Język angielski: Różnice pomiędzy wersjami

Z Nonsensopedii, polskiej encyklopedii humoru
M (robot usuwa: es:Inglés)
Linia 53: Linia 53:
* ''Fak of.''
* ''Fak of.''
* ''Oł maj got.''
* ''Oł maj got.''
* ''Hu ju ar?''


==Zobacz też==
==Zobacz też==

Wersja z 18:21, 26 lip 2007

Provided ID could not be validated. Język angielski – język, który został wprowadzony jako język urzędowy we wszystkich krajach, które zostały zdobyte przez Anglię i Amerykę po II wojnie światowej.

Angielsko-polski

Anglicy próbowali wpłynąć na język polski, ale nauczenie Polaków angielskiego to jak dotknąć językiem czubka łokcia. Polska odmiana języka angielskiego to tzw. Poldlish, który charakteryzuje się totalnym olaniem słuchacza, zasad interpunkcji oraz akcentacji, co jednak można zrozumieć, biorąc pod uwagę kompletnie poronioną gramatykę tego języka, oraz doskonałą odporność Polaków na wiedzę lingwistyczną. Zostały w naszym słowniku jednak nazwy angielskie, takie jak hot-dog, video, disco dancing, disco polo, walkmen, diskman, Plejstejszyn, Playboy, pizza, game-boy i rock.

Angielski dla pracujących u Angoli

Język angielski po zniesieniu dla nas granicy z Unią Europejską jest nauczany w Polsce w odmianie dla szukających pracy na obczyźnie. Nie muszą oni czytać (czytanie jest bowiem zastrzeżone dla pracujących tubylców). Wystarczy, że potrafią wypowiedzieć kilka zdań i wiedzą, jak wygląda funt.

Użyteczne zwroty

  • Aj law dżob laik zajob.
  • Aj łil łork hard, giw mi pount per e dej, no dej, dej, not to bi gej.
  • Aj dont drink, aj dont smołk, aj łil fak jur łojf, aj łil łork hard.
  • Aj em from Poland, end luk for e dżob.

Po nauczeniu się takich zdań, praca murowana i nie musisz już płacić za dalsze lekcje angielskiego.

Angielsko-amerykański

Powstał wyłącznie po to, aby udowodnić, że jajko jest mądrzejsze od kury. Amerykanie nie dopuszczają do wiadomości istnienia jakiejkolwiek innej odmiany języka, robiąc ze swoją to, co im się żywnie podoba, a że mając faktyczny monopol na światową kulturę, całkiem nieźle im się to udaje.

Cechy charakterystyczne języka angloamerykańskiego to:

  • wywalenie kilku niepotrzebnych samogłosek: długiego tylnego „a” i krótkiego „o”. Stąd dawny poczciwy pan God to Gaaad, a dans to deeens. Słyną również z pokrętnej wymowy „r”, co z poczciwej łoter czyni łare.
  • wywalenie kilku zasad gramatycznych, takich jak Present Perfect, rozróżnienia między shall i will.

Angielskie wyrażenia

  • Gód myrning.
  • Asta la vista, Beybe!
  • Come on. Hi guies!
  • By the way.
  • Lajf is brutal, full of zasackas and kopas w dupas.
  • Gud baj!
  • Fenks from de montajn!
  • Fak ju!
  • Aj lajk soł macz.
  • Dissjut is bleknat.
  • Gód iwning.
  • Aj law ju.
  • Got sejf de Kłin.
  • Bladi Krałtz.
  • Monti Pajton roks!
  • Jupikajej, madafaka!
  • Maj dog hez noł nołs!
  • Di larcz.
  • Ju stiupid łumen!
  • Szeeeridian!
  • Oł szyt!
  • Kudziu giwmi a dżob?
  • Szarap!
  • Tea storry who you.
  • Tea who you yeah bunny.
  • pizowszit
  • Senk ju.
  • Fak of.
  • Oł maj got.
  • Hu ju ar?

Zobacz też

Szablon:Ok