Primal Fear: Różnice pomiędzy wersjami
M (bot wprowadza drobne poprawki) Znacznik: przez API |
|||
(Nie pokazano 7 wersji utworzonych przez 4 użytkowników) | |||
Linia 1: | Linia 1: | ||
'''Primal Fear''' – mroczny, satanistyczny zespół grający powolną i czarną jak [[dupa]] [[Szatan]]a muzykę. Czujesz ten klimat? Nie? To dobrze, bo to żart był. Tak naprawdę jest to [[Niemcy|niemiecki]] zespół grający średnio dobry [[Power metal]] i nie potrafiący się za bardzo wyzwolić spod wpływów [[Judas Priest]]. Został założony w [[1997]] przez życiowych nieudaczników, którzy nie potrafili zrobić kariery w normalnych zespołach – Mata Sinnera (Sinner) i Ralfa Scheepersa (ex [[Gamma Ray]]). |
'''Primal Fear''' – mroczny, satanistyczny zespół grający powolną i czarną jak [[dupa]] [[Szatan]]a muzykę. Czujesz ten klimat? Nie? To dobrze, bo to żart był. Tak naprawdę jest to [[Niemcy|niemiecki]] zespół grający średnio dobry [[Power metal]] i nie potrafiący się za bardzo wyzwolić spod wpływów [[Judas Priest]]. Został założony w [[1997]] przez życiowych nieudaczników, którzy nie potrafili zrobić kariery w normalnych zespołach – Mata Sinnera (Sinner) i Ralfa Scheepersa (ex [[Gamma Ray]]). |
||
==Historia== |
== Historia == |
||
Zespół w zasadzie nie posiada specjalnie wyrafinowanej historii. Po prostu basista nie mogącego się przebić przez piętnaście lat Sinnera spotkał na [[Oktoberfest|Oktorberfeście]] Ralfa Scheepersa, który w owym czasie zajęty był głównie rozpaczaniem. A było za czym. Ralfowi bowiem zamarzyło się zostać wokalistą [[Judas Priest]], opuścił więc w tym celu [[Gamma Ray]] i udał się na [[casting]] na [[Wielka Brytania|Wyspy]]. Jak łatwo przewidzieć przegrał, a, gdy chciał wrócić do poprzedniego zespołu, okazało się, że [[Kai Hansen]] zdążył w tym czasie uhodować płytę z własnym wokalem i krótko mówiąc kazał Scheepersowi wy{{Cenzura3}}ć. Tak więc znaleźli sobie jeszcze do stadka dwóch gitarzystów i perkusistę i tak sobie grali czasem kogoś przyjmując lub wyrzucając zależnie od humoru. |
Zespół w zasadzie nie posiada specjalnie wyrafinowanej historii. Po prostu basista nie mogącego się przebić przez piętnaście lat Sinnera spotkał na [[Oktoberfest|Oktorberfeście]] Ralfa Scheepersa, który w owym czasie zajęty był głównie rozpaczaniem. A było za czym. Ralfowi bowiem zamarzyło się zostać wokalistą [[Judas Priest]], opuścił więc w tym celu [[Gamma Ray]] i udał się na [[casting]] na [[Wielka Brytania|Wyspy]]. Jak łatwo przewidzieć przegrał, a, gdy chciał wrócić do poprzedniego zespołu, okazało się, że [[Kai Hansen]] zdążył w tym czasie uhodować płytę z własnym wokalem i krótko mówiąc kazał Scheepersowi wy{{Cenzura3}}ć. Tak więc znaleźli sobie jeszcze do stadka dwóch gitarzystów i perkusistę i tak sobie grali czasem kogoś przyjmując lub wyrzucając zależnie od humoru. |
||
==Skład== |
== Skład == |
||
===Obecny=== |
=== Obecny === |
||
*'''Ralf Scheepers''' – udawanie Halforda (1997–). |
* '''[[Ralf Scheepers]]''' – udawanie Halforda (1997–). |
||
*'''Magnus Karlsson''' – gitara, hodowla łososi we fiordach (2008–). |
* '''Magnus Karlsson''' – gitara, hodowla łososi we fiordach (2008–). |
||
*'''Alexander Beyrodt'''– gitara (2007–). |
* '''Alexander Beyrodt''' – gitara (2007–). |
||
*'''Mat Sinner''' – gitara basowa, udawanie Halforda w chórkach (1997–). |
* '''[[Mat Sinner]]''' – gitara basowa, udawanie Halforda w chórkach (1997–). |
||
*'''Randy Black''' – bicie garów, uciekł z [[Kanada|Kanady]], bo dość miał czochrania lokalnych [[bóbr|bobrów]] (2003–). |
* '''Randy Black''' – bicie garów, uciekł z [[Kanada|Kanady]], bo dość miał czochrania lokalnych [[bóbr|bobrów]] (2003–). |
||
===Byli członkowie=== |
=== Byli członkowie === |
||
*'''Henny Wolter''' – gitara (2000–2002, 2007–2010). |
* '''Henny Wolter''' – gitara (2000–2002, 2007–2010). |
||
*'''Tom Naumann''' – gitara (1997–2000, 2003–2007). |
* '''Tom Naumann''' – gitara (1997–2000, 2003–2007). |
||
*'''Klaus Sperling''' – perkusja (1997–2003). |
* '''Klaus Sperling''' – perkusja (1997–2003). |
||
*'''Stefan Leibing''' – gitara, klawisze (1998–2007). |
* '''Stefan Leibing''' – gitara, klawisze (1998–2007). |
||
== Dyskografia == |
== Dyskografia == |
||
*''Primal Fear'' (''Nadrzędny Strach'', 1998) – debiutancki album zespołu, produkcja o beznadziejnej jakości. Wiadomo, że zagrał na niej [[Kai Hansen]], jednak nie jest wymienione, w których utworach, gdyż nie chciał robić sobie [[Siara|siary]]. Z tego samego powodu możemy też snuć przypuszczenia, że muzyka na krążku to [[Power metal]]. I tylko z tego, gdyż resztę zagłuszają szumy. |
* '''Primal Fear''' (''Nadrzędny Strach'', 1998) – debiutancki album zespołu, produkcja o beznadziejnej jakości. Wiadomo, że zagrał na niej [[Kai Hansen]], jednak nie jest wymienione, w których utworach, gdyż nie chciał robić sobie [[Siara|siary]]. Z tego samego powodu możemy też snuć przypuszczenia, że muzyka na krążku to [[Power metal]]. I tylko z tego, gdyż resztę zagłuszają szumy. |
||
*''Jaws of Death'' (''Szczęki Śmierci'', 1999) – tu już lepiej z jakością, dzieki czemu posłuchać możemy jak Scheepersowi brakuje |
* '''Jaws of Death''' (''Szczęki Śmierci'', 1999) – tu już lepiej z jakością, dzieki czemu posłuchać możemy jak Scheepersowi brakuje powietrza, gdy miał zaśpiewać cztery wersy ''Kill the King'' ([[cover]] [[Rainbow]]) na jednym wydechu. |
||
*''Nuclear Fire'' (''Ogień Nuklearny'', 2001) – kolejna, i nie ostatnia zresztą, płyta ściągnięta od [[Judas Priest]]. Tym razem w obróbkę poszedł album ''Painkiller''. |
* '''Nuclear Fire''' (''Ogień Nuklearny'', 2001) – kolejna, i nie ostatnia zresztą, płyta ściągnięta od [[Judas Priest]]. Tym razem w obróbkę poszedł album ''Painkiller''. |
||
*''Black Sun'' (''Czarne Słońce'', 2002) – tu z kolei gościnnie wystąpił Mike Chlaściak < |
* '''Black Sun''' (''Czarne Słońce'', 2002) – tu z kolei gościnnie wystąpił Mike Chlaściak <del>prawdopodobnie najlepszy [[Polska|polski]] gitarzysta</del> zdrajca [[Polacy|Narodu Polskiego]], sługa [[Układ rządzący Polską|żydomasońskich sił]], który z [[Szatan]]em się skumał i [[Homoseksualizm|sodomii]] paskudnej z [[Rob Halford|pedałem]] w jednym zespole się oddawał. |
||
*''Devil's Ground'' (''Ziemia [[ |
* '''Devil's Ground''' (''Ziemia [[Szatan|Diaboła]]'', 2004) – Scheepers wykazał się tutaj niebywałą kreatywnością, jeśli chodzi o teksty i w związku z tym możemy posłuchać czterominutowej piosenki o jego ulubionej [[Woda kolońska|wodzie kolońskiej]]. Mamy tutaj też próbę coverowania piosenki ''Die Young'' [[Black Sabbath]]. Zaiste, album naprawdę prezentowałby się lepiej bez tego czegoś. |
||
*''Seven Seals'' (''Siedem Fok'', 2005) – tu z kolei wyrwanie się z zachwytów nad twórczością Judas Priest i przerzucenie się na Black Sabbath, przynajmniej pod względem tekstów, które opowiadają o bitwie między [[Heaven and Hell|Niebem a Piekłem]]. Oprócz tego jest też jeden cover Sinnera. |
* '''Seven Seals''' (''Siedem Fok'', 2005) – tu z kolei wyrwanie się z zachwytów nad twórczością Judas Priest i przerzucenie się na Black Sabbath, przynajmniej pod względem tekstów, które opowiadają o bitwie między [[Heaven and Hell|Niebem a Piekłem]]. Oprócz tego jest też jeden cover Sinnera. |
||
*''New Religion'' (''Nowa Religia'', 2007) – pierwsza płyta prawie wolna od wpływów innych zespołów.Prawie robi wielką różnicę. |
* '''New Religion''' (''Nowa Religia'', 2007) – pierwsza płyta prawie wolna od wpływów innych zespołów.Prawie robi wielką różnicę. |
||
*''16.6 (Before the Devil Knows You're Dead)'' (''16.6 (Jeśli |
* '''16.6 (Before the Devil Knows You're Dead)''' (''16.6 (Jeśli Diabeł dowie się, że jesteś martwy... [[Piotr Natanek|to wiedz, że coś się dzieje...]])'', 2009) – motywem przewodnim tekstów na tym albumie jest liczba [[6 (liczba)|6]], nie wiadomo właściwie dlaczego występująca w [[666 (liczba)|potrójnej kombinacji]].Album zdecydowanie nie polecany [[Heksakosjoiheksekontaheksafobia|heksakosjoiheksekontaheksafobom]]. |
||
*''Unbreakable'' (''Niezrywalny'', 2012) – takie przesłodzone coś, na którym Scheepersa dręczą pytania natury egzystencjonalnej, o zmartwychwstanie czy tajny spisek żydomasoński. |
* '''Unbreakable''' (''Niezrywalny'', 2012) – takie przesłodzone coś, na którym Scheepersa dręczą pytania natury egzystencjonalnej, o zmartwychwstanie czy tajny spisek żydomasoński. |
||
* '''Delivering the Black''' (''Wybawienie Ciemności'', 2014) – nowa płyta, na której tylko jeden utwór jest warty uwagi – ''When Death Comes Knocking''. Reszta to typowa dla Niemców niewarta uwagi powermetalowa rąbanka. |
|||
{{Power Metal}} |
|||
<br clear=all> |
|||
[[Kategoria:Zespoły metalowe|{{PAGENAME}}]] |
[[Kategoria:Zespoły metalowe|{{PAGENAME}}]] |
Aktualna wersja na dzień 20:21, 15 lut 2017
Primal Fear – mroczny, satanistyczny zespół grający powolną i czarną jak dupa Szatana muzykę. Czujesz ten klimat? Nie? To dobrze, bo to żart był. Tak naprawdę jest to niemiecki zespół grający średnio dobry Power metal i nie potrafiący się za bardzo wyzwolić spod wpływów Judas Priest. Został założony w 1997 przez życiowych nieudaczników, którzy nie potrafili zrobić kariery w normalnych zespołach – Mata Sinnera (Sinner) i Ralfa Scheepersa (ex Gamma Ray).
Historia[edytuj • edytuj kod]
Zespół w zasadzie nie posiada specjalnie wyrafinowanej historii. Po prostu basista nie mogącego się przebić przez piętnaście lat Sinnera spotkał na Oktorberfeście Ralfa Scheepersa, który w owym czasie zajęty był głównie rozpaczaniem. A było za czym. Ralfowi bowiem zamarzyło się zostać wokalistą Judas Priest, opuścił więc w tym celu Gamma Ray i udał się na casting na Wyspy. Jak łatwo przewidzieć przegrał, a, gdy chciał wrócić do poprzedniego zespołu, okazało się, że Kai Hansen zdążył w tym czasie uhodować płytę z własnym wokalem i krótko mówiąc kazał Scheepersowi wyć. Tak więc znaleźli sobie jeszcze do stadka dwóch gitarzystów i perkusistę i tak sobie grali czasem kogoś przyjmując lub wyrzucając zależnie od humoru.
Skład[edytuj • edytuj kod]
Obecny[edytuj • edytuj kod]
- Ralf Scheepers – udawanie Halforda (1997–).
- Magnus Karlsson – gitara, hodowla łososi we fiordach (2008–).
- Alexander Beyrodt – gitara (2007–).
- Mat Sinner – gitara basowa, udawanie Halforda w chórkach (1997–).
- Randy Black – bicie garów, uciekł z Kanady, bo dość miał czochrania lokalnych bobrów (2003–).
Byli członkowie[edytuj • edytuj kod]
- Henny Wolter – gitara (2000–2002, 2007–2010).
- Tom Naumann – gitara (1997–2000, 2003–2007).
- Klaus Sperling – perkusja (1997–2003).
- Stefan Leibing – gitara, klawisze (1998–2007).
Dyskografia[edytuj • edytuj kod]
- Primal Fear (Nadrzędny Strach, 1998) – debiutancki album zespołu, produkcja o beznadziejnej jakości. Wiadomo, że zagrał na niej Kai Hansen, jednak nie jest wymienione, w których utworach, gdyż nie chciał robić sobie siary. Z tego samego powodu możemy też snuć przypuszczenia, że muzyka na krążku to Power metal. I tylko z tego, gdyż resztę zagłuszają szumy.
- Jaws of Death (Szczęki Śmierci, 1999) – tu już lepiej z jakością, dzieki czemu posłuchać możemy jak Scheepersowi brakuje powietrza, gdy miał zaśpiewać cztery wersy Kill the King (cover Rainbow) na jednym wydechu.
- Nuclear Fire (Ogień Nuklearny, 2001) – kolejna, i nie ostatnia zresztą, płyta ściągnięta od Judas Priest. Tym razem w obróbkę poszedł album Painkiller.
- Black Sun (Czarne Słońce, 2002) – tu z kolei gościnnie wystąpił Mike Chlaściak
prawdopodobnie najlepszy polski gitarzystazdrajca Narodu Polskiego, sługa żydomasońskich sił, który z Szatanem się skumał i sodomii paskudnej z pedałem w jednym zespole się oddawał. - Devil's Ground (Ziemia Diaboła, 2004) – Scheepers wykazał się tutaj niebywałą kreatywnością, jeśli chodzi o teksty i w związku z tym możemy posłuchać czterominutowej piosenki o jego ulubionej wodzie kolońskiej. Mamy tutaj też próbę coverowania piosenki Die Young Black Sabbath. Zaiste, album naprawdę prezentowałby się lepiej bez tego czegoś.
- Seven Seals (Siedem Fok, 2005) – tu z kolei wyrwanie się z zachwytów nad twórczością Judas Priest i przerzucenie się na Black Sabbath, przynajmniej pod względem tekstów, które opowiadają o bitwie między Niebem a Piekłem. Oprócz tego jest też jeden cover Sinnera.
- New Religion (Nowa Religia, 2007) – pierwsza płyta prawie wolna od wpływów innych zespołów.Prawie robi wielką różnicę.
- 16.6 (Before the Devil Knows You're Dead) (16.6 (Jeśli Diabeł dowie się, że jesteś martwy... to wiedz, że coś się dzieje...), 2009) – motywem przewodnim tekstów na tym albumie jest liczba 6, nie wiadomo właściwie dlaczego występująca w potrójnej kombinacji.Album zdecydowanie nie polecany heksakosjoiheksekontaheksafobom.
- Unbreakable (Niezrywalny, 2012) – takie przesłodzone coś, na którym Scheepersa dręczą pytania natury egzystencjonalnej, o zmartwychwstanie czy tajny spisek żydomasoński.
- Delivering the Black (Wybawienie Ciemności, 2014) – nowa płyta, na której tylko jeden utwór jest warty uwagi – When Death Comes Knocking. Reszta to typowa dla Niemców niewarta uwagi powermetalowa rąbanka.