Silmarillion

Płomień Udunu zatwierdza ten artykuł!

Istnieje on ku chwale Mordoru i jego władcy w Barad-dûr!

Niech będzie potępiony ten kto śmie go obrazić

Silmarolion… Silimilarion… Silmarlion…

Kiedy męczysz się mówiąc Silmarillion

Eru, widzisz i nie grzmisz!

Myśl przeciętnego czytelnika

Silmarillion – książka napisana przez Tolkiena, wstęp do wstępu Władcy Pierścieni (czyli do prologu wojny o Pierścień – Hobbita). Według strony, która podobno wie lepiej jedno z najbardziej znanych dzieł pana Johna, co jest oczywistym kłamstwem. Prędzej od Silmarilliona zapewne znasz wiersz Żujpaszcze!

Fabuła

Książka jest zbiorem opowieści o Dawnych Dniach (mrocznie to brzmi). Składa się z następujących po sobie rozdziałów, które wypowiedzieć jest jeszcze łatwiej od samego Silimiliriona. Oto one:

• Ainulindale – opowieść o balandze u Eru, aniołkach i buncie jednego z nich.
• Valaquenta – opis archaniołków, aniołków, Szatana i jego gwardii.
• Quenta Silmarillion – tutaj się dzieje! Budzą się elfy! Elfy wędrują (mądre elfy) do Valinoru. Balangi. Upojona twórczość, której zwieńczeniem są Silmarile. Część mądrych elfów głupieje i ucieka z raju. Budzą się ludzie! Inne opowieści z osławionymi w tytule Silmarilami.
• Akallabêth – dobrzy ludzie buntują się przeciw archaniołkom i mamy Potop.
• Pierścienie Władzy i Trzecia Era – dla tych, co nie chcą czytać Władcy Pierścieni, czyli streszczenie.

Bohaterowie

• Eru (Ilúvatar) – pan i władca całego świata. Zrobił balangę, był didżejem i na tej imprezie wymyślił świat.
• Valarowie (archaniołki) – byli na imprezie. Z powodu upojenia Eru podjęli się rządzenia światem, jeden z nich nie popierał idei Rady Ministrów i chciał rządzić sam.
• Majarowie (aniołki) – też byli na imprezie. Zwykli politycy.
• Melkor (Morgoth) – ten, co chciał rządzić sam. Zły, niedobry i w ogóle najgorszy wróg. Zakosił Silmarile i ogłosił się Panem Świata.
• Sauron – tak, on też tam był. Sługus Melkora, po jego klęsce sam chciał rządzić światem.
• Ungolianta – wielki pająk płci żeńskiej. Mama Szeloby, pracowała dorywczo u Melkora.
• Elfy – Dzieci Ilúvatara. Robią największą po Melkorze rozwałkę na świecie. Oto niektórzy z nich:
  • Finwë – wódz Noldorów, dopóki żył nie było tak źle, później jego ludzie zwariowali.
  • Ingwë – wódz Vanyarów. Był – to warto wiedzieć.
  • Elwë (Thingol) – tzw. Szary Płaszcz. Pewnego dnia spotkał Anielicę Melianę, zakochał się w niej, ona w nim. Tak powstał pierwszy mieszaniec Śródziemia – Lúthien.
  • Olwë – brat Thingola.
  • Fëanor – pierworodny syn Finwego, miał wielu synów, których ciężko ogarnąć (całe szczęście, że prawie wszyscy umierali). Ten co zrobił Silmarile!
  • Fingolfin i Finarfin – młodsi synowie Finwego, przyrodni bracia Fëanora. Mieli mnóstwo synów (nie, nie byli gejami). I tak nie będziesz wiedział o którym czytasz.
• Mieszańce – genetyka w Śródziemiu nie istnieje. Oto przykłady:
  • Lúthien (zwana Tinúviel – słowik) – córka Thingola (elf) i Meliany (Majar). Półelf, Półmajar – protoplastka. Żona Berena (człowiek!).
  • Dior – syn Lúthien i Berena. Ćwierćelf, Ćwierćmajar i Półczłowiek. Dziedzic Thingola. Jego żona była elfem.
  • Elwinga – córka Diora. Z racji tego, że rodzice byli, kim byli, kontynuowała mieszanie się ludzi, elfów i Majarów (geny Majarów pochodzą od Meliany). Jej mężem był Eärendil.
  • Eärendil – silmarillionowy odpowiednik Sindbada Żeglarza. Żona zamieniona w ptaka podleciała do jego statku i dała mu Silmaril. Wpłynął do Valinoru (hardkor).
  • Elrond i Elros – bracia bliźniacy, synowie Elwingi i Eärendila. Mogli wybierać, czy chcą być ludźmi, czy elfami. Elrond został elfem, a Elros człowiekiem. Od pierwszego pochodzi piękna Arwena, od drugiego piękny Aragorn.
• Ludzie – też dzieci Ilúvatara, ale drugiej kategorii. Wśród miliona imion warto powiedzieć o takich przedstawicielach jak:
  • Beren – koleś z rodu Bëora. Zakochał się w Lúthien. Obiecał wziąć Silmarila z korony Morgotha. Wziął, ale Carcharoth odgryzł mu rękę. Od tej chwili zwany był Jednorękim Bandytą.
  • Húrin – znany z tego, że miał dzieci.
  • Morwena – znana z tego, że miała dzieci z Húrinem.
  • Túrin – syn Húrina. Był mężem swojej siostry, Niënor. Miał gadający miecz, który chciał pić jego krew.
  • Niënor – córka Húrina. Smok rzucił na nią klątwę i nie wiedziała kim jest. Wyszła za brata, który zabił smoka. Czar prysł. Ogarnęła sytuację i rzuciła się w przepaść.
  • Dúnedainowie – pochodzili od Elrosa, przyjaciele elfów i Valarów. Później się zbuntowali (no, nie wszyscy). Zatopiono ich wyspę (nareszcie Eru zagrzmiał). Od nich pochodzi sławny pan Aragorn.
• Potwory – Morgoth wyhodował sobie całą masę ohydnych stworków:
  • Gothmog – kapitan całej tej chorej armii, największy i najbrzydszy z Balrogów.
  • Glaurung – smok z hipnotyzującym spojrzeniem (nie, to nie oznacza, że był tak piękny). Zboczeniec i kłamca.
  • Orkowie – ich nie trzeba przedstawiać.
  • Ancalagon – największy smok w historii, czarny jak kawa. Kiedy leciał, zakrywał pół nieba. Eärendil załatwił go z łuku, a spadające z nieba truchło rozpierniczyło Thangorodrim. Sprzątanie gruzu zajęło ponad 6 lat.
  • Thuringwethil – nietoperz płci podobno żeńskiej. Roznosiła pocztę Saurona. Lúthien ściągnęła z niej skórę i się za nią przebrała.
  • Carcharoth – przerośnięty wilkołak, odgryzł rękę Berenowi i zeżarł Silmaril.

Zobacz też

• Hobbit, czyli tam i z powrotem
• Władca Pierścieni