Będzin

Klucz do będzińskiego zamku – dar narodu francuskiego

Będzin miasto, tu nigdy nie jest jasno.

Dewiza Będzina

Będzin (niem. Bravnsweich, lok. Będziń) – wieś w Zagłębiu Dąbrowskim, nad rzeką Czarną Przemszą, w Dolinie Rogoźnika. Zarządzana przez wybranego w drodze aklamacji sołtysa oraz radę sołecką, która dla odróżnienia wybrała się sama.

Przyroda

Rada sołecka ustanowiła szczegółowe wymiary dla poszczególnych gatunków flory. I tak drzewa mogą mieć najwyżej 1,7 m. wysokości oraz 10 cm. w obwodzie. Krzewom i trawie zezwala się rosnąć bez ograniczeń, co spowodowane jest niedostateczną ilością publicznych szaletów. Podstawą fauny Będzina są niedźwiedzie Grizzli; one zjadają Będzinian a będzinianie zjadają je i wszyscy są zadowoleni. Co prawda niedźwiedzie są znacznie bardziej zaawansowane w rozwoju cywilizacyjnym, technicznym i kulturowym, ale będziniacy to sprytne bestie. Ostatnio ową odwieczną harmonię między niedźwiedziami a autochtonami zakłócił znaczny napływ bagiennych Hydr z Czeladzi.

Gospodarka

Plan poglądowy wsi Będzin (niestety nie obejmuje wszystkich kościołów)

Wszystkie istniejące w przeszłości w Będzinie firmy pod przymusem zakończyły działalność. Wymuszone to zostało wdrożeniem przez zarząd wsi autorskiego programu zwalczania bezrobocia. Polegał on na zatrudnieniu wszystkich wieśniaków nie polujących na Hydry albo niedźwiedzie Grizzli w Urzędzie Wsi oraz Urzędzie Bezrobocia. W tym celu w urzędach tych zorganizowano dodatkowe komórki:

• parzenia kawy
• moderowania forum dyskusyjnego
• rozłączania rozmów telefonicznych z petentami
• sortowania korespondencji wg gramatury papieru
• stemplowania
• lizania kopert
• zaklejania kopert
• kolorowania znaczków pocztowych
• mówienia, że jest dobrze, nawet jakby było źle

Jedzenie i wszelkie dobra uzyskują Będzinacy (skrót:będzińscy wieśniacy) z polowania na w/w wymienione niedźwiedzie Grizzli które stanowią najliczniejszą mniejszość narodową w Będzinie. Rada sołectwa rozpatrywała nawet nadanie im obywatelstwa Będzińskiego, ale w porę zorientowano się że nie będzie na co polować i projekt zarzucono.

Handel

We wsi do niedawna istniał Lidl, lecz pod naciskiem mieszkańców został on rozebrany. Karton użyty do budowy wykorzystano do druku modlitewników. W miejscu LIDL-a powstał basen, dając letnią porą wiele radości wieśniakom, którzy dla umycia się nie muszą już dojeżdżać do kąpieliska na Ksawerze.

Religia

Widok ogólny na Będzin

Odległość pomiędzy kościołami nie może przekraczać 500 metrów w terenie silnie zurbanizowanym i 800 metrów poza nim. Ponadto w lasach co 1000 metrów należy ustawić kapliczkę, a w polach krzyż. Aureolę rozpościerającą się nad wsią należy włączać w godzinach 7:00–15:00 w dni powszednie oraz całodobowo w dni świąteczne. Przed każdą posesją obowiązkowo musi znajdować się figurka świętego. W nazwach placów i ulic nie należy używać imion nie występujących w Koranie.

Legendy

Jest wiele popularnych legend wśród będziniaków. Jedna z nich głosi, że Będzin jest najstarszą wsią w okolicy i że uzyskał prawa miejskie na długo przed Katowicami, Sosnowcem i Dąbrową Górniczą. Naprawdę Będzin posiadał prawa miejskie między majem a lipcem 1999 roku, kiedy spora grupa będziniaków lobbowała, marudziła i mękoliła w Warszawie o przyznanie w/w praw. W końcu zgodzono się, ale kiedy do Będzina przyjechała delegacja z Warszawy na uroczyste nadanie praw miejskich, natychmiast je cofnięto.

Będzińskie osobliwości

Rondo, czyli „nerka”

Największą osobliwością wsi pozostaje rondo, obok szaberplatzu i zamku. Cechą szczególną tego rozwiązania architektonicznego jest to, że pokonując rondo, trzykrotnie wpada się pod ten sam tramwaj.

Szaberplatz

Wiejski plac targowy w Będzinie znany jest na skalę całej Azji. Można tutaj w komfortowych warunkach zaopatrzyć się w tak luksusowe towary, jak papierosy z akcyzą, spirytus produkcji PKN Orlen (również z akcyzą), czy też legalnego pochodzenia komórki. Przed wejściem na szaberplatz każdemu kupującemu rozdawane są gumofilce, obok stoi informacja zakazująca kradzieży samochodów.

Będzin a polszczyzna

Bardzo, bardzo dawno temu, kiedy do Będzina dotarła telewizja, pan z fotela zwany Janem Miodkiem, sformu(ł)ował nieprzemijającą zasadę polszczyzny w brzmieniu:

Dlaczego nie mówi się w Będziniu? Bo nie mówi sie w dupiu.

W całej Polsce zrozumieli. W Będziniu nikt.