Aragorn: Różnice pomiędzy wersjami

Z Nonsensopedii, polskiej encyklopedii humoru
M (Przywrócono przedostatnią wersję, jej autor to Mrowa57. Ofiarą rewertu jest Roślinek219.)
Linia 1: Linia 1:
{{cquote|Witaj Aragornie, synu Arathorna, którego ojcem był Arador, dziedzicu Isildura i spadkobiercą jego skarbu, potomku Elendila, Elessarze – Kamieniu Elfów, Dúnadanie i Strażniku Północy, Przyjacielu Ludzi i Elfów, Ty, w którego żyłach płynie krew trzech ras, w tym także Majarów. Dawniej znany jako Estel, co oznacza ''nadzieja''! Niech chwała spłynie na Twój ród i plemię!'''|30|30|Witanie Aragorna w wersji skróconej.}}
{{cquote|Witaj Aragornie, synu Arathorna, którego ojcem był Arador, dziedzicu Isildura i spadkobiercą jego skarbu, potomku Elendila, Elessarze – Kamieniu Elfów, Dúnadanie i Strażniku Północy, Przyjacielu Ludzi i Elfów, Ty, w którego żyłach płynie krew trzech ras, w tym także Majarów. Dawniej znany jako Estel, co oznacza ''nadzieja''! Niech chwała spłynie na Twój ród i plemię!'''|30|30|Witanie Aragorna w wersji skróconej.}}
'''Aragorn II''' (ur. [[1 marca]] [[2931]] r. [[Trzecia Era|III Ery]] – zm. [[120]] r. [[Czwarta Era|IV Era]]) – syn <del>szatana</del> Arathorna, postać rasy [[człowiek|ludzkiej]] w której zyłach płynie jednak krew elfów i Majarów. Członek [[Drużyna Pierścienia|Drużyny Pierścienia]] we ''„Władcy Pierścieni”''. Objął szlacheckie imię po innym, równie honorowym przodku – [[Aragorn I|Aragornie I]]. Ten młodzian (89 lat) był zakochany na zabój w pewnej rzygogennej elfce. Swego czasu znalazł się wśród Strażników Północy. Potem przestawił się na krzywdzenie bezbronnych Nazguli.
'''Aragorn II''' (ur. [[1 marca]] [[2931]] r. [[Trzecia Era|III Ery]] – zm. [[120]] r. [[Czwarta Era|IV Era]]) – syn <del>szatana</del> Arathorna, <del>siedemset dziewięćdziesiąty pierwszy</del> trzydziesty dziewiąty potomek <del>Urlicha von Jungingena</del> Isildura, <del>wielkiego Mistrza Zakonu Krzyżackiego</del> syna Elendila z zatopionej wyspy <del>Atlantydy</del> Numenoru. Postać rasy [[człowiek|ludzkiej]] w której zyłach płynie jednak krew elfów i Majarów. Członek [[Drużyna Pierścienia|Drużyny Pierścienia]] we ''„Władcy Pierścieni”''. Objął szlacheckie imię po innym, równie honorowym przodku – [[Aragorn I|Aragornie I]]. Ten młodzian (89 lat) był zakochany na zabój w pewnej rzygogennej elfce. Swego czasu znalazł się wśród Strażników Północy. Potem przestawił się na krzywdzenie bezbronnych Nazguli.


== Biografia ==
== Biografia ==

Wersja z 18:15, 8 kwi 2011



Cquote2.svg

Witaj Aragornie, synu Arathorna, którego ojcem był Arador, dziedzicu Isildura i spadkobiercą jego skarbu, potomku Elendila, Elessarze – Kamieniu Elfów, Dúnadanie i Strażniku Północy, Przyjacielu Ludzi i Elfów, Ty, w którego żyłach płynie krew trzech ras, w tym także Majarów. Dawniej znany jako Estel, co oznacza nadzieja! Niech chwała spłynie na Twój ród i plemię!
Cquote2.svg

— Witanie Aragorna w wersji skróconej.

Aragorn II (ur. 1 marca 2931 r. III Ery – zm. 120 r. IV Era) – syn szatana Arathorna, siedemset dziewięćdziesiąty pierwszy trzydziesty dziewiąty potomek Urlicha von Jungingena Isildura, wielkiego Mistrza Zakonu Krzyżackiego syna Elendila z zatopionej wyspy Atlantydy Numenoru. Postać rasy ludzkiej w której zyłach płynie jednak krew elfów i Majarów. Członek Drużyny Pierścienia we „Władcy Pierścieni”. Objął szlacheckie imię po innym, równie honorowym przodku – Aragornie I. Ten młodzian (89 lat) był zakochany na zabój w pewnej rzygogennej elfce. Swego czasu znalazł się wśród Strażników Północy. Potem przestawił się na krzywdzenie bezbronnych Nazguli.

Biografia

Drużyna Pierścienia

Aragorn, mając blisko 100 lat, zgłosił się do domu starców tajemniczej Drużyny Pierścienia[1], w której dowodzenie objął brodaty nekromanta oraz pedofil Gandalf. Gdy już nie dawał rady, Aragorn szybko wepchnął tyłek na tron i poprowadził drużynę dalej. Po rozdzieleniu[2] grupy udał się w pościg za orkami i stoczył ostateczną bitwę z bossem Sauronem.

Dwie Wieże

Tutaj już 103 letni Aragorn wraz z bandą kocmołuchów z rohanu, pijanym krasnoludkiem i Robinem vel Legolasem walczył pod Hełmowym Jarem z 10 tysięczną bandą papaciątek. Udało mu się namówić elfów (miał tam kochankę) do pomocy w tej bitwie. Miał także na składzie dwóch grubasów z Shire. Bitwa była długa, Aragorn jak na kozaka przystało zabił dużo orków, wykazał się ogromnym męstwem i nadwagąodwagą.

Królowanie

Po zwycięstwie Wojny o Pierścień koronowano Aragorna za patriotyzm i wielkie czyny dla Polski Królestwa Gamoni i Krasnoludków®. Objął wtedy imię Elessar i królewską dziewkę. Królował sobie aż umarł.

Broń

Ważnym elementem postaci Aragorna jest jego miecz (taki metalowy, ostry kij) o imieniu Anduril. Oręż ten jest tak stary, że wisi Mojżeszowi 5zł. Podczas którejś wcześniejszej wojny o jakąś błyskotkę, został połamany poprzez zdeptanie, przez wyżej wspomnianego bossa. Mimo to zalany właściciel użył go do morderstwa. Został więc skazany na karę śmierci przez sędzię Annę Marię Wesołowską mafię orków, którzy porąbali go siekierami a potem wrzucili do rzeki. Miecz został odnaleziony przez zalane w sztok elfy, które myśląc że to ławica srebrnych pysznych rybek zaniosły go do swej twierdzy zwanej Kruczą Laleczką (ze starego elfickiego "Ravendoll").


Miłość do roślin

Po objęciu panowania Aragorn zdradziwszy żonę poszedł w góry,zerwał kwiatka.Przybywszy do pałacu zarąbał stare,poczciwe drzewo,które wszyscy tak lubili, że umieścili je na sztandarze i posadził kwiatuszka.

Wpływ Aragorna na kulturę i architekturę

Na chwilę obecną największy pomnik Aragorna znajduje się w Świebodzinie.

Przypisy

  1. Pewnie dla rozrywki na starość.
  2. Niczym w Scooby Doo.

Szablon:Stublit