Primal Fear: Różnice pomiędzy wersjami
M (→Dyskografia: drobne z linkami) |
|||
Linia 1: | Linia 1: | ||
{{t}}mroczny, satanistyczny zespół grający powolną i czarną jak [[dupa]] [[Szatan]]a muzykę. Czujesz ten klimat? Nie? To dobrze, bo to żart był. Tak naprawdę jest to [[Niemcy|niemiecki]] zespół grający średnio dobry [[Power metal]] i nie potrafiący się za bardzo wyzwolić spod wpływów [[Judas Priest]]. Został założony w [[1997]] przez życiowych nieudaczników, którzy nie potrafili zrobić kariery w normalnych zespołach – Mata Sinnera (Sinner) i Ralfa Scheepersa (ex [[Gamma Ray]]). |
|||
==Historia== |
==Historia== |
||
Linia 7: | Linia 7: | ||
==Skład== |
==Skład== |
||
===Obecny=== |
===Obecny=== |
||
* |
*{{t|[[Ralf Scheepers]]}}udawanie Halforda (1997–). |
||
* |
*{{t|Magnus Karlsson}}gitara, hodowla łososi we fiordach (2008–). |
||
* |
*{{t|Alexander Beyrodt}}gitara (2007–). |
||
* |
*{{t|[[Mat Sinner]]}}gitara basowa, udawanie Halforda w chórkach (1997–). |
||
* |
*{{t|Randy Black}}bicie garów, uciekł z [[Kanada|Kanady]], bo dość miał czochrania lokalnych [[bóbr|bobrów]] (2003–). |
||
===Byli członkowie=== |
===Byli członkowie=== |
||
* |
*{{t|Henny Wolter}}gitara (2000–2002, 2007–2010). |
||
* |
*{{t|Tom Naumann}}gitara (1997–2000, 2003–2007). |
||
* |
*{{t|Klaus Sperling}}perkusja (1997–2003). |
||
* |
*{{t|Stefan Leibing}}gitara, klawisze (1998–2007). |
||
== Dyskografia == |
== Dyskografia == |
||
* |
*{{t|Primal Fear|''Nadrzędny Strach'', 1998}}debiutancki album zespołu, produkcja o beznadziejnej jakości. Wiadomo, że zagrał na niej [[Kai Hansen]], jednak nie jest wymienione, w których utworach, gdyż nie chciał robić sobie [[Siara|siary]]. Z tego samego powodu możemy też snuć przypuszczenia, że muzyka na krążku to [[Power metal]]. I tylko z tego, gdyż resztę zagłuszają szumy. |
||
* |
*{{t|Jaws of Death|''Szczęki Śmierci'', 1999}}tu już lepiej z jakością, dzieki czemu posłuchać możemy jak Scheepersowi brakuje powietrze, gdy miał zaśpiewać cztery wersy ''Kill the King'' ([[cover]] [[Rainbow]]) na jednym wydechu. |
||
* |
*{{t|Nuclear Fire|''Ogień Nuklearny'', 2001}}kolejna, i nie ostatnia zresztą, płyta ściągnięta od [[Judas Priest]]. Tym razem w obróbkę poszedł album ''Painkiller''. |
||
* |
*{{t|Black Sun|''Czarne Słońce'', 2002}}tu z kolei gościnnie wystąpił Mike Chlaściak <s>prawdopodobnie najlepszy [[Polska|polski]] gitarzysta</s> zdrajca [[Polacy|Narodu Polskiego]], sługa [[Układ rządzący Polską|żydomasońskich sił]], który z [[Szatan]]em się skumał i [[Homoseksualizm|sodomii]] paskudnej z [[Rob Halford|pedałem]] w jednym zespole się oddawał. |
||
* |
*{{t|Devil's Ground|''Ziemia [[Szatan|Diaboła]]'', 2004}}Scheepers wykazał się tutaj niebywałą kreatywnością, jeśli chodzi o teksty i w związku z tym możemy posłuchać czterominutowej piosenki o jego ulubionej [[Woda kolońska|wodzie kolońskiej]]. Mamy tutaj też próbę coverowania piosenki ''Die Young'' [[Black Sabbath]]. Zaiste, album naprawdę prezentowałby się lepiej bez tego czegoś. |
||
* |
*{{t|Seven Seals|''Siedem Fok'', 2005}}tu z kolei wyrwanie się z zachwytów nad twórczością Judas Priest i przerzucenie się na Black Sabbath, przynajmniej pod względem tekstów, które opowiadają o bitwie między [[Heaven and Hell|Niebem a Piekłem]]. Oprócz tego jest też jeden cover Sinnera. |
||
* |
*{{t|New Religion|''Nowa Religia'', 2007}}pierwsza płyta prawie wolna od wpływów innych zespołów.Prawie robi wielką różnicę. |
||
* |
*{{t|16.6 (Before the Devil Knows You're Dead)|''16.6 (Jeśli Diaboł dowie się, że jesteś martwy... [[Piotr Natanek|to wiedz, że coś się dzieje...]])'', 2009}}motywem przewodnim tekstów na tym albumie jest liczba [[6 (cyfra)|6]], nie wiadomo właściwie dlaczego występująca w [[666 (liczba)|potrójnej kombinacji]].Album zdecydowanie nie polecany [[Heksakosjoiheksekontaheksafobia|heksakosjoiheksekontaheksafobom]]. |
||
* |
*{{t|Unbreakable|''Niezrywalny'', 2012}}takie przesłodzone coś, na którym Scheepersa dręczą pytania natury egzystencjonalnej, o zmartwychwstanie czy tajny spisek żydomasoński. |
||
{{Power Metal}} |
{{Power Metal}} |
||
Wersja z 18:28, 11 sty 2013
Szablon:Tmroczny, satanistyczny zespół grający powolną i czarną jak dupa Szatana muzykę. Czujesz ten klimat? Nie? To dobrze, bo to żart był. Tak naprawdę jest to niemiecki zespół grający średnio dobry Power metal i nie potrafiący się za bardzo wyzwolić spod wpływów Judas Priest. Został założony w 1997 przez życiowych nieudaczników, którzy nie potrafili zrobić kariery w normalnych zespołach – Mata Sinnera (Sinner) i Ralfa Scheepersa (ex Gamma Ray).
Historia
Zespół w zasadzie nie posiada specjalnie wyrafinowanej historii. Po prostu basista nie mogącego się przebić przez piętnaście lat Sinnera spotkał na Oktorberfeście Ralfa Scheepersa, który w owym czasie zajęty był głównie rozpaczaniem. A było za czym. Ralfowi bowiem zamarzyło się zostać wokalistą Judas Priest, opuścił więc w tym celu Gamma Ray i udał się na casting na Wyspy. Jak łatwo przewidzieć przegrał, a, gdy chciał wrócić do poprzedniego zespołu, okazało się, że Kai Hansen zdążył w tym czasie uhodować płytę z własnym wokalem i krótko mówiąc kazał Scheepersowi wyć. Tak więc znaleźli sobie jeszcze do stadka dwóch gitarzystów i perkusistę i tak sobie grali czasem kogoś przyjmując lub wyrzucając zależnie od humoru.
Skład
Obecny
- Szablon:Tudawanie Halforda (1997–).
- Szablon:Tgitara, hodowla łososi we fiordach (2008–).
- Szablon:Tgitara (2007–).
- Szablon:Tgitara basowa, udawanie Halforda w chórkach (1997–).
- Szablon:Tbicie garów, uciekł z Kanady, bo dość miał czochrania lokalnych bobrów (2003–).
Byli członkowie
- Szablon:Tgitara (2000–2002, 2007–2010).
- Szablon:Tgitara (1997–2000, 2003–2007).
- Szablon:Tperkusja (1997–2003).
- Szablon:Tgitara, klawisze (1998–2007).
Dyskografia
- Szablon:Tdebiutancki album zespołu, produkcja o beznadziejnej jakości. Wiadomo, że zagrał na niej Kai Hansen, jednak nie jest wymienione, w których utworach, gdyż nie chciał robić sobie siary. Z tego samego powodu możemy też snuć przypuszczenia, że muzyka na krążku to Power metal. I tylko z tego, gdyż resztę zagłuszają szumy.
- Szablon:Ttu już lepiej z jakością, dzieki czemu posłuchać możemy jak Scheepersowi brakuje powietrze, gdy miał zaśpiewać cztery wersy Kill the King (cover Rainbow) na jednym wydechu.
- Szablon:Tkolejna, i nie ostatnia zresztą, płyta ściągnięta od Judas Priest. Tym razem w obróbkę poszedł album Painkiller.
- Szablon:Ttu z kolei gościnnie wystąpił Mike Chlaściak
prawdopodobnie najlepszy polski gitarzystazdrajca Narodu Polskiego, sługa żydomasońskich sił, który z Szatanem się skumał i sodomii paskudnej z pedałem w jednym zespole się oddawał. - Szablon:TScheepers wykazał się tutaj niebywałą kreatywnością, jeśli chodzi o teksty i w związku z tym możemy posłuchać czterominutowej piosenki o jego ulubionej wodzie kolońskiej. Mamy tutaj też próbę coverowania piosenki Die Young Black Sabbath. Zaiste, album naprawdę prezentowałby się lepiej bez tego czegoś.
- Szablon:Ttu z kolei wyrwanie się z zachwytów nad twórczością Judas Priest i przerzucenie się na Black Sabbath, przynajmniej pod względem tekstów, które opowiadają o bitwie między Niebem a Piekłem. Oprócz tego jest też jeden cover Sinnera.
- Szablon:Tpierwsza płyta prawie wolna od wpływów innych zespołów.Prawie robi wielką różnicę.
- Szablon:Tmotywem przewodnim tekstów na tym albumie jest liczba 6, nie wiadomo właściwie dlaczego występująca w potrójnej kombinacji.Album zdecydowanie nie polecany heksakosjoiheksekontaheksafobom.
- Szablon:Ttakie przesłodzone coś, na którym Scheepersa dręczą pytania natury egzystencjonalnej, o zmartwychwstanie czy tajny spisek żydomasoński.