Łódź Widzew
Łódź Widzew – łódzka wersja Warszawy Zachodniej. Ot, taki dworzec z miliardem torów, który jakoś porządkuje chaotyczny zbiór pociągów wjeżdżających na główną stację – w tym przypadku Łódź Fabryczną. Można stąd pojechać wgłąb centrum[1], na Zgierz, do Koluszek, albo na Tour de Łódź obwodówką.
Historia
O ile linia łącząca pływające miasto ze stolycą powstała już w 1865, to ktokolwiek zainteresował się budowaniem stacji Widzew dopiero w 1901. Wówczas było to właściwie szczere pole, a stacja powstała, bo akurat tam się krzyżowała obwódówka z Drogą Żelazną Fabryczno-Łódzką. W 1931 roku dorobiono jeszcze połączenie ze Zgierzem przez Stoki, Radogoszcz i Arturówek[2], żeby dzieci ze Zgierza mogły dowiedzieć się czym w ogóle jest to miasto. Komuniści w 1954 postawili przed sobą bardzo ambitny cel zelektryfikowania całej stacji, co udało im się osiągnąć po, bagatela, szesnastu latach. Łódzcy działacze partyjni byli tak z siebie dumni, że aż otoczyli stację szarymi blokami reprezentacyjnymi drapaczami chmur.
Przez cały ten czas dworzec był utrzymywany w doskonałym stanie technicznym i estetycznym. Niestety, PKP postanowiło w 2003 to wszystko doszczętnie sp
lić i dokonało remontu hali dworca. Na całe szczęście zapał kolejarzy szybko ostygł i dworzec pozostał w dużej mierze nieskalany piętnem barbarzyńskiego pseudoremontu. Sielanka skończyła się na początku 2010 roku, kiedy to PKP zamknęło stację i zburzyło przepiękną kładkę oraz daszki z wybitnie pofalowanej blachy falistej. Wszystko to zastąpiła brzydka, wklęsła wiata, która na pewno załamie się pod ciężarem śniegu. Do tego dochodzi propagandowe przejście podziemne, które pokazuje pasażerom, gdzie ich miejsce, podczas gdy kładka dawała obywatelom poczucie wolności i oswobodzenia w suwerennym państwie socjalistycznym.
Anatomia
Przypisy
