Język japoński
Język japoński mówi o sobie, że jest 日本語, co mamy czytać jako nihongo. Jest językiem izolowanym i nie należy do żadnej z grup. Jego pismo jest japońskie (literomiks i katanaga) i kanji. Jest językiem urzędowym w Japonii.
Budowa
W języku japońskim można zaobserwować charakterystyczną opozycję morfologiczno-semantyczną miedzy kategorią przymiotnikowości a kategorią czasownikowości, zachodzącą w obrębie jednolitej pod względem funkcjonalno-składniowym klasy predykatywnych części mowy. Nikt nic nie rozumie, ale tak jest. Albert Einstein po usłyszeniu tego zdania stwierdził: Yyy... no chyba.
Pisanie liter w tym języku polega na namazaniu kilku kresek. Nieważne jakich, i tak będzie to coś znaczyło. Na przykład つんだ いかない czyta się jako tsunda ikanai. よむ czyta się yomu i znaczy czytać .
Język japoński posiada tylko 2 czasy – teraźniejszy i przeszły, które różnią się tylko końcówkami:
- teraźniejszy twierdzący ーます, przeczący ―ません;
- przeszły twierdzący ―ました, przeczący ―ませんでした.
Ze względów ekonomicznych, język japoński nie posiada czasu przyszłego, ponieważ tam nigdy nie wiesz, czy dożyjesz jutra.
Historia
Najstarsze bazgroły w tym języku pochodzą z V i VI w., a są to nazwy własne takie jak „mama”, „papa”, „dziadzia”, „tyłek” etc. Do VIII wieku język mocno się rozwinął i powstały pierwsze dłuższe teksty. Oto jeden z pierwszych japońskich wierszyków dla dzieci:
今日私は売春を見ていな
いそして好色をしない。
これは悪い日だった、で
もカシャンカを食べに行
く血液と肉だお酒を飲み
たいたくさんたくさん。
Mówi on o trzej krowach, z których jedna nie mogła wydobyć z siebie mleka i przerobiono ją na kaszankę. Drugiej pękło wymię i zdechła. Trzecia dostała kulkę w łeb i poległa na trawie.
Alfabet
Główny artykuł: alfabet japoński
Język japoński posiada 3 alfabety (łącznie około 100 znaków), dzięki którym możemy zapisać dosłownie wszystko. Są to zwyczajne alfabety sylabiczne. Oprócz tego istnieje jeszcze ogromny zbiór "znaków", kanji (powszechnie znany jako kwiatki, krzaczki, drzewka, znaczki itp, a bardzo często kratki z nieznaną zawartością przy korzystaniu z IksPeka). Jest to pozostałość po chińskim. Powszechnie używane są podstawowe znaki, ludzie wykształceni porządnie znają ich trochę więcej.
Przykłady
Słowo „deszcz” możemy zapisać za pomocą kanji (drzewka): 雨, lub zwyczajnie, alfabetem sylabicznym : あめ. Deszcz to po prostu ame, pierwsze -drzewko- oznacza ame, a w alfabecie sylabicznym pierwszy znaczek to „a”, drugi to „me”.
Podstawowe zwroty
Czy mógłbyś mi się przedstawić? – 私があなたの愚かなニックネームであるのか分からない。
Czy mogę na chwilę pożyczyć twoją komórkę? – 私は、ためていない場合は、電話を考えると、（弱い）私は強打するに言えば！
Przekładnia stożkowa – wormo hagaruma
Zamknij się! – urusai
Idiota – baka
Proste, łatwe i logiczne!
