U.D.O.: Różnice pomiędzy wersjami
Z Nonsensopedii, polskiej encyklopedii humoru
| (Nie pokazano 154 wersji utworzonych przez 11 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
[[Plik:Udo Dirkschneider.jpg|200px|thumb|Jedyny i niepodzielny wódz]] |
|||
[[Plik:Hansen.jpg|thumb|right|250px|Lider zespołu. Uwagę zwraca niedogolona broda, na ktorą Kai wyrywa [[dziewczyna|lachony]].]] |
|||
'''U.D.O.''' (także '''Udo Dirkschneider's Orgy<ref>[[język polski|pol]]. Orgia Udo Dirkschneidera</ref>''') – [[Niemcy|niemiecki]] zespół założony przez <del>Piszczel</del> <del>Kolano</del> [[Udo Dirkschneider]]a po tym jak członkom [[Accept]]u znudził się jego głos przypominający pracującą wiertarkę. |
|||
== Historia == |
|||
{{Cytat|To pijak i złodziej, bo każdy pijak to złodziej|Twoja sąsiadka o '''Ozzy'im}} |
|||
Początek zespołu datuje się na moment wydania pierwszego albumu. To makabryczne wydarzenie miało miejsce w 1987. Choć na albumie grają już muzycy U.D.O., to cały materiał napisany został przez członków Accept, co przejawia się w jej brzmieniu. |
|||
===Albumy studyjne=== |
|||
---- |
|||
'''Black Sabbath''' (''Czarny Sabat'',1970) – Co było pierwsze jajko czy kura? Tytuł płyty czy nazwa zespołu? Wbrew pozorom to drugie (wcześniej ''Black Sabbath'' nazywało się ''[[Rodzaje babć autobusowych|Polka]] Thulk'', nic dziwnego, że nie zdobyli popularności). Jak sami twierdzą płyta nagrana w 2 dni, ale wymyślanie tytułu zajęło im 2 tygodnie. |
|||
---- |
|||
'''Paranoid''' (''Paranoik'', 1970) – po sukcesie pierwszej płyty członkowie zespołu przerzucili się z [[alkohol]] na produkty pochodne egzotycznych roślin, stąd takie a nie inne brzmienie. Tak czy inaczej zawiera dwa wielkie hity – ''Paranoid'' i ''Iron Man''. Najpewniej są to jedyne piosenki metalowe znane twoim kolegom nie będącym metalowcami, poza ''Nothing Else Metters'' oczywiście. |
|||
---- |
|||
'''Master of Reality''' (''Mistrz Prawdziwości'', 1971) – nazwa odnosi się do wyzwisk jakimi Osbourne obrzucał fanów na koncertach, gdyż jak wiadomo, co prawdziwe to z serca. |
|||
---- |
|||
'''Vol. 4''' (''Rozdz. 4'', 1972) – wymyślenie tego tytułu wymagało z kolei kilku dni spędzonych nad linijką kokainy. Uwierzycie, że jakiś idiota zabił się po wysłuchaniu tej płyty i dlatego powołano w Stanach specjalne ciało zwane Parents Music Resource Center (Poszukiwacze Środków na zakup Muzyki dla Rodziców), na którego listę trafiają podobnie depresyjne (lub szczególnie obsceniczne) piosenki. |
|||
---- |
|||
'''Sabbath Bloody Sabbath''' (''Sabat Wykur{{Cenzura3}}ty Sabat'', 1973) – szczegółowe opisy przeżyć z koncertów zespołu. |
|||
---- |
|||
'''Sabotage''' (''Sabotaż'', 1975) – Geezer znalazł syntezatory, które powoli wchodzą do użytku. Przez fanów określona jako koniec świata i w ogóle sabotaż. |
|||
---- |
|||
'''Technical Ecstasy''' (''Techniczna Ekstaza'', 1976) – syntezatory i Ozzy szaleją, fani płaczą, ale przynajmniej nikt nie popełnia samobójstwa. |
|||
---- |
|||
'''Never Say <s>Dio</s> Die!''' (''Nigdy nie mów giń!'', 1978) – ostatnia płyta z Osbournem, z którym komunikacja była mocno utrudniona, bo był bez przerwy naćpany. |
|||
---- |
|||
'''Heaven And Hell''' (''Niebo i Piekło'', 1980) – debiut Dio. Ozzy dostał piany, bo w statystykach sprzedaży wyprzedził jego solowy debiut, ''Ozzmosis''. |
|||
---- |
|||
'''Mob Rules''' (''Rządy Pospólstwa'', 1981) – album opowiada o rosnącej pladze [[dres]]iarstwa, reprezentowanego przez postacie w kapturach na okładce i [[graffiti]]. Panowie sugerują, żeby rzucić ich na pożarcie bestii piekielnej, aczkolwiek nie precyzują, o którą konkretnie bestię chodzi. Podejrzewamy [[Cthulthu]]. |
|||
---- |
|||
'''Born Again''' (''Urodzony Ponownie'', 1983) – jedyny album, na którym śpiewa Ian Gillan. Co ciekawe ma najwięcej psychopatycznych fanów. Debiut zespołu na liście PMRC, dzięki piosence ''Trashed'', która ma tekst namawiający do (cytat za tymże PMRC): seksu z nieletnimi, alkoholu, narkotyków, rock'n'rolla. O tymże tekście sam Gillan wypowiedział się „bo przyszłem se trochie pokleć i od razu wielka afera”. |
|||
---- |
|||
'''Seventh Star''' (''Siódmy [[Star]]'', 1986) – na dobrą sprawę solowy album Iommiego, który jednak ze względów [[marketing]]owych został wydany jako Black Sabbath. Wydziera się na nim Glen Hughes. |
|||
---- |
|||
'''The Eternal Idol''' (''Odwieczny Idol'', 1987) – jedyny znany ludzkości album wydany od razu w dwóch wersjach wokalnych – Raya Gillena, który miał być wokalistą Black Sabbath, ale zabił się ze szczęścia i Tony'ego Martina. |
|||
---- |
|||
'''Headless Cross''' (''Bezgłowy Krzyż'', 1989) – Drugi, bardzo dopracowany album z Tonym Martinem. Podobno teksty na nim są najbardziej satanistyczne ze wszystkich. |
|||
---- |
|||
'''TYR''' (''TYR'', 1990) – jest to tak zwany album koncepcyjny opowiadający niezwykle optymistyczną historię końca świata według [[Wiking]]ów, ale nie będąca jednocześnie [[Viking metal]]em. W związku z tym nie ma tam ani słowa o Szatanie. |
|||
---- |
|||
'''Dehumanizer''' (''Dehumanizer'', 1992) – krótkotrwały powrót Dio do Black Sabbath zaowocował tym satanistycznym czymś. Co ciekawe dwie piosenki były nagrane już w 1986 przez Geezera z jego zespołem. Po tymże nie ocalało jednak nic poza tymi dwoma nagraniami, więc nie wiadomo nawet kto robi tam za wokalistę, wystarczyło by stwierdzić, że był to najdłużej nagrywany album muzyczny w historii, przebity dopiero przez ''Chinese Democracy'' [[Guns N' Roses]]. |
|||
---- |
|||
'''Cross Purposes''' (''Nieporozumienie'', 1994) – chłopaki tłumaczą się tutaj dlaczego wyrzucili bez słowa Tony'ego z zespołu. |
|||
---- |
|||
'''Forbidden''' (''Zabroniony'', 1995) – niby miała to być kontynuacja linii zapoczątkowanej przez ''TYR'', a wyszło beznadziejnie. Teksty są o niczym, muzyka jest bezpłciowa, a niebo za mało niebieskie. |
|||
---- |
|||
'''The Devil You Know''' (''Diabeł, którego znasz'', 2009 jako Heaven&Hell) – ostatni jak na razie wyskok Black Sabbath. Nagrany dla odmiany z Dio, który śpiewa tu tak jakby miał za chwilę umrzeć, co poniekąd okazało się prawdą. Przewiduje zagładę atomową w 2012. |
|||
---- |
|||
===Albumy koncertowe=== |
|||
---- |
|||
'''Live at Last''' – pierwszy koncertowy album [[Black Sabbath]]. Wydany jako [[bootleg]] w 1980 roku przez fanów zespołu zrozpaczonych odejściem z zespołu [[Ozzy Osbourne|Ozzy'iego]], spowodowanym jego rychłą możliwością zejścia z przećpania. Z wdzięczności Ozzy zagroził tymże fanom sądem, gdy album osiągnął większy nakład niż niektóre oficjalne nagrania zespołu. |
|||
Już od samego początku zespół posiadał tendencje do ustawicznych zmian składu, skutkiem czego każdy następny album był nagrywany w innym składzie. Po pewnym czasie sam Dirkschneider doszedł do wniosku, że taka zabawa jest bez sensu i w 1992 wrócił do Acceptu. |
|||
== Lista utworów == |
|||
# ''Tomorrow's Dream'' – |
|||
# ''Sweet Leaf'' – |
|||
# ''Killing Yourself to Live'' – |
|||
# ''Cornucopia'' – |
|||
# ''Snowblind'' – |
|||
# ''Children of the Grave'' – |
|||
# ''War Pigs'' – |
|||
# ''Wicked World'' – |
|||
# ''Paranoid'' – |
|||
Wydawać by się mogło, że to już definitywny koniec zespołu, ale zaledwie pięć lat później Dirkschneider ponownie opuścił Accept. Tym razem zaprosił do U.D.O. także perkusistę Stefana Kaufmanna, któremu powierzył dość awangardowo rolę gitarzysty. Duet gitarowy stworzył z nim [[Szwajcaria|Szwajcar]] Igor Gianola, a rolę basisty przejął znany już z wcześniejszego składu Fitty Weinhold. Perkusista, co prawda, dalej był zmieniany systematycznie, ale można mówić o jakiejś stabilizacji składu. Tak nagrywali kolejne albumy, odchodząc powoli od klasycznego brzmienia Acceptu w stronę czegoś nowocześniejszego. Zaskoczenie przyszło w 2010, gdy Accept zaprezentował [[Blood of the Nations|nowy album]], który miał zbliżone brzmienie. Rozgoryczony tym Dirkschneider wywalił gitarzystów i przygotował nowy album o znacznie miększym brzmieniu, przywodzącym na myśl [[Gamma Ray]]. |
|||
== Twórcy == |
|||
* [[Ozzy Osbourne]] – wokal |
|||
* [[Tony Iommi]] – gitara |
|||
* [[Geezer Butler]] – gitara basowa |
|||
* [[Bill Ward]] – perkusja |
|||
== Skład zespołu == |
|||
---- |
|||
Wymienienie wszystkich członków zespołu zeżarłoby całe zasoby serwera Nonsensopedii, dlatego nie ujawni się ich tutaj. Zresztą, dla większości fanów i tak liczy się tylko Dirkschneider. |
|||
'''Live Evil''' (1982) – drugi album koncertowy [[Black Sabbath]], nagrany tym razem z [[Ronnie James Dio|Dio]]. Powstał po to, żeby fani jego i [[Ozzy Osbourne|Ozzy'iego]] mogli do końca świata kłócić się kto lepiej zaśpiewał [[Paranoid]], jak również po to, żeby przebić popularnością nielegalne [[Live at Last]]. Wydawanie albumu zakończyło się opuszczeniem Black Sabbath przez Ronniego i [[Vinny Appice|Vinny'ego Appice'a]] zespołu, gdy ten pierwszy zamknął się w studiu nagraniowym z flaszką i zaczął dążyć do zwiększenia głośności partii wokalnych piosenek. Zmiana ta nie spodobała się [[Tony Iommi|Tony'emu Iommiemu]], który postanowił poczuć się jak [[Ritchie Blackmore|Blackmore]] i wyrzucić Dio z zespołu. Z zemsty Ronnie jest tam też wymieniony jako ''Ronnie Dio'' zamiast ''Ronnie James Dio'', a Vinny Appice nazwany jest specjalnym gościem zamiast członkiem zespołu. Album posiada okładkę znaczącą, ale o tym niżej. |
|||
== |
== Dyskografia == |
||
* '''Animal House''' (''Dom dla zwierząt'', 1987) – niejaki [[Lordi]] twierdzi, e ta płyta zmieniła jego życie i sprawiła, że zaczął ubierać się w skóry i grać heavy metal. Utwory takie same jak Acceptu, bo pisane przez jego członków. |
|||
* '''Mean Machine''' (''Machina znaczeń'', 1988) – tutaj, co prawda, nie ma już śladu po Accepcie, ale mimo to cała płyta brzmi tak samo jak poprzednia. |
|||
* '''Faceless World''' (''Świat bez twarzy'', 1990) – również ''nihil novi''. Płytka taka jak jej tytuł – bez twarzy. |
|||
* '''Timebomb''' (''Bomba zegarowa'', 1991) – a tu Accept powoli się wlewa z powrotem. Deaffy, pisząca teksty dla nich, objawiła się i tutaj. Mimo to album odchodzi od poprzedniej stylistyki. Jest znacznie bardziej [[mrok|mroczny]]. |
|||
* '''Solid''' (''Lity'', 1997) – pierwszy album Dirkschneidera po opuszczeniu Acceptu. W zasadzie to samo. |
|||
* '''No Limits''' (''Bez limitów'', 1998) – tu dalej kisi się klasyczny Accept. Udo proponuje nam też wspólne polowanie na ludzi. |
|||
* '''Holy''' (Święty, 1999) – to samo, co wcześniej. |
|||
* '''Man and Machine''' (''Człowiek i maszyna'', 2002) – a tu już znacznie ciężej, choć bez przesady. Płyta przesycona kryzysem wieku średniego. |
|||
* '''Thunderball''' (''Piorun kulisty'', 2004) – a tu jest już zupełnie inaczej niż jeszcze dwie płyty temu. Ciężko i mrocznie, a do tego Udo coraz bardziej charczy<ref>Tak, to możliwe!</ref>. |
|||
* '''Mission No. X''' (''Misja nr X'', 2005) – tu z kolei miało być mrocznie, ale przez takie, a nie inne teksty, wyszło jak zwykle. |
|||
* '''Mastercutor''' (''Mistrzowski kastrator'', 2007) – ciężko, mrocznie, gdzie nie spojrzeć tam piekło i szatany. A także coraz bardziej chrypnący wokalista. |
|||
* '''Dominator''' (''[[Mariusz Pudzianowski|Pudzian]]'', 2009) – a tutaj ciężkość osiąga apogeum. Nawet ballady mają gitarę w stylu [[Candlemass]]. |
|||
* '''Rev-raptor''' (''[[Reptilianie|Reptilianin]]'', 2011) – a tutaj do tego Dirkschneider zaczyna opiewać [[Josef Mengele|doktora Mengele]], kolegę taty z wojska. |
|||
* '''Steelhammer''' (''Stalowy młotek'', 2013) – a tu dla odmiany power metal w stylu Gamma Ray. Co prawda, Udo nie zaśpiewał nagle słowiczym trelem, ale nie można mieć przecież wszystkiego. |
|||
* '''Decadent''' (''Dekadencki'', 2015) – a tutaj jakby mniej wiertarki a więcej popisów nowych gitarzystów. Tytuł adekwatny do treści albumu. |
|||
== Zobacz też == |
|||
* [[Accept]] |
|||
* [[Gamma Ray]] |
|||
* [[Udo Dirkschneider]] |
|||
{{Przypisy}} |
|||
One of the most popular tracks on the album is a near 20-minute long medley that includes "Heaven and Hell" (with its extended breakdown section and additional lyrics), "The Sign of the Southern Cross", a guitar solo, and finishing off the ending of "Heaven and Hell". |
|||
{{Power Metal}} |
|||
The 5th track, "Voodoo" features an [[ad libitum]] part from Dio, enhancing the song with additional lyrics not to be found on the studio version. |
|||
[[Kategoria:Zespoły metalowe]] |
|||
Another favourite is an extended "[[War Pigs (song)|War Pigs]]" which featured a drum solo from Appice whose playing more closely resembled [[John Bonham]] than original Sabbath drummer [[Bill Ward (musician)|Bill Ward]]'s jazzier style. |
|||
[[Kategoria:Niemieckie zespoły]] |
|||
Early in the "Heaven and Hell" medley Dio tells the audience "Not only are we filming this one...", but the footage have yet to become commercially available. The show in Dallas was filmed and some footage can be found on [[YouTube]]. This material is different from the footage on the ''Black & Blue'' video, laserdisc and ultimately the DVD pulled before general release, which was recorded on the ''[[Heaven and Hell (Black Sabbath)|Heaven and Hell]]'' tour on 17 October 1980. |
|||
''Live Evil'' peaked at number 37 on the ''[[Billboard (magazine)|Billboard]]'' Pop Albums chart.<ref>{{cite web|title=AllMusic Billboard albums|url={{Allmusic|class=album|id=r2009/charts-awards|pure_url=yes}}|accessdate=2009-01-30}}</ref> |
|||
The album is included in the [[Black Sabbath (band)|Black Sabbath]] box set ''[[The Rules of Hell]]''.<ref name='MP3'>{{cite news | first=Jim | last=Welte | coauthors= | title=Legends align for Metal Masters Tour | date=2008-04-22 | publisher= | url =http://www.mp3.com/news/stories/11191.html | work =[[MP3.com]] | pages = | accessdate = 2008-04-23 | language = }}</ref> |
|||
== Album cover == |
|||
The album cover shows a group of beings that each represent specific Black Sabbath songs. They are: |
|||
* a screaming man in a [[straitjacket]] ("[[Paranoid (song)|Paranoid]]") |
|||
* a [[West African Vodun|voodoo]] [[shaman]] ("Voodoo") |
|||
* an angel and a devil ("[[Heaven and Hell (Black Sabbath song)|Heaven and Hell]]") |
|||
* a knight with a sword emitting an eerie glow ("[[Neon Knights]]") |
|||
* a hooded man ("[[Black Sabbath (song)|Black Sabbath]]") |
|||
* a goat head, hidden in the sand directly under the War Pig ("[[N.I.B.]]") |
|||
* a metallic-skinned man flexing his muscles ("[[Iron Man (song)|Iron Man]]") |
|||
* a pig dressed as a [[United States Army enlisted rank insignia|sergeant]] ("[[War Pigs (song)|War Pigs]]") |
|||
* a group of children inside a casket ("[[Children of the Grave (Black Sabbath song)|Children of the Grave]]") floating on the water ("Children of the Sea") |
|||
* a man with a whip ("[[Mob Rules (album)|The Mob Rules]]") |
|||
* lightning in the shape of a devil's head ("E5150") |
|||
* (On the back of the sleeve) an acoustic guitar washed up on the shore ("[[Fluff (song)|Fluff]]") |
|||
* (On the back of the sleeve) the [[Crux|Southern Cross]] in the sky ("The Sign of the Southern Cross") |
|||
The album cover art was created by Stan Watts. |
|||
#''E5150'' – intro tak beznadziejnej jakości, że nawet go nie słychać. Podobno przejawia się błyskawicą na okładce. |
|||
#''Neon Knights'' – piosenka na okładce reprezentowana przez [[Gwiezdne wojny|debila z plastikowym świecącym mieczem]] |
|||
#''N.I.B.'' – tu rzekomo jej przejawem jest kozia głowa, chociaż tą można by zadedykować całej twórczości zespołu, w końcu to symbol [[Szatana]]a. |
|||
#''Children of the Sea'' – piosenka równie bezpłciowa co w studyjnej wersji. Jej wyobrażeniem są dzieci unoszące się na wodzie. |
|||
#''Voodoo'' – Dio popuścił wodze fantazji i zaśpiewał kilka dodatkowych wersów piosenki, dzięki czemu fani mają się czym zachwycać. Reprezentowana przez [[Murzyn]]a z laleczką [[Voodoo]]. |
|||
#''Black Sabbath'' – podobno jej wyobrażeniem jest zakapturzony [[dres]] na okładce. Czyżby Szatan był dresem?, względnie dres wcieleniem Szatana? |
|||
#''War Pigs'' – piosenka zawiera długą solówkę Appice'a na perkusji. Na okładce reprezentowana przez świnię ubraną w amerykański mundur. Prawie jak u Orwella. |
|||
#''Iron Man'' – tu z kolei widzimy podobiznę robota R2D2 z tej samej produkcji filmowej co debil z piosenki nr 2. |
|||
#''The Mob Rules'' – jej wyobrażeniem jest idiota z biczem |
|||
#''Heaven and Hell'' – tak naprawdę jest to czternastominutowy dialog Dio z publicznością, w którym jeśli się dobrze postaramy możemy znaleźć fragmenty tytułowego utworu z dodatkowymi wersami i solówkę Iommiego. Na okładce jej przejawem jest diabeł bijący się z aniołem. |
|||
#''The Sign of the Southern Cross'' – tak naprawdę tylko fragment tej piosenki wciśnięty między dwie części ''Heaven And Hell'' z dodatkowym |
|||
#"[[Paranoid (song)|Paranoid]]" (Osbourne, Iommi, Butler, Ward) – 3:46 |
|||
#"[[Children of the Grave]]" (Osbourne, Iommi, Butler, Ward) – 5:25 |
|||
#"Fluff" (Butler, Iommi, Osbourne, Ward) – 0:59 |
|||
The cassette release had, as its first side, sides 1 and 3 of the vinyl release, with side two of the cassette being vinyl sides 2 and 4. It seems this was not a mistake, rather a money-saving exercise, since the running-times of the two sides of the tape were more-or-less equal in this configuration. |
|||
The first UK CD release omitted "War Pigs" (or "Warpigs" as it was titled in the explanation for its cutting, printed on the rear of the tray-insert), so as to fit onto a single CD. The 1996 UK remaster restored this track but cut much of the stage banter, so as to again fit onto a single CD: this reduced the 'live' feel of the recordings. |
|||
In the US Warner Brothers released a 2CD set, which matched the running-order of the vinyl. Each of these WB CDs came in its own jewel-case, complete with artwork, rather than a 2CD jewel-case. |
|||
Universal Music Corporation released a "deluxe edition" worldwide in 2010 which contained the entire album in its original running order. |
|||
== Personnel == |
|||
* [[Ronnie James Dio]] – vocals |
|||
* [[Tony Iommi]] – guitar |
|||
* [[Geezer Butler]] – bass guitar |
|||
* [[Vinny Appice]] – drums |
|||
* [[Geoff Nicholls]] – keyboards |
|||
---- |
|||
'''''Cross Purposes Live''''' is a live album recorded by the British metal band [[Black Sabbath]]. It was released in 1995. It is the only live-record with singer [[Tony Martin (rock singer)|Tony Martin]]. It was available only as part of [[Compact Disc|CD]] and [[VHS]] double-pack. The CD was housed within an oversize videotape-case but had its own inserts and jewel-case. It was recorded at the Hammersmith Apollo, London, on Wednesday 13 April 1994. |
|||
"Children of the Sea" was also played at the concert, being between "[[Children of the Grave]]" and "I Witness" in the running-order, but is not featured in the official release for reasons unclear. Rondinelli's drum solo also has a minute edited-out. |
|||
Both the original [[Compact Disc|CD]] and [[VHS]] tape are out of print. There was an unlicensed [[Digital Versatile Disc|DVD]] released with nine of the sixteen original video tracks, around an hour in running time. This release includes the promo videoclip of "Feels Good to Me", from the ''[[Tyr (album)|Tyr]]'' album. |
|||
In Dec 2010 an officially licensed by Eagle Rock Entertianment complete 87min version NTSC region 2 DVD was finally released in Japan only. |
|||
==Track listing== |
|||
All songs written by [[Ozzy Osbourne]], [[Tony Iommi]], [[Geezer Butler]] and [[Bill Ward (musician)|Bill Ward]], except where noted. |
|||
#"[[Dehumanizer|Time Machine]]" ([[Ronnie James Dio]], Iommi, Butler) |
|||
#"[[Children of the Grave (Black Sabbath song)|Children of the Grave]]" |
|||
#"[[I Witness (song)|I Witness]]" ([[Tony Martin (musician)|Tony Martin]], Iommi, Butler) |
|||
#"[[The Mob Rules]]" (Dio, Iommi, Butler) |
|||
#*Only appears on VHS/DVD |
|||
#"[[Into the Void (Black Sabbath song)|Into the Void]]" |
|||
#"Anno Mundi" (Martin, Iommi, [[Cozy Powell]]) |
|||
#*Only appears on VHS/DVD |
|||
#"[[Black Sabbath (song)|Black Sabbath]]" |
|||
#*Doesn't appear on unlicensed DVD |
|||
#"Neon Knights" (Dio, Iommi, Butler, Ward) |
|||
#*Only appears on VHS / doesn't appear on unlicensed DVD |
|||
#"Psychophobia" (Martin, Iommi, Butler) |
|||
#*Doesn't appear on unlicensed DVD |
|||
#"The Wizard" |
|||
#*Doesn't appear on unlicensed DVD |
|||
#"Cross of Thorns" (Martin, Iommi, Butler) |
|||
#*Doesn't appear on unlicensed DVD |
|||
#"[[Symptom of the Universe (song)|Symptom of the Universe]]" |
|||
#*Misspelled on the packaging as "Sympton of the Universe" |
|||
#"Headless Cross" (Martin, Iommi, Powell) |
|||
#"[[Paranoid (song)|Paranoid]]" |
|||
#"[[Iron Man (song)|Iron Man]]" |
|||
#*Doesn't appear on unlicensed DVD |
|||
#"[[Sabbath Bloody Sabbath (song)|Sabbath Bloody Sabbath]]" |
|||
#*Doesn't appear on unlicensed DVD |
|||
==Credits== |
|||
*[[Tony Iommi]] – guitar |
|||
*[[Geezer Butler]] – bass guitar |
|||
*[[Tony Martin (rock singer)|Tony Martin]] – vocals |
|||
*[[Geoff Nicholls]] – keyboards |
|||
*[[Bobby Rondinelli]] – drums |
|||
---- |
|||
'''''Reunion''''' is a [[live album]] by [[heavy metal music|heavy metal]] band [[Black Sabbath]]. |
|||
After the departure of vocalist Ozzy Osbourne in 1979, Black Sabbath's line-up slowly lost stability and never quite recovered. Following a couple of one-off reunions in 1985 and 1992, the original Sabbath line-up of [[Ozzy Osbourne]], [[Tony Iommi]], [[Geezer Butler]] and [[Bill Ward (musician)|Bill Ward]] refomred, playing sporadic dates until Dio replaced Ozzy a second time, reforming the Heaven and Hell lineup to tour following the release of the compilation album [[The Dio Years]]. |
|||
This 2-CD live album was put together from the first two shows after the reunion, at the [[National Exhibition Centre|Birmingham NEC]]. Along with live versions of tracks such as "[[Paranoid (song)|Paranoid]]", "[[N.I.B.]]", "[[Black Sabbath (song)|Black Sabbath]]" and "[[Iron Man (song)|Iron Man]]", it also features two new studio tracks - "Selling My Soul" and "Psycho Man". This was the only new material to have been officially released by Black Sabbath post-reunion until three new tracks appeared on the post-Ozzy compilation ''[[Black Sabbath: The Dio Years]]'' in 2007. The two new tracks on ''Reunion'' were also released on a single CD in the USA. |
|||
Black Sabbath received their only [[Grammy Award for Best Metal Performance]], for the live recording of "[[Iron Man (song)|Iron Man]]" from this album.<ref>{{cite web|title=AllMusic Grammys|url={{Allmusic|class=album|id=r379827|pure_url=yes}}|accessdate=2009-01-31}}</ref> |
|||
It was released as a digipak and in a standard 2CD jewel-case. |
|||
Though the band were considered legends by this time, this was the first "official" live album featuring Osbourne on vocals. 1980's ''[[Live at Last (Black Sabbath album)|Live at Last]]'' was not approved for release by the band. |
|||
==Track listing== |
|||
All songs written by [[Ozzy Osbourne]], [[Tony Iommi]], [[Geezer Butler]] and [[Bill Ward (musician)|Bill Ward]], except where noted. |
|||
===Disc one=== |
|||
# "[[War Pigs (song)|War Pigs]]" – 8:28 |
|||
# "Behind the Wall of Sleep" – 4:07 |
|||
# "[[N.I.B.]]" – 6:45 |
|||
# "[[Fairies Wear Boots]]" – 6:19 |
|||
# "[[Electric Funeral]]" – 5:02 |
|||
# "[[Sweet Leaf]]" – 5:07 |
|||
# "Spiral Architect" – 5:40 |
|||
# "[[Into the Void (Black Sabbath song)|Into the Void]]" – 6:32 |
|||
# "[[Snowblind (Black Sabbath song)|Snowblind]]" – 6:08 |
|||
===Disc two=== |
|||
# "[[Sabbath Bloody Sabbath (song)|Sabbath Bloody Sabbath]]" – 4:36 |
|||
# "Orchid/[[Lord of This World]]" – 7:07 |
|||
# "[[Dirty Women]]" – 6:29 |
|||
# "[[Black Sabbath (song)|Black Sabbath]]" – 7:29 |
|||
# "[[Iron Man (song)|Iron Man]]" – 8:21 |
|||
# "[[Children of the Grave (Black Sabbath song)|Children of the Grave]]" – 6:30 |
|||
# "[[Paranoid (song)|Paranoid]]" – 4:28 |
|||
# "Psycho Man" (Osbourne, Iommi) – 5:18 |
|||
# "Selling My Soul" (Osbourne, Iommi) – 3:10 |
|||
==Personnel== |
|||
* [[Ozzy Osbourne]] – vocals |
|||
* [[Tony Iommi]] – guitar |
|||
* [[Geezer Butler]] – bass |
|||
* [[Bill Ward (musician)|Bill Ward]] – drums* |
|||
* [[Geoff Nicholls]] - keyboards, guitar |
|||
* In the credits for the two studio recordings, Bill Ward is only credited for drums on "Psycho Man." "Selling My Soul" features a [[drum machine]].<ref>{{cite web|title=Black Sabbath Online: Reunion|url=http://www.black-sabbath.com/discog/reunion.html|accessdate=2010-07-23}}</ref> |
|||
---- |
|||
'''Live from Radio City Music Hall''' is also available as a [[DVD]]. The DVD was [[Music recording sales certification|certified Gold]] by the [[Recording Industry Association of America|RIAA]] on October 5, 2007<ref>{{cite web|url=http://www.riaa.com/goldandplatinumdata.php?resultpage=1&table=SEARCH_RESULTS&action=&title=Live%20from%20Radio%20City%20Music%20Hall&artist=&format=&debutLP=&category=&sex=&releaseDate=&requestNo=&type=&level=&label=&company=&certificationDate=&awardDescription=&catalogNo=&aSex=&rec_id=&charField=&gold=&platinum=&multiPlat=&level2=&certDate=&album=&id=&after=&before=&startMonth=1&endMonth=1&startYear=1958&endYear=2009&sort=Artist&perPage=25|title=RIAA Gold & Platinum database-''Live from Radio City Music Hall''|accessdate=March 4, 2009}}</ref> selling 100,000 units. |
|||
==Track listing== |
|||
All songs written by [[Ronnie James Dio]], [[Tony Iommi]], [[Geezer Butler]] and [[Bill Ward (musician)|Bill Ward]] except where noted. |
|||
===Disc one=== |
|||
#"E5150/After All (The Dead)" (Dio, Iommi, Butler) – 8:30 |
|||
#"[[The Mob Rules]]" (Dio, Iommi, Butler) – 4:04 |
|||
#"[[Children of the Sea (Black Sabbath song)|Children of the Sea]]" – 6:52 |
|||
#"Lady Evil" – 5:20 |
|||
#"I" (Dio, Iommi, Butler) – 6:27 |
|||
#"The Sign of the Southern Cross" (Dio, Iommi, Butler) – 9:06 |
|||
#"Voodoo" (Dio, Iommi, Butler) – 7:42 |
|||
#"[[The Devil Cried]]" (Dio, Iommi) – 11:40 |
|||
===Disc two=== |
|||
#"Computer God" (Dio, Iommi, Butler) – 6:41 |
|||
#"Falling Off the Edge of the World" (Dio, Iommi, Butler) – 5:45 |
|||
#"Shadow of the Wind" (Dio, Iommi) – 6:05 |
|||
#"[[Die Young]]" – 7:44 |
|||
#"[[Heaven and Hell (Black Sabbath song)|Heaven and Hell]]" – 15:15 |
|||
#"Lonely Is the Word" – 6:48 |
|||
#"[[Neon Knights]]" – 7:58 |
|||
The special 3-disc set for the US contains a DVD, tour program, backstage laminate, glossy photos of the band and other tour items available only through the Rhino Records website. |
|||
==Personnel== |
|||
*[[Ronnie James Dio]] – vocals |
|||
*[[Tony Iommi]] – guitars |
|||
*[[Geezer Butler]] – bass |
|||
*[[Vinny Appice]] – drums |
|||
---- |
|||
'''Neon Nights: 30 Years of Heaven & Hell''' ('Live in Europe' for the U.S. market and 'Live at Wacken' for the European market) is a posthumous live album by [[Heaven & Hell (band)|Heaven & Hell]]. Recorded at the Wacken Open Air Festival in Germany on 30 July 2009, it was released in the U.S. on 16 November 2010 and in Japan on October 27, 2010 (Deluxe Website Version) and November 10, 2010 (retail version). It includes songs from all 3 of the official Dio-era [[Black Sabbath]] albums, as well as songs from ''[[The Devil You Know (Heaven & Hell album)|The Devil You Know]]''. The album was released in both [[CD]] and [[DVD]] formats, and the DVD also includes interviews regarding the 30th anniversary of the release of ''[[Heaven and Hell (Black Sabbath album)|Heaven and Hell]]'' and a tribute to [[Ronnie James Dio]], in addition to the concert recording. |
|||
==Track listing== |
|||
All songs composed by [[Geezer Butler]], [[Ronnie James Dio]] and [[Tony Iommi]], unless otherwise noted. |
|||
===DVD Tracklist=== |
|||
E5150 |
|||
Mob Rules |
|||
Children of the Sea |
|||
I |
|||
Bible Black |
|||
Time Machine |
|||
Fear |
|||
Falling of the Edge of the World |
|||
Follow the Tears |
|||
Die Young |
|||
Heaven and Hell |
|||
Country Girl |
|||
Neon Knights |
|||
==Personnel== |
|||
*[[Ronnie James Dio]] - vocals |
|||
*[[Tony Iommi]] - lead guitar |
|||
*[[Geezer Butler]] - bass |
|||
*[[Vinny Appice]] - drums |
|||
*[[Scott Warren]] - keyboards, rhythm guitar |
|||
---- |
|||
===Kompilacje=== |
|||
---- |
|||
'''''Reunion''''' is a [[live album]] by [[heavy metal music|heavy metal]] band [[Black Sabbath]]. |
|||
After the departure of vocalist Ozzy Osbourne in 1979, Black Sabbath's line-up slowly lost stability and never quite recovered. Following a couple of one-off reunions in 1985 and 1992, the original Sabbath line-up of [[Ozzy Osbourne]], [[Tony Iommi]], [[Geezer Butler]] and [[Bill Ward (musician)|Bill Ward]] refomred, playing sporadic dates until Dio replaced Ozzy a second time, reforming the Heaven and Hell lineup to tour following the release of the compilation album [[The Dio Years]]. |
|||
This 2-CD live album was put together from the first two shows after the reunion, at the [[National Exhibition Centre|Birmingham NEC]]. Along with live versions of tracks such as "[[Paranoid (song)|Paranoid]]", "[[N.I.B.]]", "[[Black Sabbath (song)|Black Sabbath]]" and "[[Iron Man (song)|Iron Man]]", it also features two new studio tracks - "Selling My Soul" and "Psycho Man". This was the only new material to have been officially released by Black Sabbath post-reunion until three new tracks appeared on the post-Ozzy compilation ''[[Black Sabbath: The Dio Years]]'' in 2007. The two new tracks on ''Reunion'' were also released on a single CD in the USA. |
|||
Black Sabbath received their only [[Grammy Award for Best Metal Performance]], for the live recording of "[[Iron Man (song)|Iron Man]]" from this album.<ref>{{cite web|title=AllMusic Grammys|url={{Allmusic|class=album|id=r379827|pure_url=yes}}|accessdate=2009-01-31}}</ref> |
|||
It was released as a digipak and in a standard 2CD jewel-case. |
|||
Though the band were considered legends by this time, this was the first "official" live album featuring Osbourne on vocals. 1980's ''[[Live at Last (Black Sabbath album)|Live at Last]]'' was not approved for release by the band. |
|||
==Track listing== |
|||
All songs written by [[Ozzy Osbourne]], [[Tony Iommi]], [[Geezer Butler]] and [[Bill Ward (musician)|Bill Ward]], except where noted. |
|||
===Disc one=== |
|||
# "[[War Pigs (song)|War Pigs]]" – 8:28 |
|||
# "Behind the Wall of Sleep" – 4:07 |
|||
# "[[N.I.B.]]" – 6:45 |
|||
# "[[Fairies Wear Boots]]" – 6:19 |
|||
# "[[Electric Funeral]]" – 5:02 |
|||
# "[[Sweet Leaf]]" – 5:07 |
|||
# "Spiral Architect" – 5:40 |
|||
# "[[Into the Void (Black Sabbath song)|Into the Void]]" – 6:32 |
|||
# "[[Snowblind (Black Sabbath song)|Snowblind]]" – 6:08 |
|||
===Disc two=== |
|||
# "[[Sabbath Bloody Sabbath (song)|Sabbath Bloody Sabbath]]" – 4:36 |
|||
# "Orchid/[[Lord of This World]]" – 7:07 |
|||
# "[[Dirty Women]]" – 6:29 |
|||
# "[[Black Sabbath (song)|Black Sabbath]]" – 7:29 |
|||
# "[[Iron Man (song)|Iron Man]]" – 8:21 |
|||
# "[[Children of the Grave (Black Sabbath song)|Children of the Grave]]" – 6:30 |
|||
# "[[Paranoid (song)|Paranoid]]" – 4:28 |
|||
# "Psycho Man" (Osbourne, Iommi) – 5:18 |
|||
# "Selling My Soul" (Osbourne, Iommi) – 3:10 |
|||
==Personnel== |
|||
* [[Ozzy Osbourne]] – vocals |
|||
* [[Tony Iommi]] – guitar |
|||
* [[Geezer Butler]] – bass |
|||
* [[Bill Ward (musician)|Bill Ward]] – drums* |
|||
* [[Geoff Nicholls]] - keyboards, guitar |
|||
---- |
|||
'''''Black Sabbath: The Dio Years''''' is a 2007 compilation CD of material from recordings made during vocalist [[Ronnie James Dio]]'s tenure in the band. The CD contains full album length, remastered tracks culled from all three studio albums; ''[[Heaven and Hell (Black Sabbath album)|Heaven and Hell]]'' ([[1980]]), ''[[Mob Rules (album)|Mob Rules]]'' ([[1981]]), ''[[Dehumanizer]]'' ([[1992]]), and the live album ''[[Live Evil (Black Sabbath album)|Live Evil]]'' ([[1982]]). It also contains three new recorded songs; "The Devil Cried," "Shadow of the Wind," and "Ear in the Wall." |
|||
It was reported that the collection was first conceived of as a box set, in the vein of ''[[Black Box: The Complete Original Black Sabbath (1970–1978)]]''; containing all of the group's albums released from their post-[[Ozzy Osbourne]] period, starting from ''[[Heaven and Hell (Black Sabbath album)|Heaven and Hell]]'' to ''[[The Eternal Idol]]''. This idea was eventually scrapped, and another box set was planned only to feature the four albums recorded from the Dio era of the band. This second idea was put aside, eventually emerging into ''[[The Rules of Hell]]'' box set released in the summer of [[2008]]. |
|||
In an interview conducted by [[Martin Popoff]], [[Tony Iommi]] revealed that in fact three tracks were recorded<ref>[http://www.bravewords.com/news/56819 Bravewords.com > News<!-- Bot generated title -->]</ref>: "Shadow of the Wind" (a slow tune), "The Devil Cried" (a mid tempo rocker) and "Ear in the Wall" (a fast song), therefore changing the original plan for two new songs to accommodate all three tracks in the compilation. "The Devil Cried" was released as a single on 13 March 2007.<ref>[http://www.black-sabbath.com/news/2007/02/the_devil_cried_single.html Black Sabbath News: The Devil Cried Single<!-- Bot generated title -->]</ref> |
|||
On 23 February 2007, both [[Eddie Trunk]] and Sirius Satellite Radio unveiled the song "The Devil Cried" from the upcoming album. Rhino Records subsequently made the track available (for preview only) on 26 February 2007. On the week of 13 March 2007, it became available for download at all digital outlets. |
|||
After the recording was completed the members decided to [[Heaven and Hell 2007 Tour|tour]] under the moniker, [[Heaven & Hell (band)|Heaven & Hell]].<ref>{{cite news | first=Jon | last=Wiederhorn | coauthors= | title=Half Of Black Sabbath Reunite With Dio; Tour Begins In March | date=2006-12-15 | publisher= | url =http://www.mtv.com/news/articles/1548069/20061214/black_sabbath.jhtml | work =[[MTV]] | pages = | accessdate = 2003-03-20 | language = }}</ref> Dio and Iommi decided that the working partnership they had achieved in recording the 3 new songs would not be wasted, so they recorded ''[[The Devil You Know (Heaven & Hell album)|The Devil You Know]]''. |
|||
== UK Tour Edition == |
|||
Before the [[Heaven & Hell (band)|Heaven & Hell]] [[Heaven and Hell 2007 Tour|tour]] of the UK in November 2007, a special edition release of ''The Dio Years'' was released on 5 November - ''Black Sabbath: The Dio Years Tour Edition'' to commemorate the tour. This CD, only to be in print for a limited time, features four songs from the ''[[Live at Hammersmith Odeon]]'' limited edition live album recently released by Black Sabbath. The four songs, recorded live in 1981 during Black Sabbath's "Mob Rules Tour" are "Neon Knights," "The Mob Rules," "Children of the Grave," and "Voodoo." |
|||
==Track listing== |
|||
All songs were written by [[Ronnie James Dio]], [[Tony Iommi]] and [[Geezer Butler]], except where noted. |
|||
# "[[Neon Knights]]" (Dio, Iommi, Butler, [[Bill Ward (musician)]]) – 3:51 |
|||
#*Originally from ''[[Heaven and Hell (Black Sabbath album)|Heaven and Hell]]'' |
|||
# "Lady Evil" (Dio, Iommi, Butler, Ward) – 4:23 |
|||
#*Originally from ''Heaven and Hell'' |
|||
# "[[Heaven and Hell (Black Sabbath song)|Heaven and Hell]]" (Dio, Iommi, Butler, Ward) – 6:59 |
|||
#*Originally from ''Heaven and Hell'' |
|||
# "[[Die Young]]" (Dio, Iommi, Butler, Ward) – 4:44 |
|||
#*Originally from ''Heaven and Hell'' |
|||
# "Lonely is the Word" (Dio, Iommi, Butler, Ward) – 5:50 |
|||
#*Originally from ''Heaven and Hell'' |
|||
# "[[The Mob Rules]]" – 3:13 |
|||
#*Originally from ''[[Mob Rules (album)|Mob Rules]]'' |
|||
# "[[Turn Up the Night]]" – 3:42 |
|||
#*Originally from ''Mob Rules'' |
|||
# "Voodoo" – 4:32 |
|||
#*Originally from ''Mob Rules'' |
|||
# "Falling Off the Edge of the World" – 5:03 |
|||
#*Originally from ''Mob Rules'' |
|||
# "After All (The Dead)" – 5:42 |
|||
#*Originally from ''[[Dehumanizer]]'' |
|||
# "[[TV Crimes]]" – 4:02 |
|||
#*Originally from ''Dehumanizer'' |
|||
# "I" – 5:12 |
|||
#*Originally from ''Dehumanizer'' |
|||
# "Children of the Sea" (live) (Dio, Iommi, Butler, Ward) – 6:12 |
|||
#*Originally from ''[[Live Evil (Black Sabbath album)|Live Evil]]'' |
|||
# "[[The Devil Cried]]" (Dio, Iommi) – 6:01 |
|||
#*Previously unreleased |
|||
# "Shadow of the Wind" (Dio, Iommi) – 5:40 |
|||
#*Previously unreleased |
|||
# "Ear in the Wall" (Dio, Iommi) – 4:04 |
|||
#*Previously unreleased |
|||
=== UK Tour Edition bonus CD === |
|||
# Neon Knights (Dio, Iommi, Butler, Ward) (Live) |
|||
# The Mob Rules (Dio, Iommi, Butler) (Live) |
|||
# Children of the Grave (Osbourne, Iommi, Butler, Ward) (Live) |
|||
# Voodoo (Dio, Iommi, Butler) (Live) |
|||
==Personnel== |
|||
*[[Ronnie James Dio]] – [[Singing|vocals]] |
|||
*[[Tony Iommi]] – [[electric guitar|guitar]] |
|||
*[[Geezer Butler]] – [[bass guitar|bass]] |
|||
*[[Bill Ward (musician)|Bill Ward]] – [[Drum kit|drums]] (on tracks 1–5) |
|||
*[[Vinny Appice]] – [[drum kit|drums]] (on tracks 6–16) |
|||
*[[Geoff Nicholls]] – [[keyboard instrument|keyboards]] (on tracks 1–13) |
|||
{{Przypisy}} |
|||
[[Kategoria:Zespoły metalowe|{{PAGENAME}}]] |
|||
[[Kategoria:Szwedzkie zespoły|{{PAGENAME}}]] |
|||
Aktualna wersja na dzień 11:24, 5 wrz 2021
U.D.O. (także Udo Dirkschneider's Orgy[1]) – niemiecki zespół założony przez Piszczel Kolano Udo Dirkschneidera po tym jak członkom Acceptu znudził się jego głos przypominający pracującą wiertarkę.
Historia[edytuj • edytuj kod]
Początek zespołu datuje się na moment wydania pierwszego albumu. To makabryczne wydarzenie miało miejsce w 1987. Choć na albumie grają już muzycy U.D.O., to cały materiał napisany został przez członków Accept, co przejawia się w jej brzmieniu.
Już od samego początku zespół posiadał tendencje do ustawicznych zmian składu, skutkiem czego każdy następny album był nagrywany w innym składzie. Po pewnym czasie sam Dirkschneider doszedł do wniosku, że taka zabawa jest bez sensu i w 1992 wrócił do Acceptu.
Wydawać by się mogło, że to już definitywny koniec zespołu, ale zaledwie pięć lat później Dirkschneider ponownie opuścił Accept. Tym razem zaprosił do U.D.O. także perkusistę Stefana Kaufmanna, któremu powierzył dość awangardowo rolę gitarzysty. Duet gitarowy stworzył z nim Szwajcar Igor Gianola, a rolę basisty przejął znany już z wcześniejszego składu Fitty Weinhold. Perkusista, co prawda, dalej był zmieniany systematycznie, ale można mówić o jakiejś stabilizacji składu. Tak nagrywali kolejne albumy, odchodząc powoli od klasycznego brzmienia Acceptu w stronę czegoś nowocześniejszego. Zaskoczenie przyszło w 2010, gdy Accept zaprezentował nowy album, który miał zbliżone brzmienie. Rozgoryczony tym Dirkschneider wywalił gitarzystów i przygotował nowy album o znacznie miększym brzmieniu, przywodzącym na myśl Gamma Ray.
Skład zespołu[edytuj • edytuj kod]
Wymienienie wszystkich członków zespołu zeżarłoby całe zasoby serwera Nonsensopedii, dlatego nie ujawni się ich tutaj. Zresztą, dla większości fanów i tak liczy się tylko Dirkschneider.
Dyskografia[edytuj • edytuj kod]
- Animal House (Dom dla zwierząt, 1987) – niejaki Lordi twierdzi, e ta płyta zmieniła jego życie i sprawiła, że zaczął ubierać się w skóry i grać heavy metal. Utwory takie same jak Acceptu, bo pisane przez jego członków.
- Mean Machine (Machina znaczeń, 1988) – tutaj, co prawda, nie ma już śladu po Accepcie, ale mimo to cała płyta brzmi tak samo jak poprzednia.
- Faceless World (Świat bez twarzy, 1990) – również nihil novi. Płytka taka jak jej tytuł – bez twarzy.
- Timebomb (Bomba zegarowa, 1991) – a tu Accept powoli się wlewa z powrotem. Deaffy, pisząca teksty dla nich, objawiła się i tutaj. Mimo to album odchodzi od poprzedniej stylistyki. Jest znacznie bardziej mroczny.
- Solid (Lity, 1997) – pierwszy album Dirkschneidera po opuszczeniu Acceptu. W zasadzie to samo.
- No Limits (Bez limitów, 1998) – tu dalej kisi się klasyczny Accept. Udo proponuje nam też wspólne polowanie na ludzi.
- Holy (Święty, 1999) – to samo, co wcześniej.
- Man and Machine (Człowiek i maszyna, 2002) – a tu już znacznie ciężej, choć bez przesady. Płyta przesycona kryzysem wieku średniego.
- Thunderball (Piorun kulisty, 2004) – a tu jest już zupełnie inaczej niż jeszcze dwie płyty temu. Ciężko i mrocznie, a do tego Udo coraz bardziej charczy[2].
- Mission No. X (Misja nr X, 2005) – tu z kolei miało być mrocznie, ale przez takie, a nie inne teksty, wyszło jak zwykle.
- Mastercutor (Mistrzowski kastrator, 2007) – ciężko, mrocznie, gdzie nie spojrzeć tam piekło i szatany. A także coraz bardziej chrypnący wokalista.
- Dominator (Pudzian, 2009) – a tutaj ciężkość osiąga apogeum. Nawet ballady mają gitarę w stylu Candlemass.
- Rev-raptor (Reptilianin, 2011) – a tutaj do tego Dirkschneider zaczyna opiewać doktora Mengele, kolegę taty z wojska.
- Steelhammer (Stalowy młotek, 2013) – a tu dla odmiany power metal w stylu Gamma Ray. Co prawda, Udo nie zaśpiewał nagle słowiczym trelem, ale nie można mieć przecież wszystkiego.
- Decadent (Dekadencki, 2015) – a tutaj jakby mniej wiertarki a więcej popisów nowych gitarzystów. Tytuł adekwatny do treści albumu.
Zobacz też[edytuj • edytuj kod]
Przypisy
