zachwalają absolutyzm moralny na zasadzie: Zrobiłeś dzieciaka? To teraz na niego płać! Nie masz z czego? Bierz się do roboty! Jesteś ślepy i sparaliżowany ruchowo i nie możesz pracować? Pójdziesz siedzieć! Fundusz będzie za ciebie płacić a jak wyjdziesz to do drzwi zapuka komornik. Czasami uległość takiej pokusie kończy się samobójstwem ojca... Cytując słowa poety: Istna femme fatale...

To ile w końcu od niego wyciągnę?

Alimenciara zadaje pytanie prawnikowi.

Tak Wysoki Sądzie, pieluszki dla Kacperka nie są tanie...

Alimenciara na rozprawie sądowej.

Alimenciara – kobieta, na której eklektyczny system filozoficzny składają się: myśl Epikura z Samos zwana odeń epikureizmem, która w kwestiach aksjologicznych (szczególnie etyki) zwraca się w stronę hedonizmu oraz na gruncie epistemologi (zwanej też gnoseologią), w stosunki do opozycyjnej strony – tj. alimenciarzy, starożytna filozofia cynicka (stworzona przez Antystenes z Aten, rozwinięta przez Diogenesa z Synopy). Alimenciary utrzymują się (czerpią dochód) z tzw. pasożytnictwa utajonego, który w większości przeznaczany jest na cele statutowe zgodne z ich życiową myślą. Alimenciary jako szkoła filozoficzna powstały z dniem 1 października 1950 roku kiedy to Prezydent Rzeczypospolitej: B. Bierut Prezes Rady Ministrów: J. Cyrankiewicz Minister Sprawiedliwości: H. Świątkowski podpisali się pod Ustawą z dnia 27 czerwca 1950 roku: Kodeks rodzinny. Rozpoczął się wtedy okres krystalizacji poszczególnych poglądów oraz prądów w myśli alimenciar, który przerwany został 25 lutego 1964 roku kiedy to opublikowano Przepisy wprowadzające Kodeks rodzinny i opiekuńczy obowiązujący od 1 stycznia 1965 roku aż do dnia dzisiejszego. Okres od 1964 do 1965 był czasem szczególnych niepokoi społecznych oraz innych szczególnych wydarzeń, których przejawem było m. in.: list otwarty "List 34" autorstwa Antoniego Słonimskiego, zamieszki antyamerykańskie w rejonie Kanału Panamskiego w wyniku czego Republika Panamy zerwała stosunki dyplomatyczne z Stanami Zjednoczonymi Ameryki (brak regulacji prawa rodzinnego między tymi krajami) i ostatecznie zakończenie Soboru Watykańskiego II (na którym dokonała się liberalizacja stosunku kościoła rzymskokatolickiego do życia rodzinnego). Nieoficjalnie mówi się, że prawa obywatelskie dla czarnoskórych mieszkańców USA oraz przyznanie Pokojowej Narody Nobla doktorowi Martinowi Lutherowi Kingowi miało związek z intensywną działalnością propagandową alimenciar w tamtym czasie (wcześniej murzyni nie mieli prawa do otrzymywania alimentów i używania prezerwatyw).

Alimenciary bardzo często mylone są z alimenciarzami. Różnica między nimi polega na tym, że alimenciary dostają lub domagają się alimentów od alimenciarzy a alimenciarze starają się nie dopuścić do płacenia alimentów alimenciarom.

Część alimenciar działa jawnie i w zgodzie z prawem jako organizacje społeczne typu feministycznego lub prawicowego takie jak "Stowarzyszenie Na Rzecz Praw Odpowiedzialnych Rodziców".

Etymologia Skąd się wzięło określenie alimenciara?

Określenie alimenciara wzięło się od słowa alimenty oraz końcówki fleksyjnej zakończenia -ciara z czego -ci- jest w rzeczywistości krypto-przyrostkiem (krypto-sufiksem) chuj wiem czym. Właściwa końcówka fleksyjna właściwe zakończenie to -ara spotykane w wyrazach takich jak lodzi-ara (od loda – tj. seksu oralnego) czy blach-ara (od blachy – tj. karoserii samochodu). W tym przypadku mamy do czynienia z eufemizmami wyrazami używanymi przez frajerów o charakterze seksistycznym jako, że lodziarzem nazywamy sprzedawcę produktów spożywczych jakimi są lody, blacharzem nazywamy rzemieślnika zajmującego się wyrobami hutniczymi jakimi są blachy natomiast lodziarą czy blacharą nazywamy wyspecjalizowane rodzaje kurew, dziwek (ew. kobiet posiadających ich wyraźne cechy). Z tego też powodu należy w pewnym sensie uznać wyraz alimenciara za mający na celu obrażenie (Ty alimenciaro!), często stosowany w kierunku kobiet pobierających alimenty na osobę swoją lub osobę swojego dziecka.

Cykl życia alimenciary

Wstęp

Tak wygląda przyszła alimenciara.

Wszystkie alimenciary przechodzą przez specyficzny cykl życiowy, który trwa od 18 do 25-26 lat do czego dodawane jest około 9 miesięcy przez, które powoli ze zwykłej kobiety staje się alimenciarą (zazwyczaj pod wpływem innych alimenciar, zwłaszcza jeśli alimenciarą była lub jest jej matka). Alimenciarą można stać się w każdym wieku lecz zazwyczaj dzieje się to między 15 a 25 rokiem życia. W przypadku kiedy odpowiednie warunki do stania się alimenciarą nastąpią przed 15 rokiem życia cykl życia alimenciary staje na pewien okres czasu, który wynosi od 2 do 12 lat, które przyszły alimenciarz spędza w zakładzie karnym. W tego typu sytuacjach alimenciarze szczególnie trudno wywalczyć alimenty o wymarzonej wysokości gdyż sąd bierze pod uwagę zdolności zarobkowe alimenciarza, który po opuszczeniu zakładu karnego nie może wykonywać prac siedzących (chociażby umysłowej co zresztą jest w tym przypadka zupełnie niezależne możliwości wykonywania prac siedzących) oraz części prac fizycznych – wszystko to z powodu bólu odbytu oraz ogólnego wyniszczenia fizycznego spowodowanego byciem cwelem w pierdlu z przypiętą łatką pedofila-gwałciciela (nawet kiedy przyszła alimenciara zwracała się do przyszłego alimenciarza w słowach: Pieprz mnie!, Ruchaj mnie!, Przeleć mnie! Dymaj mnie!). W przypadku kiedy to przyszły alimenciarz znika z życia przyszłej aczkolwiek nieletniej alimenciary zaraz po zaistnieniu warunków do bycia alimenciarą, przyszła alimenciara stara się w inny sposób pasożytować na społeczeństwie dołączając do grona: studentów, Żydów, alkoholików, narkomanów i osób z zaburzeniami psychicznymi. Nieletnie przyszłe alimenciary to jedna zupełnie innych temat. Powróćmy do właściwych rozważań na temat cyklu życia alimenciary...

Przyszłe alimenciary: szkolenie i chrzest bojowy

Przyszłe alimenciary wiedzę na temat prawa czerpią z Wikipedii co nie jest żadnym wyznacznikiem jakości haseł na temat prawa w tym wytworze powstałym "oczywiście w Izraelu" bo przecież alimenciary mają adwokatów.

Jeśli wszystko idzie dobrze zaczyna się okres inkubacji – wzrostu i dojrzewania (nie tylko dziecka będącego głównym narzędziem alimenciar ale również ich samych). Przyszła alimenciara poznaje wtedy inne alimenciary, które na znanej w Korei Północnej zasadzie indoktrynacji zaczynają edukować przyszłą alimenciarę. Dowiaduje się ona, że każdy ojciec m. in. zataja swoje dochody. W trakcie następnych 9 miesięcy przyszła alimenciara przechodzi rygorystyczne szkolenie, które obejmuje takie dziedziny jak: prawo cywilne, prawo karne, prawo rodzinne, prawo pracy, psychologię, socjologię, elementy manipulacji oraz komunikacji perswazyjnej, grę aktorską oraz sztukę życia mającego przypominać minimum egzystencji w taki sposób aby jednak nie zaszkodzić samej sobie (co niektóre skrajne grupy alimenciar biorą udział w warsztatach o tematyce: „W jaki sposób żyć oraz zachowywać się podczas ciąży aby urodziło się dziecko, które będzie nieuleczalnie chore lub niepełnosprawne i które w przyszłości będzie można ubezwłasnowolnić” co daje im możliwość zostania wiecznymi alimenciarami – wiecznymi tj. do końca ich życia... życia w dostatku). Nieoficjalnym egzaminem końcowym owych kilku pracowitych miesięcy jest próba żądania od ojca dziecka alimenciary pieniędzy zgodnie z artykułami 141 i 142 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, które oficjalnie mają zostać przeznaczone na wydatki związane z ciążą i porodem, trzymiesięcznym utrzymaniem matki w okresie porodu oraz utrzymaniem dziecka przez pierwsze trzy miesiące po urodzeniu. Jeśli przyszła alimenciara zda egzamin następuje wielkie święto, które w obiegowej opinii (sąsiadów i „znajomych rodziny” alimenciary) opisywane jest jako: „Urodziła dziecko, które zaraz po porodzie zostawiła u swoich rodziców i teraz gdzieś zniknęła na kilka dni. Pewnie pije w jakiejś z koleżankami lub leży pijana gdzieś w jakiejś dyskotece.” W przypadku nie zdania egzaminu za pierwszym razem przyszła alimenciara ma możliwość przystąpienia do niego ponownie dowolną ilość razy w okresie do trzech lat od dnia porodu (art. 141. § 2. KRiO). W przypadku nie zdania egzaminu w przewidzianym okresie czasu reputacja przyszłej alimenciary na mieście (wśród „koleżanek”, tj. innych alimenciar i przyszłych alimenciar) spada i może być podwyższona tylko poprzez zniszczeniem ojca dziecka za ich pomocą przy pierwszej rozprawie (co jest niezwykle trudne i najczęściej wymaga zastosowania korupcji organów wymiaru sprawiedliwości). Przyszła alimenciara jeśli nie zwiększy swojej reputacji spada do grupy przyszłych alimenciar-frajerek w odróżnieniu od przyszłych alimenciar, które swoją reputację zwiększą lub, u których owa reputacja nie w ogóle nie spadła (dzięki zdaniu egzaminu). Przyszłe alimenciary tego typu automatycznie wstępują do grupy przyszłych alimenciar-gitek. Po tym okresie następuje całkowita dojrzałość przyszłych alimenciar, które zaczynają czynić przygotowania do wniesienia wniosku o alimenty. W zależności od umiejętności przyszłych alimenciar zdobytych w trakcie szkolenia potrzeba od dwóch do nieskończoności rozpraw na wokandzie sądu rodzinnego. Kiedy alimencty uda się wywalczyć przyszła alimenciara staje się alimenciarą i zaczyna się zasadnicza część jej życia.

Wartości szczególnie bliskie sercom alimenciar

• Imprezy
• Dyskoteki
• Piwo
• Wino
• Wódka
• Rozrabiany spirytus lub supersłodkie driny z palemką przy barze, w których jest co prawda alkohol ale go nie wyczuwać smakiem...
• Dyskoteki
• Imprezy
• Seks bez zabezpieczenia z nieznajomym w bliżej nieokreślonym miejscu
• Spotkania z koleżankami
• Telefoniczne rozmowy z koleżankami
• Malboro czerwone niczym galerianki
• Imprezy i dyskoteki

Czasami również:

• Drogie zagraniczne wycieczki na zasadzie, że nie wolno dziecku odbierać prawa do odpoczynku z tym, że problem jest taki, że przecież trzeba na nie zabrać również bachora (samej albo z kochankiem się nie pojedzie bo jest to powód do wątpliwości czy alimenty na pewno przeznaczane są na potrzeby dziecka). Częściej dzieciak jedzie sam (szkolne kolonie lub wycieczka zorganizowana przez byłych osadzonych w zakładach karnych również tych z oddziałami terapeutycznymi dla skazanych za przestępstwa seksualne w ramach rządowego programu aktywizacji zawodowej byłych osadzonych) a wtedy matka - tj. alimenciara poświęca się temu co powyżej czyli: imprezy, dyskoteki, piwo, wino, wódka itd. itp.

Alimenciary w kulturze popularnej

Postacie alimenciar często wykorzystywane są w kulturze popularnej. Przykładem może być "Pamiętnik alimenciary" autorstwa Matki Polski stylizowany na autentyczne zapiski alimenciary, będący w rzeczywistości satyrą na środowisko alimenciar w okresie przemian ustrojowych. Wybitna znajomość intertekstualności przez autorkę doprowadziła do powstania ponadczasowego utworu o charakterze dydaktyczno-moralizatorskim za co została ona uhonorowana m. in. Nagrodą Fundacji im. Kościelskich, Nagrodą Polskiego PEN Clubu im. Jana Parandowskiego oraz Nagrodą im. Andrzeja Kijowskiego.

Od 2008 roku telewizji TVN posiada w swojej ramówce serial dokumentalno-faburalny "Sąd rodzinny", której częstym bohaterem jest alimenciara. Emisja owego serialu spowodowała, większe zainteresowanie socjologów alimenciarami (mimo, że pewne badania zaczęło przeprowadzać już na samym początku XXI wieku) a także zwrócenie uwagi przez społeczeństwo na ów problem.

Alimenciary a polityka

Po początkowym jawnym okresie działalności alimenciar w połowie lat 60. XX wieku, musiały one zejść do podziemia w związku z zaostrzeniem polityki I Sekretarza Komitetu Centralnego Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej Władysława Gomółki oraz zacieśnieniem stosunków międzynarodowych między Polską Rzeczypospolita Ludową a Związkiem Socjalistycznych Republik Radzieckich. Po dojściu do władzy Edwarda Gierka alimenciary w 1975 zyskały przywilej w postaci Funduszu Alimentacyjnego, który w praktycznie niezmienionej postaci przetrwał aż do roku 2003, kiedy to został zlikwidowany (notabene przez człowieka stojącego po tej samej stronie ludzi, którzy FA wprowadzili). FA nie został przywrócony pomimo incydentu jakim była strzelanina w podwarszawskiej Magdalence, w której śmierć poniosło dwóch antyterrorystów oraz dwóch przestępców. Mimo nacisków alimenciar jakim były walka zbrojna na Placu Trzech Krzyży w Warszawie 11 września oraz nieudany zamach na premiera Leszka Millera (to ludzie z jego partii odpowiedzialni byli za likwidację FA) FA nie został przywrócony a alimenciary musiały rozpocząć działalność konspiracyjną aż do 2008 roku kiedy to w wyniku kolejnego zamachu terrorystycznego (na samolot wojskowy, który rozbił się w Mirosławcu) przywrócony został FA. Krótki czas po zamachu nowym przewodniczącym SLD został Grzegorz Napieralski, który wyznaczył partii nowy kierunek rozwoju oraz przeprosił alimenciary za „wszystkie krzywdy jakie przez te lata zaznał kobiety potrzebujące.” Obecnie program SLD obejmuje m. in. działania na rzecz rozwinięcia i udoskonalenia polityki socjalnej Polski tak aby alimenciary bytowały do końca życia na wysokim poziomie nawet po ustaniu obowiązku alimentacyjnego bez konieczność podjęcia pracy zarobkowej. Warto jednak pamiętać, że alimenciary krytykują SLD za opowiadanie się za prawem do aborcji. Wiąże się to z obową wprowadzenia obowiązkowej aborcji w przypadku kiedy płód jest zagrożony lub wiadomo, że dziecko urodzi się niepełnosprawne lub poważnie chore gdyż w przypadku aborcji dziecko się nie urodzi (trudno było o zgadnąć prawdą?) a jak wiadomo na takie dziecko (koniecznie narodzone i obowiązkowo żywe) dostaje się więcej alimentów – w wielu przypadkach są to alimenty do końca życia.

Socjoloiczny i historyczny odbiór alimenciar

Wir mögen keine Alimentefrauen im Reich.
Nie lubimy alimenciar w Rzeszy.

Bibliografia

Literatura przedmiotu

• Helena Kołakowska-Przełomiec, Przestępstwa niealimentacji: studium kryminologiczne. Polska Akademia Nauk; Instytut Państwa i Prawa. Wrocław; Warszawa: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1989. ISBN 8304028271.
• Joanna Grzelińska, Obowiązek alimentacyjny oraz opieka nad małoletnim dzieckiem: aspekty prawne i procedury przyznawania świadczeń. Warszawa: Difin, 2010. ISBN 9788376412269.
• Aneta Korcz-Maciejko, Ustawa o pomocy osobom uprawnionym do alimentów: komentarz. Warszawa: Wydawnictwo C. H. Beck, 2010. Seria: Krótkie Komentarze Becka. ISBN 9788325517991.
• Aleksander Oleszko, Roszczenia alimentacyjne: (zagadnienia ogólne). Ministerstwo Sprawiedliwości; Instytut Badania Prawa Sądowego. Warszawa: Ministerstwo Sprawiedliwości; Instytut Badania Prawa Sądowego, 1984.
• Roody Alien, Alimenciary w ujęciu filozofii starożytnej okresu systemów oraz szkół wedle podziału dziejów w metodologii historii filozofii Tatarkiewicza [praca magisterska]. Warszawa: Zakład Filozofii Społecznej Instytutu Filozofii Wydziału Filozofii i Socjologii Uniwersytetu Warszawskiego, 2004. ISBN 1234567890.
• Roody Alien, Wpływ komercjalizacji w przemyśle nagraniowym specjalizującym się w muzyce dawnej na liczbę samobójstw osób najbliższych w rozumieniu prawodawstwa anglosaskiego u alimenciar a liberalizacja prawa autorskiego, własności intelektualnej i przemysłowej w kontekście liczby zakażeń wirusem zespołu nabytego braku odporności podczas seksualnych stosunków typu analnego u alimenciarzy [praca doktorska]. Warszawa: Zakład Problemów Społecznych i Planowania Społecznego Instytuty Socjologii Wydziału Filozofii i Socjologii Uniwersytetu Warszawskiego, 2009. ISBN 0987654321.

Literatura podmiotu

• Alimenciara Polska, luty 1965, nr 1-. Warszawa: Polskie Towarzystwo Alimenciar, 1965. ISSN 666-997-666 [do 2008 roku jako bibuła wydawane przez Niezależne Samorządne Stowarzyszenie Społeczne "Alimenciarstwo"].
• Matka Polka, Pamiętnik alimenciary. Kraków: nakład własny autorki, 1989. ISBN 0700-888-999.

Fora internetowe oblegane przez alimenciary

• Kafeteria - Magazyn dla kobiet www.kafeteria.pl
• Alimenty.pl
• § Prawo rodzinne i opiekuńcze - Forum Prawne
• Prawo rodzinne - Prawo na co dzień - Forum - e-prawnik.pl

Zobacz też

• Alimenty
• Alimenciarze
• Fundusz Alimentacyjny