Goal 3

Sędzia po złej decyzji zaczął ze wstydu zapadać się pod ziemię

Kua, znów mi siatkę rozerwało!

Babcia na zakupach Gracz po stracie bramki

Goal 3 – pierwotna wersja FIFY datowana na czasy prehistoryczne, kiedy jeszcze komputery miały mniejszą moc obliczeniową, niż dziś przeciętny telefon komórkowy. Przejmujemy w niej rolę trenera reprezentacji Japonii w piłce nożnej i musimy ją doprowadzić do Mistrzostw Świata. Na wyższym poziomie trudności można kierować reprezentacją Polski^{[potrzebne źródło]}.

Ogólne

Jest to jedna z pierwszych gier, w których można dokonać zmian w składzie, a nawet w ustawieniu. Zawodnicy różnią się także facjatami, co pozwala rozróżnić ich od siebie. W grę wbudowano realistyczny system mimiki zawodników, czyli aż trzy rodzaje płaczu po przegranej i jedna cieszynka z gola. Można też przebiec obok trybun i pokazać kibicom przeciwnika międzynarodowy znak pokoju. Reprezentanci Meksyku z racji tego, że im to wisi mają maski – nie płaczą. Co dziwne, gracze woleli grać bramkarzami, ponieważ dostawali oni 2 razy większą odporność na faule. Żaden mecz jednak nie kończył się kontuzją, głównie dlatego, że nie brali w niej udziału reprezentanci Polski. Szwankowały także piorunochrony nad stadionem, bo podczas burzy boisko nie opierało się cudowi elektryfikacji. O trąbach powietrznych nie wspominając… Podczas meczów zauważano także obecność zwierząt, które wyłaziły piłkarzom z butów, niczym słoma.

Tryby gry

• Główny – czyli po prostu całe Mistrzostwa Świata, z dziwnymi (bo japońskimi) zasadami;
• Sparing – mecz z kumplem, a nawet z trzema kumplami, pod warunkiem, że znajdziemy tyle wtyków na pady;
• Karne – rzuty karne. Zasady zostały zmienione na Wpakuj piłkę do siatki w przeciągu 7 sekund, sposobem dowolnym.

Zobacz też

• Arderedrhaos Riki Kunio
• Crash Boy
• River City Ransom
• Super Dodge Ball
• Technos Basketball
• Technos Ice Hockey
• Technos Samurai