Alimenciara

Prawda, że ładna? Pamiętaj, że alimenciary zachwalają absolutyzm moralny na zasadzie: Zrobiłeś dzieciaka? To teraz na niego płać! Nie masz z czego? Bierz się do roboty! Jesteś ślepy i sparaliżowany ruchowo i nie możesz pracować? Pójdziesz siedzieć! Fundusz będzie za ciebie płacić a jak wyjdziesz to do drzwi zapuka komornik. Czasami uległość takiej pokusie kończy się samobójstwem ojca... Cytując słowa poety: Istna femme fatale...

To ile w końcu od niego wyciągnę?

Alimenciara zadaje pytanie prawnikowi.

Tak Wysoki Sądzie, pieluszki dla Kacperka nie są tanie...

Alimenciara na rozprawie sądowej.

Alimenciara – kobieta, na której eklektyczny system filozoficzny składają się: myśl Epikura z Samos zwana odeń epikureizmem (w kwestiach aksjologicznych a szczególnie etyki alimenciary zwracają się w stronę hedonizmu) oraz na gruncie epistemologi (zwanej też gnoseologią) starożytna filozofia cynicka (stworzona przez Antystenes z Aten, rozwinięta przez Diogenesa z Synopy). Alimenciary utrzymują się (czerpią dochód) z tzw. pasożytnictwa utajonego, który w większości przeznaczany jest na cele statutowe zgodne z ich życiową myślą. Alimenciary jako szkoła filozoficzna powstały z dniem 1 października 1950 roku kiedy to Prezydent Rzeczypospolitej: B. Bierut Prezes Rady Ministrów: J. Cyrankiewicz Minister Sprawiedliwości: H. Świątkowski podpisali się pod Ustawą z dnia 27 czerwca 1950 roku: Kodeks rodzinny. Rozpoczął się wtedy okres krystalizacji poszczególnych poglądów oraz prądów w myśli alimenciar, który przerwany został 25 lutego 1964 roku kiedy to opublikowano Przepisy wprowadzające Kodeks rodzinny i opiekuńczy obowiązujący od 1 stycznia 1965 roku aż do dnia dzisiejszego. Okres od 1964 do 1965 był czasem szczególnych niepokoi społecznych oraz innych szczególnych wydarzeń, których przejawem było m. in.: list otwarty "List 34" autorstwa Antoniego Słonimskiego, zamieszki antyamerykańskie w rejonie Kanału Panamskiego w wyniku czego Republika Panamy zerwała stosunki dyplomatyczne z Stanami Zjednoczonymi Ameryki (brak regulacji prawa rodzinnego między tymi krajami) i ostatecznie zakończenie Soboru Watykańskiego II (na którym dokonała się liberalizacja stosunku kościoła rzymskokatolickiego do życia rodzinnego). Nieoficjalnie mówi się, że prawa obywatelskie dla czarnoskórych mieszkańców USA oraz przyznanie Pokojowej Narody Nobla doktorowi Martinowi Lutherowi Kingowi miało związek z intensywną działalnością propagandową alimenciar w tamtym czasie (wcześniej murzyni nie mieli prawa do otrzymywania alimentów i używania prezerwatyw).

Alimenciary bardzo często mylone są z alimenciarzami. Różnica między nimi polega na tym, że alimenciary dostają lub domagają się alimentów od alimenciarzy a alimenciarze starają się nie dopuścić do płacenia alimentów alimenciarom.

Część alimenciar działa jawnie i w zgodzie z prawem jako organizacje społeczne typu feministycznego lub prawicowego takie jak "Stowarzyszenie Na Rzecz Praw Odpowiedzialnych Rodziców".

Etymologia Skąd się wzięło określenie alimenciara?

Określenie alimenciara wzięło się od słowa alimenty oraz końcówki fleksyjnej zakończenia -ciara z czego -ci- jest w rzeczywistości krypto-przyrostkiem (krypto-sufiksem) chuj wiem czym. Właściwa końcówka fleksyjna właściwe zakończenie to -ara spotykane w wyrazach takich jak lodzi-ara (od loda – tj. seksu oralnego) czy blach-ara (od blachy – tj. karoserii samochodu). W tym przypadku mamy do czynienia z eufemizmami wyrazami używanymi przez frajerów o charakterze seksistycznym jako, że lodziarzem nazywamy sprzedawcę produktów spożywczych jakimi są lody, blacharzem nazywamy rzemieślnika zajmującego się wyrobami hutniczymi jakimi są blachy natomiast lodziarą czy blacharą nazywamy wyspecjalizowane rodzaje kurew, dziwek (ew. kobiet posiadających ich wyraźne cechy). Z tego też powodu należy w pewnym sensie uznać wyraz alimenciara za mający na celu obrażenie (Ty alimenciaro!), często stosowany w kierunku kobiet pobierających alimenty na osobę swoją lub osobę swojego dziecka.

Cykl życia alimenciary

Wstęp

Tak wygląda przyszła alimenciara.

Wszystkie alimenciary przechodzą przez specyficzny cykl życiowy, który trwa od 18 do 25-26 lat do czego dodawane jest około 9 miesięcy przez, które powoli ze zwykłej kobiety staje się alimenciarą (zazwyczaj pod wpływem innych alimenciar, zwłaszcza jeśli alimenciarą była lub jest jej matka). Alimenciarą można stać się w każdym wieku lecz zazwyczaj dzieje się to między 15 a 25 rokiem życia. W przypadku kiedy odpowiednie warunki do stania się alimenciarą nastąpią przed 15 rokiem życia cykl życia alimenciary staje na pewien okres czasu, który wynosi od 2 do 12 lat, które przyszły alimenciarz spędza w zakładzie karnym. W tego typu sytuacjach alimenciarze szczególnie trudno wywalczyć alimenty o wymarzonej wysokości gdyż sąd bierze pod uwagę zdolności zarobkowe alimenciarza, który po opuszczeniu zakładu karnego nie może wykonywać prac siedzących (chociażby umysłowej co zresztą jest w tym przypadka zupełnie niezależne możliwości wykonywania prac siedzących) oraz części prac fizycznych – wszystko to z powodu bólu odbytu oraz ogólnego wyniszczenia fizycznego spowodowanego byciem cwelem w pierdlu z przypiętą łatką pedofila-gwałciciela (nawet kiedy przyszła alimenciara zwracała się do przyszłego alimenciarza w słowach: Pieprz mnie!, Ruchaj mnie!, Przeleć mnie! Dymaj mnie!). W przypadku kiedy to przyszły alimenciarz znika z życia przyszłej aczkolwiek nieletniej alimenciary zaraz po zaistnieniu warunków do bycia alimenciarą, przyszła alimenciara stara się w inny sposób pasożytować na społeczeństwie dołączając do grona: studentów, Żydów, alkoholików, narkomanów i osób z zaburzeniami psychicznymi. Nieletnie przyszłe alimenciary to jedna zupełnie innych temat. Powróćmy do właściwych rozważań na temat cyklu życia alimenciary...

Przyszłe alimenciary: szkolenie i chrzest bojowy

Przyszłe alimenciary wiedzę na temat prawa czerpią z Wikipedii co nie jest żadnym wyznacznikiem jakości haseł na temat prawa w tym wytworze powstałym "oczywiście w Izraelu" bo przecież alimenciary mają adwokatów.

Jeśli wszystko idzie dobrze zaczyna się okres inkubacji – wzrostu i dojrzewania (nie tylko dziecka będącego głównym narzędziem alimenciar ale również ich samych). Przyszła alimenciara poznaje wtedy inne alimenciary, które na znanej w Korei Północnej zasadzie indoktrynacji zaczynają edukować przyszłą alimenciarę. Dowiaduje się ona, że każdy ojciec m. in. zataja swoje dochody. W trakcie następnych 9 miesięcy przyszła alimenciara przechodzi rygorystyczne szkolenie, które obejmuje takie dziedziny jak: prawo cywilne, prawo karne, prawo rodzinne, prawo pracy, psychologię, socjologię, elementy manipulacji oraz komunikacji perswazyjnej, grę aktorską oraz sztukę życia mającego przypominać minimum egzystencji w taki sposób aby jednak nie zaszkodzić samej sobie (co niektóre skrajne grupy alimenciar biorą udział w warsztatach o tematyce: „W jaki sposób żyć oraz zachowywać się podczas ciąży aby urodziło się dziecko, które będzie nieuleczalnie chore lub niepełnosprawne i które w przyszłości będzie można ubezwłasnowolnić” co daje im możliwość zostania wiecznymi alimenciarami – wiecznymi tj. do końca ich życia... życia w dostatku). Nieoficjalnym egzaminem końcowym owych kilku pracowitych miesięcy jest próba żądania od ojca dziecka alimenciary pieniędzy zgodnie z artykułami 141 i 142 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, które oficjalnie mają zostać przeznaczone na wydatki związane z ciążą i porodem, trzymiesięcznym utrzymaniem matki w okresie porodu oraz utrzymaniem dziecka przez pierwsze trzy miesiące po urodzeniu. Jeśli przyszła alimenciara zda egzamin następuje wielkie święto, które w obiegowej opinii (sąsiadów i „znajomych rodziny” alimenciary) opisywane jest jako: „Urodziła dziecko, które zaraz po porodzie zostawiła u swoich rodziców i teraz gdzieś zniknęła na kilka dni. Pewnie pije w jakiejś z koleżankami lub leży pijana gdzieś w jakiejś dyskotece.” W przypadku nie zdania egzaminu za pierwszym razem przyszła alimenciara ma możliwość przystąpienia do niego ponownie dowolną ilość razy w okresie do trzech lat od dnia porodu (art. 141. § 2. KRiO). W przypadku nie zdania egzaminu w przewidzianym okresie czasu reputacja przyszłej alimenciary na mieście (wśród „koleżanek”, tj. innych alimenciar i przyszłych alimenciar) spada i może być podwyższona tylko poprzez zniszczeniem ojca dziecka za ich pomocą przy pierwszej rozprawie (co jest niezwykle trudne i najczęściej wymaga zastosowania korupcji organów wymiaru sprawiedliwości). Przyszła alimenciara jeśli nie zwiększy swojej reputacji spada do grupy przyszłych alimenciar-frajerek w odróżnieniu od przyszłych alimenciar, które swoją reputację zwiększą lub, u których owa reputacja nie w ogóle nie spadła (dzięki zdaniu egzaminu). Przyszłe alimenciary tego typu automatycznie wstępują do grupy przyszłych alimenciar-gitek. Po tym okresie następuje całkowita dojrzałość przyszłych alimenciar, które zaczynają czynić przygotowania do wniesienia wniosku o alimenty. W zależności od umiejętności przyszłych alimenciar zdobytych w trakcie szkolenia potrzeba od dwóch do nieskończoności rozpraw na wokandzie sądu rodzinnego. Kiedy alimencty uda się wywalczyć przyszła alimenciara staje się alimenciarą i zaczyna się zasadnicza część jej życia.

Społeczna śmierć alimenciary

W okolicach osiągnięcia przez alimenciarę 40 roku życia następuje jej powolna i haniebna śmierć. Rzadko jest to śmierć biologiczna a częściej społeczna, która polega na zepchnięciu jej do najniższej warstwy społeczeństwa. Kim jest ta brudna pani w towarzystwie tego śmierdzącego pana, których czasami spotyka się autobusach (szczególnie nocnych – jeśli chcesz spotkać takich ludzi to idź nocną porą w okolice całodobowego Tesco na Kabatach i przyczaj się niedaleko znajdującej się kilka metrów od terenu sklepu pętli autobusowej)? To tzw. żulerskie małżeństwa choć nie zawsze mamy tu do czynienia z żoną i mężem. Czasami jest to ubogie małżeństwo (nierzadko bezdomni), które nie miało szczęścia w swoim życiu – czasami jest to jednak była alimenciara ze swoim konkubentem (dawniej szpanersko przed koleżankami nazywany "kochankiem") lub mężem (jednakże nigdy nie jest to ojciec dziecka byłej alimenciary), często drugim (pierwszym jest ojciec dziecka).

Do zajebiście dużego przeredagowania --->

Źródełko pieniążków zostało decyzją sądu o wygarnięciu obowiązku alimentacyjnego zatkane albo dziecko jest pełnoletnie, wyprowadziło się (a więc otrzymuje alimenty osobiście, pieniędzy nie trzyma już matka) i teraz taka alimenciara żyje w biedzie (zawsze ze swojej winy) nie wiedząc co ma ze sobą zrobić. Co prawda konkubent nadal zarabia 3 tysiące na rękę ale okazuje się, że kiedy nie ma już tych alimentów to jest to trochę za mało aby pospłacać kredyty na duży dom czy ładny samochód. Była alimenciara nierzadko próbuje wyciągnąć pieniądze od swojego dziecka. Czasami dziecko ma matkę w dupie i twierdzi, że nie będzie wspomagał kogoś kto zamiast dać mu jeść i kupić nowe buty (raz na kilka lat by się przydało... no i sandały to nie są buty, które się nosi w grudniu poza pomieszczeniami...) czy się nim zająć jeździł na balangi albo pieprzył się z „nowym tatusiem” za ścianą tak że dziecko wszystko słyszało (dzieci nie są na tyle głupie aby nie wpisać w przeglądarce internetowej: redtube. com – wiedzą o co chodzi...). Wtedy alimenciara próbuje wyciągnąć pieniądze drogą sądową tj. alimentami (tym razem na samą siebie). Jeśli sąd jest na tyle głupi (a sędziowie to przecież tylko ludzie -tak jak inni srają, mają dwie ręce i tak samo jak inni: się mylą...), że uwierzy alimenciarze to dziecko ma kolejny powód do znienawidzenia matki i życzenia jej śmierci (często matka prześladuje takie dziecko nawet z za grobu – jeśli umrze a nie będzie starą babcią z tysiącem rożnych schorzeń to sprawa staje się na tyle podejrzana, że na miejsce zgonu wzywa się W11 a oni sprawdzają wszystkie możliwe wersje... nie tylko tą, że była alimenciara nieszczęśliwie zatruła się alkoholem metylowym – co jest faktycznym powodem zgonu – ale też tym, że została zamordowana... a przecież dziecko miało motyw...). Dziecko często samo nie cieszy się zbytnim dostatkiem ale nie rzadko żal mu jest matki [Która mnie przecież „wychowała” (sic!)] w potrzebie i oddaje jej przyznane na siebie alimenty. W takich przypadkach alimenciara wegetuje jeszcze na poziomie podobnym do poprzedniego a kiedy dziecko kończy studia i idzie do pracy (alimenciarz wnosi wtedy do sądu o ustanie obowiązku alimentacyjnego a potem już nie musi płacić) idzie do pracy jako sprzątaczka itp. (alimenciara przez te lata nie zdążyła wyuczyć się jakiegoś konkretnego zawodu a jeśli nawet skończyła studia to nikt nie zatrudni 45 letniej magister zarządzania czy psychologii jeśli nie ma ona jakiegokolwiek wcześniejszego doświadczenia zawodowego) aby dotrwać jakoś do marnej emerytury lub renty, która wynosi tyle co nic. Jeśli sąd podczas rozprawy stwierdzi: „Jest pani pasożytem i złą matką. Nie będzie dostawała pani alimentów od swojego dziecka.” to alimenciara próbuje wyciągnąć pieniądze od ojca jej dziecka (prawdopodobieństwo, że się uda jest większe jeśli ojciec dziecka jest również jej byłym mężem). Taki były alimenciarz prawie zawsze nie chce utrzymywać byłej alimenciary (chyba, że jest debilem i ma poczucie winy, że nie może tak zostawić kobiety, którą kiedy kochał; kobiety, która jest matką jego dziecka) i wtedy sprawa trafia do sądu. Sąd na rozprawie końcowej żartuje, że powinny być wprowadzone opłaty za wnioski o alimenty bo może wtedy byłoby mniej alimenciar na świecie. Po wyjściu z budynku sądu była alimenciara złorzeczy Wysokiemu Sądowi. W takim, przykrym dla byłej alimenciary, przypadku była alimenciara robi to samo co ...{}{}{}{}{}...

<--- Do zajebiście dużego przeredagowania

Potem była alimenciara umiera (śmiercią naturalną lub w sposób tragiczny), odbywa się skromny pogrzeb i zakrapiana stypa. Nie bierze w tych uroczystościach udziału dalsza rodzina alimenciary, która wstydzi się tej "czarnej owcy" a rodzina dalsza przychodzi tylko jeśli dowie się o jej śmierci np. z gazet lub od znajomych (co nie jest takie oczywiste – często dorosłe już dziecko dowiaduje się o śmierci matki dopiero po kilku latach podczas jej poszukiwań kiedy postanowi wybaczyć jej te wszystkie lata, w których powinna go wychowywać i opiekować się nim a zamiast tego żyła tak jakby życie było jedną wielką libacją alkoholową). Tak kończy się marny żywot alimenciary. Dlaczego marny? Bo to zła kobieta była...

Wartości szczególnie bliskie sercom alimenciar

• Imprezy
• Dyskoteki
• Piwo
• Wino
• Wódka
• Rozrabiany spirytus lub supersłodkie driny z palemką przy barze, w których jest co prawda alkohol ale wyczuwa się go smakiem...
• Dyskoteki
• Imprezy
• Seks bez zabezpieczenia z nieznajomym w bliżej nieokreślonym miejscu
• Spotkania z koleżankami
• Telefoniczne rozmowy z koleżankami
• Malboro czerwone niczym galerianki
• Imprezy i dyskoteki

Czasami również:

• Drogie zagraniczne wycieczki na zasadzie, że nie wolno dziecku odbierać prawa do odpoczynku z tym, że problem jest taki, że przecież trzeba na nie zabrać również bachora (samej albo z kochankiem się nie pojedzie bo jest to powód do wątpliwości czy alimenty na pewno przeznaczane są na potrzeby dziecka). Częściej dzieciak jedzie sam (szkolne kolonie lub wycieczka zorganizowana przez byłych osadzonych w zakładach karnych również tych z oddziałami terapeutycznymi dla skazanych za przestępstwa seksualne w ramach rządowego programu aktywizacji zawodowej byłych osadzonych) a wtedy matka - tj. alimenciara poświęca się temu co powyżej czyli: imprezy, dyskoteki, piwo, wino, wódka itd. itp.

Obrona przed alimenciarami

(...) obaj wredni. Z twarzą w betonie próbowali uniknąć nieuniknionego.

Zenek z Kabanosa śpiewa niejako o alimenciarzach

Jak uniknąć płacenia alimentów? Jak obronić się przed alimenciarami, które kiedy choć raz złapią człowieka za portfel to puszczają nierzadko dopiero po śmierci jego właściciela? Alimenciarze znają swoje sposoby! I podzielili się nimi z Nonsnesopedią!

Detektyw

Taki detektyw z profesjonalnym sprzętem z łatwością zbierze dowody, że matka dziecka chce wyciągnąć od nas jak najwięcej kasy!

Dobry detektyw (z licencją lub bez - zresztą może to być nawet zwykły asystent) przydaje się zwłaszcza na samym początku walki z alimenciarami. Wtedy to potencjalny alimenciarz ma przed sobą kilka spraw w sądzie rodzinnym (nie tylko o alimenty - także o rozwód, ustalenie ojcostwa, odebranie władzy rodzicielskiej itp.), do których wygrania potrzebne są dowody. Ojcowie dają się wrobić w alimenty najczęściej na takiej zasadzie:

• Matka: Wysoki Sądzie, moja Małgosia jest ciężko chora. Muszę kupować bardzo drogie leki.
• Sędzia Artur Lipiński: Tak. Sąd zapoznał się z załącznikami dołączonymi do pozwu o alimenty. Tam jest orzeczenie lekarza o nieuleczalnej chorobie i rachunki za leki, które miesięcznie kosztują 1018 złotych i 42 groszy.
• Ojciec: Co?! Wysoki Sądzie ja nic nie wiem o tym, że mamy chorą córkę!
• Sędzia Artur Lipiński: Proszę się uspokoić.
• Adwokat ojca szturcha go i gestykuluje dają mu do zrozumienia, że ma wstać.
• Sędzia Artur Lipiński: Jeśli chce pan coś powiedzieć to proszę wstać i proszę się zwracać do Sądu.
• Ojciec: ...
• Sędzia Artur Lipiński: Czy to wszystko co chce pan powiedzieć?
• Ojciec: Tak.
• Sędzia Artur Lipiński: To proszę usiąść i proszę następnym razem nie przeszkadzać w przesłuchaniu.
• Ojciec siada
• Matka: Wysoki Sądzie! Bo to jest tak, że Adam w ogóle się nie interesuje Małgosią. On nie wie, że jest chora. Chciałam z nim kiedyś o tym porozmawiać ale jego ciągle nie ma w domu i nie odbiera telefonów...

Ciąg dalszy nie jest trudny do przewidzenia... Lipiński zasądza alimenty na rzecz małoletniej Małgorzaty Ź. płatne do rąk matki do 10 dnia każdego miesiąca. Matka staje się radosną alimenciarą a ojciec ponurym alimenciarzem.

Ta historia mogłaby potoczyć się zupełnie inaczej! Wystarczyłoby tylko wynająć adwokata!

[wstawić dialog rozprawy z uziałem detektywa]

Emigracja

Ojciec dziecka nie chce na nie płacić i żeby tego nie robić ukrywa się na wyspach Tonga! Co robić?

Pytanie alimenciary na forum internetowym dla alimenciar.

Jeśli nie stać nas na detektywa lub wiemy, że nie istnieją absolutnie żadne haki na matkę naszego dziecka pozostaje skitranie się gdzieś gdzie nikt nas nie zna. To jakie zadupie wybierzemy zależy m. in. od znajomości. Czasami wystarczy przeprowadzić się kilka kilometrów dalej do kumpla i rozpocząć nowe życie pod nowym nazwiskiem itp. Niektórzy ojcowie robią sobie operacje plastyczne aby nie zostać rozpoznanym kiedy to nasze zdjęcie i dane osobowe trafią na policyjną stronę internetową osób poszukiwanym za przeróżne przestępstwa w tym za uporczywe uchylanie się od wykonania ciążącego na sprawcy bla bla bal... za niepłacenie alimentów. Zmiana wyglądu jest sztuką o tym samym stopniu trudności co ogólnie: samo ukrywanie się. Trudno przewidzieć czy usunięcie pieprzyka spowoduje, że własna matka nas nie pozna. Czasami potrzebna jest operacja zmiany płci. Może się zdarzyć, że konieczne będzie wyjechanie na drugi koniec Polski lub nawet za granicę! Niestety... jeśli postanowimy ukryć się np. w Niemczech lub w Wielkiej Brytanii a alimenciara ma bystrego prawnika to nawet i zagranica nie pomoże. Pozostaje nam jedynie wyjechać poza Unię Europejską. Rozum nakazuje skierować swoje kroki do USA. Każde polskie dziecko, które ogląda telewizje lub gra w gry komputerowe potrafi już powiedzieć coś w stylu: I need job and you need worker. I'm your new worker, ok? niż: 無產階級文化大革命. Jeśli ktoś nie zna języka innego niż dresiarski to zawsze może ukraść rozmówki lub/i słownik a popularniejsze są publikacje o języku najlepszego kraju na świecie (USA) niż np. o arabskim. Niestety... trzeba pamiętać, że do wyjazdu do USA nie wystarczy sam dowód osobisty. Wtedy, bardzo kuszą kraje egzotyczne - takie z którymi Polska nie ma uregulowanych stosunków dyplomatycznych.

Alimenciary w kulturze popularnej

Postacie alimenciar często wykorzystywane są w kulturze popularnej. Przykładem może być "Pamiętnik alimenciary" autorstwa Matki Polski stylizowany na autentyczne zapiski alimenciary, będący w rzeczywistości satyrą na środowisko alimenciar w okresie przemian ustrojowych. Wybitna znajomość intertekstualności przez autorkę doprowadziła do powstania ponadczasowego utworu o charakterze dydaktyczno-moralizatorskim za co została ona uhonorowana m. in. Nagrodą Fundacji im. Kościelskich, Nagrodą Polskiego PEN Clubu im. Jana Parandowskiego oraz Nagrodą im. Andrzeja Kijowskiego.

Od 2008 roku telewizji TVN posiada w swojej ramówce serial dokumentalno-faburalny "Sąd rodzinny", której częstym bohaterem jest alimenciara. Emisja owego serialu spowodowała, większe zainteresowanie socjologów alimenciarami (mimo, że pewne badania zaczęło przeprowadzać już na samym początku XXI wieku) a także zwrócenie uwagi przez społeczeństwo na ów problem.

Alimenciary a polityka

Po początkowym jawnym okresie działalności alimenciar w połowie lat 60. XX wieku, musiały one zejść do podziemia w związku z zaostrzeniem polityki I Sekretarza Komitetu Centralnego Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej Władysława Gomółki oraz zacieśnieniem stosunków międzynarodowych między Polską Rzeczypospolita Ludową a Związkiem Socjalistycznych Republik Radzieckich. Po dojściu do władzy Edwarda Gierka alimenciary w 1975 zyskały przywilej w postaci Funduszu Alimentacyjnego, który w praktycznie niezmienionej postaci przetrwał aż do roku 2003, kiedy to został zlikwidowany (notabene przez człowieka stojącego po tej samej stronie ludzi, którzy FA wprowadzili). FA nie został przywrócony pomimo incydentu jakim była strzelanina w podwarszawskiej Magdalence, w której śmierć poniosło dwóch antyterrorystów oraz dwóch przestępców. Mimo nacisków alimenciar jakim były walka zbrojna na Placu Trzech Krzyży w Warszawie 11 września oraz nieudany zamach na premiera Leszka Millera (to ludzie z jego partii odpowiedzialni byli za likwidację FA) FA nie został przywrócony a alimenciary musiały rozpocząć działalność konspiracyjną aż do 2008 roku kiedy to w wyniku kolejnego zamachu terrorystycznego (na samolot wojskowy, który rozbił się w Mirosławcu) przywrócony został FA. Krótki czas po zamachu nowym przewodniczącym SLD został Grzegorz Napieralski, który wyznaczył partii nowy kierunek rozwoju oraz przeprosił alimenciary za „wszystkie krzywdy jakie przez te lata zaznał kobiety potrzebujące.” Obecnie program SLD obejmuje m. in. działania na rzecz rozwinięcia i udoskonalenia polityki socjalnej Polski tak aby alimenciary bytowały do końca życia na wysokim poziomie nawet po ustaniu obowiązku alimentacyjnego bez konieczność podjęcia pracy zarobkowej. Warto jednak pamiętać, że alimenciary krytykują SLD za opowiadanie się za prawem do aborcji. Wiąże się to z obową wprowadzenia obowiązkowej aborcji w przypadku kiedy płód jest zagrożony lub wiadomo, że dziecko urodzi się niepełnosprawne lub poważnie chore gdyż w przypadku aborcji dziecko się nie urodzi (trudno było o zgadnąć prawdą?) a jak wiadomo na takie dziecko (koniecznie narodzone i obowiązkowo żywe) dostaje się więcej alimentów – w wielu przypadkach są to alimenty do końca życia.

Socjoloiczny i historyczny odbiór alimenciar

Wir mögen keine Alimentefrauen im Reich.
Nie lubimy alimenciar w Rzeszy.

Bibliografia

Literatura przedmiotu

• Helena Kołakowska-Przełomiec, Przestępstwa niealimentacji: studium kryminologiczne. Polska Akademia Nauk; Instytut Państwa i Prawa. Wrocław; Warszawa: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1989. ISBN 8304028271.
• Joanna Grzelińska, Obowiązek alimentacyjny oraz opieka nad małoletnim dzieckiem: aspekty prawne i procedury przyznawania świadczeń. Warszawa: Difin, 2010. ISBN 9788376412269.
• Aneta Korcz-Maciejko, Ustawa o pomocy osobom uprawnionym do alimentów: komentarz. Warszawa: Wydawnictwo C. H. Beck, 2010. Seria: Krótkie Komentarze Becka. ISBN 9788325517991.
• Aleksander Oleszko, Roszczenia alimentacyjne: (zagadnienia ogólne). Ministerstwo Sprawiedliwości; Instytut Badania Prawa Sądowego. Warszawa: Ministerstwo Sprawiedliwości; Instytut Badania Prawa Sądowego, 1984.
• Roody Alien, Alimenciary w ujęciu filozofii starożytnej okresu systemów oraz szkół wedle podziału dziejów w metodologii historii filozofii Tatarkiewicza [praca magisterska]. Warszawa: Zakład Filozofii Społecznej Instytutu Filozofii Wydziału Filozofii i Socjologii Uniwersytetu Warszawskiego, 2004. ISBN 1234567890.
• Roody Alien, Wpływ komercjalizacji w przemyśle nagraniowym specjalizującym się w muzyce dawnej na liczbę samobójstw osób najbliższych w rozumieniu prawodawstwa anglosaskiego u alimenciar a liberalizacja prawa autorskiego, własności intelektualnej i przemysłowej w kontekście liczby zakażeń wirusem zespołu nabytego braku odporności podczas seksualnych stosunków typu analnego u alimenciarzy [praca doktorska]. Warszawa: Zakład Problemów Społecznych i Planowania Społecznego Instytuty Socjologii Wydziału Filozofii i Socjologii Uniwersytetu Warszawskiego, 2009. ISBN 0987654321.

Literatura podmiotu

• Alimenciara Polska, luty 1965, nr 1-. Warszawa: Polskie Towarzystwo Alimenciar, 1965. ISSN 666-997-666 [do 2008 roku jako bibuła wydawane przez Niezależne Samorządne Stowarzyszenie Społeczne "Alimenciarstwo"].
• Matka Polka, Pamiętnik alimenciary. Kraków: nakład własny autorki, 1989. ISBN 0700-888-999.

Fora internetowe oblegane przez alimenciary

• Kafeteria - Magazyn dla kobiet www.kafeteria.pl
• Alimenty.pl
• § Prawo rodzinne i opiekuńcze - Forum Prawne
• Prawo rodzinne - Prawo na co dzień - Forum - e-prawnik.pl

Zobacz też

• Alimenty
• Alimenciarze
• Fundusz Alimentacyjny