Język fiński: Różnice pomiędzy wersjami
M (Drobne popraweczki) |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
'''Język fiński''' – język z grupy ugrofińskich, rzekomo spokrewniony z [[język węgierski|językiem węgierskim]], coraz popularniejszy w [[Polska|Polsce]] ze względu na otwarcie rynku [[praca|pracy]] przez [[UE]]. Niezwykle trudny, co skutkuje tym, że [[Polak|Polaków]] w [[Finlandia|Finlandii]] nie ma zbyt wielu. Jedyną pociechą jest to, że drugim [[język|językiem]] urzędowym w Finlandii jest o wiele łatwiejszy szwedzki. Przeciętny [[Fin]] mówi również po angielsku, używając trzech [[ |
'''Język fiński''' – język z grupy ugrofińskich, rzekomo spokrewniony z [[język węgierski|językiem węgierskim]], coraz popularniejszy w [[Polska|Polsce]] ze względu na otwarcie rynku [[praca|pracy]] przez [[UE]]. Niezwykle trudny, co skutkuje tym, że [[Polak|Polaków]] w [[Finlandia|Finlandii]] nie ma zbyt wielu. Jedyną pociechą jest to, że drugim [[język|językiem]] urzędowym w Finlandii jest o wiele łatwiejszy [[język szwedzki]]. Przeciętny [[Fin]] mówi również po angielsku, używając trzech [[Angielskie czasy|czasów]]. |
||
==Fińska gramatyka== |
==Fińska gramatyka== |
||
Najbardziej charakterystyczne dla języka fińskiego jest osiemnaście [[przypadek|przypadków]], co zresztą jest liczbą przybliżoną, bo sami [[Fin|Finowie]] nie mogą się ich doliczyć i podają liczbę między 15 a 20. Najdziwniejszy z przypadków to ''komitatiw'', który nie pozwala powiedzieć że Fin idzie gdzieś z [[żona|żoną]] a tylko z żonami (''Tulen vaimoineni''). Tak więc w warstwie językowej w Finlandii obowiązuje beztroska [[poligamia]]. |
Najbardziej charakterystyczne dla języka fińskiego jest osiemnaście [[przypadek|przypadków]], co zresztą jest liczbą przybliżoną, bo sami [[Fin|Finowie]] nie mogą się ich doliczyć i podają liczbę między 15 a 20. Najdziwniejszy z przypadków to ''komitatiw'', który nie pozwala powiedzieć, że Fin idzie gdzieś z [[żona|żoną]] a tylko z żonami (''Tulen vaimoineni''). Tak więc w warstwie językowej w Finlandii obowiązuje beztroska [[poligamia]]. |
||
Dla Finów kategoria [[liczba|liczby]] nie jest tak oczywista jak dla reszty świata. Ogólnoświatowe wezwanie ''Dwa piwa!'' (''Kaksi olutta'') to po fińsku liczba |
Dla Finów kategoria [[liczba|liczby]] nie jest tak oczywista, jak dla reszty świata. Ogólnoświatowe wezwanie ''Dwa piwa!'' (''Kaksi olutta'') to po fińsku liczba pojedyncza! Stąd bierze się plaga [[alkoholizm]]u, gdyż po pięciu [[piwo|piwach]] Fin czuje się dalej, jakby wypił jedno. |
||
Nazwy [[ |
Nazwy [[Przypadek (gramatyka)|przypadków]] pochodzą z [[łacina|łaciny]], co nie utrudnia [[nauka|nauki]] fńskiego. Angielskie czasy, których jest szesnaście, są jednak o wiele bardziej skomplikowane. |
||
Język fiński nie zna [[czas|czasu]] przyszłego, zatem jedyną radą dla [[emigrant |
Język fiński nie zna [[czas (gramatyka)|czasu]] przyszłego, zatem jedyną radą dla [[emigrant]]ów jest ''No future!''. Zresztą z Finem jest równie trudno dogadać się, co z [[renifer]]em. Liczba tych ostatnich jest większa niż ludzi w Finlandii, ponieważ dla określenia Fina używa się jednego wyrazu (''Suomalainen''), a dla renifera aż dwóch: ''poro'' i ''hirvi''. |
||
Język fiński jest aglutynacyjny, co |
Język fiński jest aglutynacyjny, co oznacza, że wszelkie [[końcówka|końcówki]], [[prefiks|prefiksy]] itp. dołącza się do wyrazu. I tak ''Sanon vaimollenikin'' oznacza ''Powiem też mojej żonie''. Taka oszczędność wyrazów wpływa zapewne na ogólnonarodowe [[skąpstwo]]. |
||
Jedyny plus języka fińskiego dla Polaków |
Jedyny plus języka fińskiego dla Polaków to łatwa i przejrzysta [[wymowa]] – pisze się prawie zawsze tak, jak się czyta, z wyjątkiem [[zjawisko|zjawiska]] nazywanego prosto i łatwo ''loppukahdennus''. |
||
==Kilka pożytecznych wyrażeń== |
==Kilka pożytecznych wyrażeń== |
||
| Linia 19: | Linia 19: | ||
*''Painu vittuun!'' |
*''Painu vittuun!'' |
||
*''Perkele'' |
*''Perkele'' |
||
*''En puhu suomea |
*''En puhu suomea'' |
||
*''perselleen!'' |
*''perselleen!'' |
||
*''Joulupukki'' |
*''Joulupukki'' |
||
*''sauna'' |
*''sauna'' |
||
*''tottelemattomuudessansakaan'' |
*''tottelemattomuudessansakaan'' |
||
*''Kohortomasaaletaiaainenuutunasaaskuu kottreemaaskueavainuee Otepaa?'' |
*''Kohortomasaaletaiaainenuutunasaaskuu kottreemaaskueavainuee Otepaa?'' – Czy pochodzisz z Otepaa? |
||
*''Kastuupaa selekeinenistaa hikiloinenkapaataasuu?'' |
*''Kastuupaa selekeinenistaa hikiloinenkapaataasuu?'' – Cześć! Co słychać? |
||
{{języki}} |
{{języki}} |
||
Wersja z 02:03, 21 sty 2007
Język fiński – język z grupy ugrofińskich, rzekomo spokrewniony z językiem węgierskim, coraz popularniejszy w Polsce ze względu na otwarcie rynku pracy przez UE. Niezwykle trudny, co skutkuje tym, że Polaków w Finlandii nie ma zbyt wielu. Jedyną pociechą jest to, że drugim językiem urzędowym w Finlandii jest o wiele łatwiejszy język szwedzki. Przeciętny Fin mówi również po angielsku, używając trzech czasów.
Fińska gramatyka
Najbardziej charakterystyczne dla języka fińskiego jest osiemnaście przypadków, co zresztą jest liczbą przybliżoną, bo sami Finowie nie mogą się ich doliczyć i podają liczbę między 15 a 20. Najdziwniejszy z przypadków to komitatiw, który nie pozwala powiedzieć, że Fin idzie gdzieś z żoną a tylko z żonami (Tulen vaimoineni). Tak więc w warstwie językowej w Finlandii obowiązuje beztroska poligamia.
Dla Finów kategoria liczby nie jest tak oczywista, jak dla reszty świata. Ogólnoświatowe wezwanie Dwa piwa! (Kaksi olutta) to po fińsku liczba pojedyncza! Stąd bierze się plaga alkoholizmu, gdyż po pięciu piwach Fin czuje się dalej, jakby wypił jedno.
Nazwy przypadków pochodzą z łaciny, co nie utrudnia nauki fńskiego. Angielskie czasy, których jest szesnaście, są jednak o wiele bardziej skomplikowane.
Język fiński nie zna czasu przyszłego, zatem jedyną radą dla emigrantów jest No future!. Zresztą z Finem jest równie trudno dogadać się, co z reniferem. Liczba tych ostatnich jest większa niż ludzi w Finlandii, ponieważ dla określenia Fina używa się jednego wyrazu (Suomalainen), a dla renifera aż dwóch: poro i hirvi.
Język fiński jest aglutynacyjny, co oznacza, że wszelkie końcówki, prefiksy itp. dołącza się do wyrazu. I tak Sanon vaimollenikin oznacza Powiem też mojej żonie. Taka oszczędność wyrazów wpływa zapewne na ogólnonarodowe skąpstwo.
Jedyny plus języka fińskiego dla Polaków to łatwa i przejrzysta wymowa – pisze się prawie zawsze tak, jak się czyta, z wyjątkiem zjawiska nazywanego prosto i łatwo loppukahdennus.
Kilka pożytecznych wyrażeń
- Kiitos!
- Painu vittuun!
- Perkele
- En puhu suomea
- perselleen!
- Joulupukki
- sauna
- tottelemattomuudessansakaan
- Kohortomasaaletaiaainenuutunasaaskuu kottreemaaskueavainuee Otepaa? – Czy pochodzisz z Otepaa?
- Kastuupaa selekeinenistaa hikiloinenkapaataasuu? – Cześć! Co słychać?
