Accept: Różnice pomiędzy wersjami
Z Nonsensopedii, polskiej encyklopedii humoru
| (Nie pokazano 28 wersji utworzonych przez 13 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
[[Plik:Mark Tornillo.jpg|250px|thumb|''A ja drę mordę w Accepcie, a ty nie!'']] |
|||
| ⚫ | '''Accept''' – niemiecki zespół grający heavy metal |
||
{{cytat|Zaraz, czy [[Bruce Willis]] naprawdę gra na gitarze?!|Przeciętny użytkownik JuTuba o [[Wolf Hoffman|Wolfie Hoffmanie]], gitarzyście '''Accept'''}} |
|||
| ⚫ | '''Accept''' – niemiecki zespół grający heavy metal, którego największym osiągnięciem było zaśpiewanie [[Nazizm|nazistowskiej]] piosenki ''Heili Heilo'' w czasach, kiedy wymówienie głośno słowa „[[Adolf Hitler|Hitler]]” było ''faux pass'' większym niż używanie wtrętów w języku, którego się nie zna<ref>Dlatego zmienimy go w dalszej części na bardziej ludzki…</ref>. |
||
| ⚫ | |||
== Historia == |
|||
[[Plik:Udo Dirkschneider.jpg|200px|thumb|Były <del>SS-man</del> frontman w akcji]] |
|||
* '''Mark Tornillo''' – jęk, wrzask, wokal i naśladowanie Uda (od 2009). Radzi sobie w Accepcie całkiem przyzwoicie, chociaż nie posiada wiertarki udarowej w gębie, tak jak poprzedni wokalista. |
|||
Zespół założyło trzech [[Niemcy|Niemców]], którzy przypadkowo spotkali się na [[Oktoberfest|Oktoberfeście]] – wymieniony wyżej Udo Dirkschneider , Wolf Hoffmann ([[Gitara elektryczna|gitara]]) i Peter Baltes ([[Gitara basowa|bas]]). Z czasem dobrali sobie do składu drugiego gitarzystę i perkusistę oraz panią manager, będącą też autorką większości wczesnych tekstów, a znaną szerszej publiczności pod pseudonimem Deaffy. Mało który z nich wytrzymał jednak w zespole dłużej niż kilka lat. Pierwszym poważnym zwrotem w historii zespołu był moment, w którym Udo strzelił focha i wzorem [[Ronnie James Dio|Dio]] postanowił zacząć solową twórczość jako U.D.O.<ref>Oryginalnie, nie?</ref>. Wtedy to zespół współpracował z milionem różnych wokalistów i zaczął spadać w dół, do tego stopnia, że w 1989 stwierdzili, że mają dość. |
|||
| ⚫ | |||
| ⚫ | * '''[[Udo Dirkschneider]]''' – <del>jęki</del>, <del>[[Dubstep|werbalne imitowanie wiertarki udarowej]]</del>, <del>zawodzenie</del>, <del>wrzask</del> …mam! Wokal. (1971–1987, 1992–1997, 2005). Okrzyknięty człowiekiem o najbardziej metalowym głosie i nazwisku. Śpiewał kiedyś w duecie z [[Behemoth|Nergalem]] aż ten drugi nabawił się kompleksów i dlatego to cudowne wydawnictwo możemy znaleźć tylko na [[YouTube]]. |
||
W 1992 okazało się jednak, że twórczość solowa nie przynosi Dirkschneiderowi wystarczających dochodów i reaktywował on Accept. Pograli tak pięć lat po czym zespół rozpadł się zdawałoby się na dobre. Niestety, ''vox Populi vox Dei'', i zespół zagrał kilka koncertów w 2004 i 2005 oraz nagrali reedycje starych przebojów, po czym sytuacja znowu zamarła na kilka lat. W 2009 olśniło jednak Petera Baltesa i reaktywował on zespół z nowym wokalistą, Markiem Tornillo, po czym nagrali razem ''Blood of Nations''. |
|||
== Skład == |
|||
=== Obecny skład zespołu === |
|||
* Mark Tornillo - naśladowanie Dirkschneidera (od 2009) |
|||
| ⚫ | |||
* Herman Frank - gitara elektryczna (od 2009) |
|||
* Peter Baltes - gitara basowa (zawsze), wokal w niektórych piosenkach na albumach od ''Accept'' do ''Breaker''. |
|||
* Stefan Schwarzmann - byłemu perkusiście [[Helloween]] skończyły się pieniądze więc przyszedł tłuc gary tutaj (od 2009) |
|||
| ⚫ | |||
| ⚫ | * Udo Dirkschneider |
||
* David Reece - naśladowanie Dirkschneidera(1988-1989) |
|||
* Jan Koemmet - gitara elektryczna (1981-1982) |
|||
* Jörg Fischer - gitara elektryczna (1978-1982, 1984-1988) |
|||
* Jim Stacey - gitara elektryczna (1989) |
|||
* Birke Hoe - perkusja (1971-?) |
|||
* Frank Friedrich - perkusja (1976-1979) |
|||
* Stefan Kaufmann - perkusja (1980-1994) |
|||
* Michael Cartellone - perkusja (1995-1998) |
|||
== Twórczość == |
== Twórczość == |
||
| ⚫ | |||
| ⚫ | |||
Oprócz wyżej wymienionego wyczynu można uznać, że innym ich wybitnym osiągnięciem jest wplecenie w utwór ''Serce z Metalu'' fragmentów ''Dla Elizy'' [[Ludwig van Beethoven|Beethovena]] i ''Marszu słowiańskiego'' Czajkowskiego granych na gitarze, gdyby nie fakt, że przecież coś takiego potrafiłby każdy przedszkolak. |
Oprócz wyżej wymienionego wyczynu można uznać, że innym ich wybitnym osiągnięciem jest wplecenie w utwór ''Serce z Metalu'' fragmentów ''Dla Elizy'' [[Ludwig van Beethoven|Beethovena]] i ''Marszu słowiańskiego'' Czajkowskiego granych na gitarze, gdyby nie fakt, że przecież coś takiego potrafiłby każdy przedszkolak. |
||
== |
== Wybrana dyskografia == |
||
| ⚫ | |||
* '''Restless and Wild''' (''Niespokojni i Dzicy'', 1982) – otwiera go wspomniane wyżej Heili Heilo. Jako że świat lubuje się w różnego rodzaju dewiacjach, krążek przyniósł zespołowi światową sławę i zakaz wstępu do [[Izrael]]a. |
|||
| ⚫ | |||
| ⚫ | |||
| ⚫ | |||
== Zobacz też == |
|||
* [[Udo Dirkschneider]] |
|||
* [[U.D.O.]] |
|||
*''Accept'' (''Akcept'', 1979) – takie tam pitu-pitu zerżnięte z [[Judas Priest]]. |
|||
*''I'm A Rebel'' (''Jestem Rebeliantem'', 1981) – kontynuacja powyższej linii, tyle że z dodaniem tekstów politycznych. |
|||
| ⚫ | |||
*''Restless And Wild'' (''Niespokojni i Dzicy'', 1982) – pionierski album speeedmetalowy w Niemczech. Otwiera go wspomniane wyżej Heili Heilo (fragment piosenki ''Fast As Shark''). |
|||
*''Balls To The Wall'' (''Kule w Ścianę'', 1983) – najbardziej uznany album grupy, na którym ukonstytuowało się ostatecznie jej brzmienie. |
|||
*''Metal Heart'' (''Metalowe Serce'', 1985) – debiut grupy w [[Japonia|Japonii]]. Zwolnienie tempa wydawniczego spowodowane było koniecznością opicia poprzedniego albumu. |
|||
| ⚫ | |||
| ⚫ | |||
*''Objection Overruled'' (''Zlekceważone Obiekcje '', 1993) – wielki powrót po pierwszym rozpadzie. |
|||
*''Death Row'' (''Śmiertelna Kłótnia'', 1994) – powoli zaczyna wychodzić na wierzch niezdecydowanie Dirkschneidera. |
|||
| ⚫ | |||
*''Blood of the Nations'' (''Krew Narodów'', 2010) – wbrew oczekiwaniom zespołu nazwano to cudo objawieniem, a w światowych rankingach sprzedaży płyta wyprzedziła [[Justin Bieber|Justynę]] i [[Miley Cyrus|Hankę]]. |
|||
*''Stalingrad'' (''[http://pl.wikipedia.org/wiki/Wo%C5%82gograd Wołgograd]'', 2012) – album, na którym członkowie zespołu opiewają, przy dźwiękach rosyjskiego hymnu, [http://pl.wikipedia.org/wiki/Bitwa_pod_Stalingradem bitwę pod Stalingradem]. Z perspektywy Rusków. Co to się porobiło... |
|||
{{Przypisy}} |
{{Przypisy}} |
||
<br clear=all> |
|||
{{Power Metal}} |
|||
[[Kategoria:Zespoły metalowe|{{PAGENAME}}]] |
[[Kategoria:Zespoły metalowe|{{PAGENAME}}]] |
||
Aktualna wersja na dzień 11:23, 5 wrz 2021
Zaraz, czy Bruce Willis naprawdę gra na gitarze?!
- Przeciętny użytkownik JuTuba o Wolfie Hoffmanie, gitarzyście Accept
Accept – niemiecki zespół grający heavy metal, którego największym osiągnięciem było zaśpiewanie nazistowskiej piosenki Heili Heilo w czasach, kiedy wymówienie głośno słowa „Hitler” było faux pass większym niż używanie wtrętów w języku, którego się nie zna[1].
Niektórzy (byli) członkowie zespołu[edytuj • edytuj kod]
- Mark Tornillo – jęk, wrzask, wokal i naśladowanie Uda (od 2009). Radzi sobie w Accepcie całkiem przyzwoicie, chociaż nie posiada wiertarki udarowej w gębie, tak jak poprzedni wokalista.
- Wolf Hoffman – gitara elektryczna, bycie podobnym do Bruce'a Willisa (zawsze).
- Udo Dirkschneider –
jęki,werbalne imitowanie wiertarki udarowej,zawodzenie,wrzask…mam! Wokal. (1971–1987, 1992–1997, 2005). Okrzyknięty człowiekiem o najbardziej metalowym głosie i nazwisku. Śpiewał kiedyś w duecie z Nergalem aż ten drugi nabawił się kompleksów i dlatego to cudowne wydawnictwo możemy znaleźć tylko na YouTube.
Twórczość[edytuj • edytuj kod]
Zespół uczynił z wojny religię, a z religii wojnę[2]
- Jakiś recenzent płyty Krew Narodów
Oprócz wyżej wymienionego wyczynu można uznać, że innym ich wybitnym osiągnięciem jest wplecenie w utwór Serce z Metalu fragmentów Dla Elizy Beethovena i Marszu słowiańskiego Czajkowskiego granych na gitarze, gdyby nie fakt, że przecież coś takiego potrafiłby każdy przedszkolak.
Wybrana dyskografia[edytuj • edytuj kod]
- Breaker (Hamulec, 1981) – pierwszy album z jajami. Prawdopodobnie dlatego autorem większości tekstów jest kobieta.
- Restless and Wild (Niespokojni i Dzicy, 1982) – otwiera go wspomniane wyżej Heili Heilo. Jako że świat lubuje się w różnego rodzaju dewiacjach, krążek przyniósł zespołowi światową sławę i zakaz wstępu do Izraela.
- Russian Roulette (Rosyjska Ruletka, 1986) – stosunkowo odtwórczy album bazujący na poprzednich dokonaniach grupy.
- Eat The Heat (Zjedz Żar, 1989) – przeciętny początkujący fan zespołu po usłyszeniu tego czegoś pyta: „Co to tu w ogóle robi?”. My uprzejmie odpowiadamy: jest.
- Predator (Łowca, 1996) – takie byle co wymuszone przez wytwórnię. Udo śpiewa tam tak, jakby wolał zająć się podlewaniem grządek na działce.
Zobacz też[edytuj • edytuj kod]
Przypisy
