Język arabski

Z Nonsensopedii, polskiej encyklopedii humoru

Język arabski (al-jenzikijah al-arabijah) jest poza niemieckim jedynym językiem świata, w którym nie da się porozumiewać inaczej niż poprzez wrzask. Arabski ma jednak cechę unikalną, którą jest charczenie zarzynanego wieprza; według większości trzykrotnie rozwiedzonych wałbrzyskich lingwistów, Arabowie emitują je poprzez szybkie i rytmiczne uderzanie trzustką o struny głosowe.

90% słów w języku arabskim zaczyna się na al- lub warianty tej formy. Dalszy ciąg jest najczęściej podobny do słów polskich, czeskich lub tadżyckich. Rekomendowanym sposobem na porozumiewanie się po arabsku jest mówienie po polsku i przetykanie tego al-ami, charczeniem, opluwaniem własnej (i nie tylko) brody, wznoszeniem oczu do nieba i żywą gestykulacją.

Pismo

Arabowie nienawidzą Żydów, ale tak jak oni piszą od prawej do lewej. Ich pismo to ciąg absurdalnych kresek i kropek, stworzony tak, by nikt nie mógł zrozumieć, o co chodzi. Podobno zapisują w ten sposób arabskie słowa. W Polsce i innych krajach jeszcze niearabskich, najwybitniejszymi znawcami pisma arabskiego są menele sikający na śnieg; utworzone przez nich wzory często stanowią cytaty z arabskich czytanek dla wielbłądów.

Minirozmówki arabsko-polskie

  • Allah akbar! – Dzień dobry!
  • Allah akbar! – Do widzenia!
  • Allah akbar! – Gińcie, niewierne sk****syny!
  • Allah akbar! – Do stu tysięcy moich żon, zaciął mi się detonator!
  • Allah akbar! – Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus i Maryja Zawsze Dziewica!
  • al-kibelijah as-srakijah – toaleta
  • al-dżihad – arabska polityka zagraniczna
  • al-karabinah na al-ramienijah – argument
  • al-odrombywanijah al-głowijah – zabawa, rozrywka

Nowy język arabski

Allabluebloblallaballella blublablololoblobloblobluebluauaua ublueblabulla bleb ablababla bluble blou luel labollla lu bella bona bullea bulululu labuealebla ubluebalebalubelaue balubeluabelu abelauebl aubelauebebaleube lau ebaluebla uebbbulablauaba laubluablu baulaabul ablaubaluab bebua lololo bullallel lobubelubab blub.

czyli:

Tylko chorzy ludzie stają się sławni – stare przysłowie starych kobiet arabskich, w którym jest trochę prawdy.