Język chiński: Różnice pomiędzy wersjami
M |
Znacznik: rewert |
||
(Nie pokazano 41 wersji utworzonych przez 30 użytkowników) | |||
Linia 1: | Linia 1: | ||
{{Cytat| |
{{Cytat|没有人领会我!|[[Chińczyk]] o '''swoim języku'''}} |
||
{{Cytat|Ping-pong, cing, ciang, ciong!|Jak Polak wyobraża sobie '''język chiński'''}} |
|||
{{Cytat|他妈的波兰语!|[[Chińczyk]] o języku polskim}} |
|||
'''Język chiński''' – standardowy [[język urzędowy]] [[Chiny|kraju znad Jangcy]]. Posługuje się nim |
'''Język chiński''' (po chińsku 屎) – standardowy [[język urzędowy]] [[Chiny|kraju znad Jangcy]]. Posługuje się nim około 1,3 mld ludzi na Ziemi (większość z nich to [[Chińczycy]]) i dzięki temu jest językiem numer 1 na świecie. Podobnie jak język japoński, składa się z ogromnej ilości jakichś dziwnych znaczków, ale jest ich więcej (49762, a nie 50000, jak sądzi większość osób), gdzie przeciętny Japończyk zna 2000 znaków. |
||
Język chiński należy do grupy języków chińsko-tybetańskich. Pochodzi od języków średniochińskich, które z kolei pochodzą od małochińskich, pochodzących od [[Języki europejskie|niechińskich]]. Na język chiński składa się grupa wielu odnóg, które dzielimy na północnochiński i południowochiński (podobno kiedyś były jeszcze wschodniochińskie i zachodniochińskie, ale nie dotrwały do naszych czasów, bo pojawiła się moda na kierunki podstawowe). |
Język chiński należy do grupy języków chińsko-tybetańskich. Pochodzi od języków średniochińskich, które z kolei pochodzą od małochińskich, pochodzących od [[Języki europejskie|niechińskich]]. Na język chiński składa się grupa wielu odnóg, które dzielimy na północnochiński i południowochiński (podobno kiedyś były jeszcze wschodniochińskie i zachodniochińskie, ale nie dotrwały do naszych czasów, bo pojawiła się moda na kierunki podstawowe). |
||
Warto również nadmienić, że w języku japońskim oraz koreańskim istnieją alfabety sylabiczne, dzięki którym, przy pomocy |
Warto również nadmienić, że w języku japońskim oraz koreańskim istnieją alfabety sylabiczne, dzięki którym, przy pomocy około 50 znaków możemy zapisać wszystko. I wtedy jest OK. Chińczycy też wymyślili swój alfabet sylabiczny zwany ''bopomofo'', ale... tylko Chińczycy mogli być na tyle bezmyślni, by zakwestionować sensowność używania alfabetu sylabicznego i nadal posługiwać się samym [[hanzi]] (汉字; to te znaczki), gdzie każdy znak ma tysiącpięćsetstodziewięćset różnych znaczeń! (I weź tu człowieku sobie gazetę przeczytaj). ''Bopomofo'' za to jest powszechnie używany przez obcokrajowców do nauki chińskiego, z tym, że efekt tego jest podobny do uczenia się przez [[Arabia Saudyjska|Araba]] [[język polski|języka polskiego]] zapisywanego alfabetem [[Gruzja|gruzińskim]]. |
||
W latach pięćdziesiątych chińscy komuniści usiłowali wprowadzić [[alfabet łaciński]] – pomimo rozstrzelania stosownej ilości prawicowych i kułackich elementów, kampania ta skończyła się podobnie jak próba dogonienia [[Wielka Brytania|Wielkiej Brytanii]] w produkcji stali w jeden rok czy wysiłki na rzecz zniechęcenia [[Mao Tse-tung|Mao Zedonga]] do jedzenia tłustej wołowiny przez Ruch Państw Niezaangażowanych – czyli wielką klapą. |
W latach pięćdziesiątych, chińscy komuniści usiłowali wprowadzić [[alfabet łaciński]] – pomimo rozstrzelania stosownej ilości prawicowych i kułackich elementów, kampania ta skończyła się podobnie jak próba dogonienia [[Wielka Brytania|Wielkiej Brytanii]] w produkcji stali w jeden rok czy wysiłki na rzecz zniechęcenia [[Mao Tse-tung|Mao Zedonga]] do jedzenia tłustej wołowiny przez Ruch Państw Niezaangażowanych – czyli wielką klapą. |
||
Nieodkrytą zagadką pozostało to, jak chińscy |
Nieodkrytą zagadką pozostało to, jak chińscy [[Nonsensopedysta|Nonsensopedyści]] komunikują się na [[IRC|IRC-u]], skoro klawiatura ma kilkadziesiąt liter, a język chiński liczy sobie kilkadziesiąt tysięcy znaków. Pewna teoria twierdzi, że Chińczycy ułatwiają sobie to zadanie, posługując się tylko ośmioma tysiącami z nich, zwłaszcza takimi mniej skomplikowanymi i jednoznacznymi jak: 龘 (obraz smoka w czasie lotu), 灩 (fale na rzece Jangcy w porze deszczowej) czy 辟谷 (niejedzenie [[Zboże|zbóż]] w celu uzyskania [[Nieśmiertelność|nieśmiertelności]]). |
||
== Niektóre słowa i wyrażenia == |
|||
⚫ | |||
* 好 (czyt. ''ha-o'') – słowo powitalne, także dobry; |
|||
⚫ | |||
* 我 (czyt. ''ło-o'') – ja; |
|||
⚫ | |||
* 你 (czyt. ''ny-y'') – ty; |
|||
* [[常见问题]] |
|||
* 他 (czyt. ''tā'') – on; |
|||
* 她 (czyt. ''tā'') – ona (tak samo wymawiane, a inna pisownia, o rany...); |
|||
* 它 (czyt. ''tā'') – to, ono (o, kurde, to tak samo wymawiane, a znów inna pisownia...); |
|||
* 他妈 (czyt. ''tāmā'') – ku{{Cenzura3}}a, co znaczy również ''jego matka''; |
|||
* 你的母 (czyt. ''ni-i-de-mu-u'') – [[Nonźródła:Fakty o twojej starej|twoja stara]]; |
|||
* 电脑 (czyt. ''djàn-na-au'') – komputer (elektroniczny mózg); |
|||
* 电视机 (czyt. ''djàn-szy-jī'') – telewizor (możliwy do użytku elektroniczny widok); |
|||
* 我住在波兰 (czyt. ''ło-o-dżù-zàj-bō-lán'') – Ja mieszkam w [[Polska|falującej orchidei]]; |
|||
* 公共汽车 (czyt. ''gōn-gòn-hì-czē'') – [[autobus]]. |
|||
Żeby zrozumieć poniższe wyrazy, należy zwracać uwagę na akcenty, to nie takie trudne: |
|||
{{stubjez}} |
|||
⚫ | |||
* 雂 (''qín'') – ptak; |
|||
⚫ | |||
* 禽 (''qín'') – też ptak; |
|||
⚫ | |||
* 擒,捦 (''qín'') – łapać; |
|||
* 檎 (''qín'') – owoc; |
|||
* 懄 (''qín'') – kopać; |
|||
* 庈 (''qín'') – osoba; |
|||
* 芹 (''qín'') – chiński seler; |
|||
* 勤 (''qín'') – bardzo pracowity; |
|||
* 噙 (''qín'') – trzymać coś w ustach; |
|||
* 懃 (''qín'') – zatroskany, tudzież rozważny; |
|||
* 秦 (''qín'') – przedrostek nazw chińskich dynastii; |
|||
* 芩 (''qín'') – Phragmites japonica (taki japoński badyl); |
|||
* 鵭 (''qín'') – mały ptaszek z czarną szyją; |
|||
* 螓 (''qín'') – mała cykada (owad) z kwadratową głową (!). |
|||
[[sarkazm|I co, nie było aż tak trudno?]] |
|||
{{ok}} |
|||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
* [[hangul]] |
|||
* [[język arabski]] |
|||
* [[język japoński]] |
|||
* [[język hindi]] |
|||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
[[eo:Ĉina lingveto]] |
|||
[[es:Idioma chino]] |
[[es:Idioma chino]] |
||
[[fi:Kiinan kieli]] |
[[fi:Kiinan kieli]] |
||
[[it:Lingua cinese]] |
|||
[[ja:漢語族]] |
[[ja:漢語族]] |
||
[[ko:듕귁어]] |
[[ko:듕귁어]] |
||
⚫ | |||
[[ru:Китайский язык]] |
|||
[[ru:褟薪懈褟 袟邪锌邪]] |
|||
[[th:ภาษาจีน]] |
[[th:ภาษาจีน]] |
||
[[zh:汉语族]] |
[[zh:汉语族]] |
||
⚫ | |||
[[zh-tw:漢語族]] |
|||
⚫ |
Aktualna wersja na dzień 09:58, 4 maj 2023
没有人领会我!
- Chińczyk o swoim języku
Ping-pong, cing, ciang, ciong!
- Jak Polak wyobraża sobie język chiński
他妈的波兰语!
- Chińczyk o języku polskim
Język chiński (po chińsku 屎) – standardowy język urzędowy kraju znad Jangcy. Posługuje się nim około 1,3 mld ludzi na Ziemi (większość z nich to Chińczycy) i dzięki temu jest językiem numer 1 na świecie. Podobnie jak język japoński, składa się z ogromnej ilości jakichś dziwnych znaczków, ale jest ich więcej (49762, a nie 50000, jak sądzi większość osób), gdzie przeciętny Japończyk zna 2000 znaków.
Język chiński należy do grupy języków chińsko-tybetańskich. Pochodzi od języków średniochińskich, które z kolei pochodzą od małochińskich, pochodzących od niechińskich. Na język chiński składa się grupa wielu odnóg, które dzielimy na północnochiński i południowochiński (podobno kiedyś były jeszcze wschodniochińskie i zachodniochińskie, ale nie dotrwały do naszych czasów, bo pojawiła się moda na kierunki podstawowe).
Warto również nadmienić, że w języku japońskim oraz koreańskim istnieją alfabety sylabiczne, dzięki którym, przy pomocy około 50 znaków możemy zapisać wszystko. I wtedy jest OK. Chińczycy też wymyślili swój alfabet sylabiczny zwany bopomofo, ale... tylko Chińczycy mogli być na tyle bezmyślni, by zakwestionować sensowność używania alfabetu sylabicznego i nadal posługiwać się samym hanzi (汉字; to te znaczki), gdzie każdy znak ma tysiącpięćsetstodziewięćset różnych znaczeń! (I weź tu człowieku sobie gazetę przeczytaj). Bopomofo za to jest powszechnie używany przez obcokrajowców do nauki chińskiego, z tym, że efekt tego jest podobny do uczenia się przez Araba języka polskiego zapisywanego alfabetem gruzińskim.
W latach pięćdziesiątych, chińscy komuniści usiłowali wprowadzić alfabet łaciński – pomimo rozstrzelania stosownej ilości prawicowych i kułackich elementów, kampania ta skończyła się podobnie jak próba dogonienia Wielkiej Brytanii w produkcji stali w jeden rok czy wysiłki na rzecz zniechęcenia Mao Zedonga do jedzenia tłustej wołowiny przez Ruch Państw Niezaangażowanych – czyli wielką klapą.
Nieodkrytą zagadką pozostało to, jak chińscy Nonsensopedyści komunikują się na IRC-u, skoro klawiatura ma kilkadziesiąt liter, a język chiński liczy sobie kilkadziesiąt tysięcy znaków. Pewna teoria twierdzi, że Chińczycy ułatwiają sobie to zadanie, posługując się tylko ośmioma tysiącami z nich, zwłaszcza takimi mniej skomplikowanymi i jednoznacznymi jak: 龘 (obraz smoka w czasie lotu), 灩 (fale na rzece Jangcy w porze deszczowej) czy 辟谷 (niejedzenie zbóż w celu uzyskania nieśmiertelności).
Niektóre słowa i wyrażenia[edytuj • edytuj kod]
- 好 (czyt. ha-o) – słowo powitalne, także dobry;
- 我 (czyt. ło-o) – ja;
- 你 (czyt. ny-y) – ty;
- 他 (czyt. tā) – on;
- 她 (czyt. tā) – ona (tak samo wymawiane, a inna pisownia, o rany...);
- 它 (czyt. tā) – to, ono (o, kurde, to tak samo wymawiane, a znów inna pisownia...);
- 他妈 (czyt. tāmā) – kua, co znaczy również jego matka;
- 你的母 (czyt. ni-i-de-mu-u) – twoja stara;
- 电脑 (czyt. djàn-na-au) – komputer (elektroniczny mózg);
- 电视机 (czyt. djàn-szy-jī) – telewizor (możliwy do użytku elektroniczny widok);
- 我住在波兰 (czyt. ło-o-dżù-zàj-bō-lán) – Ja mieszkam w falującej orchidei;
- 公共汽车 (czyt. gōn-gòn-hì-czē) – autobus.
Żeby zrozumieć poniższe wyrazy, należy zwracać uwagę na akcenty, to nie takie trudne:
- 雂 (qín) – ptak;
- 禽 (qín) – też ptak;
- 擒,捦 (qín) – łapać;
- 檎 (qín) – owoc;
- 懄 (qín) – kopać;
- 庈 (qín) – osoba;
- 芹 (qín) – chiński seler;
- 勤 (qín) – bardzo pracowity;
- 噙 (qín) – trzymać coś w ustach;
- 懃 (qín) – zatroskany, tudzież rozważny;
- 秦 (qín) – przedrostek nazw chińskich dynastii;
- 芩 (qín) – Phragmites japonica (taki japoński badyl);
- 鵭 (qín) – mały ptaszek z czarną szyją;
- 螓 (qín) – mała cykada (owad) z kwadratową głową (!).