Harry Potter (postać): Różnice pomiędzy wersjami
Znaczniki: rewert edytor źródłowy |
Znacznik: edytor źródłowy |
||
| Linia 9: | Linia 9: | ||
W prologu pierwszej części malutki, bezbronniutki Harry stracił rodziców, gdy pijany [[Lord Voldemort|Valdek]] wjechał rozpędzonym [[Opel|Oplem]] w ich domek w Dolinie Godryka. Maleństwo uszło z życiem i słynną blizną na łebku. Za sprawą [[Albus Dumbledore|Dumba]] został podrzucony państwu Dursleyom. Dziesięć lat później poszedł do [[Szkoła Magii i Czarodziejstwa Hogwart|szkoły]], gdzie znalazł sobie służącego tudzież przyjaciela [[Ron Weasley|Rona]] i maszynę do odrabiania pracy domowej, czyli [[Hermiona Granger|Hermionę]]. Na zakończenie nauki odkrył w ciapowatym profesorze Quirellu swojego największego wroga, który oczywiście spiskował, by się wskrzesić. Nie udało mu się. Harry is a winner! |
W prologu pierwszej części malutki, bezbronniutki Harry stracił rodziców, gdy pijany [[Lord Voldemort|Valdek]] wjechał rozpędzonym [[Opel|Oplem]] w ich domek w Dolinie Godryka. Maleństwo uszło z życiem i słynną blizną na łebku. Za sprawą [[Albus Dumbledore|Dumba]] został podrzucony państwu Dursleyom. Dziesięć lat później poszedł do [[Szkoła Magii i Czarodziejstwa Hogwart|szkoły]], gdzie znalazł sobie służącego tudzież przyjaciela [[Ron Weasley|Rona]] i maszynę do odrabiania pracy domowej, czyli [[Hermiona Granger|Hermionę]]. Na zakończenie nauki odkrył w ciapowatym profesorze Quirellu swojego największego wroga, który oczywiście spiskował, by się wskrzesić. Nie udało mu się. Harry is a winner! |
||
Druga część przysporzyła naszemu bohaterowi mnóstwo przyjemności. Najpierw zamknięty w pokoju przez troskliwego wujka Vernona i nękany przez szalenie inteligentnego skrzata domowego i zakochaną [[Ginny Weasley|Ginny]], spóźniony na pociąg, co zmusiło go do lotu samochodem, trafiony następnie przez zbuntowany tłuczek i pozbawiony kości jednej [[ręce|ręki]] przez profesora Lockharta, potem zepsuto jego maszynę do zadań domowych, a w końcu zmuszono go do wkroczenia w szambo, prosto w łapy odmłodniałego Voldemorta. Dzięki czerwonemu ptaszkowi Dumbledore`a i zardzewiałemu mieczowi uratował Ginny, siebie i [[ziemia|świat]]. |
Druga część przysporzyła naszemu bohaterowi mnóstwo przyjemności. Najpierw zamknięty w pokoju przez troskliwego wujka Vernona i nękany przez szalenie inteligentnego skrzata domowego i zakochaną [[Ginny Weasley|Ginny]], spóźniony na pociąg, co zmusiło go do lotu samochodem, trafiony następnie przez zbuntowany tłuczek i pozbawiony kości jednej [[ręce|ręki]] przez profesora Lockharta, potem zepsuto jego maszynę do zadań domowych, a w końcu zmuszono go do wkroczenia w szambo, prosto w łapy odmłodniałego Voldemorta. Dzięki czerwonemu ptaszkowi Dumbledore`a<ref>BEZ SKOJARZEŃ</ref? i zardzewiałemu mieczowi uratował Ginny, siebie i [[ziemia|świat]]. |
||
Trzecią część Harry spędził na uczeniu się aż jednego zaklęcia. Otóż nasz biedaczek okazał się zajebiście nadwrażliwy na dementorów, którzy skutecznie uprzykrzali mu życie. A ponieważ Harry słynął ze wspaniałej rodziny, jego ojciec chrzestny, [[Syriusz Black]] urwał się z <s>Afganistanu</s> Azkabanu. Biedactwo po nocach sikało do łóżka ze strachu, a w dzień kształciło się w miotaniu świetlnymi [[jeleń|jeleniami]] pod kierownictwem obdartego [[wilkołak]]a, Remusa <s>Lamusa</s> Lupina. W międzyczasie uczył się wróżenia z fusów i innych głupot. Finałowa scena zakończyła się ucieczką Blacka i Petera Pettigrew, który przez 12 lat udawał szczura Rona, Parszywka. Najważniejszym osiągnięciem bohaterów było jednak odkrycie piwa kremowego. |
Trzecią część Harry spędził na uczeniu się aż jednego zaklęcia. Otóż nasz biedaczek okazał się zajebiście nadwrażliwy na dementorów, którzy skutecznie uprzykrzali mu życie. A ponieważ Harry słynął ze wspaniałej rodziny, jego ojciec chrzestny, [[Syriusz Black]] urwał się z <s>Afganistanu</s> Azkabanu. Biedactwo po nocach sikało do łóżka ze strachu, a w dzień kształciło się w miotaniu świetlnymi [[jeleń|jeleniami]] pod kierownictwem obdartego [[wilkołak]]a, Remusa <s>Lamusa</s> Lupina. W międzyczasie uczył się wróżenia z fusów i innych głupot. Finałowa scena zakończyła się ucieczką Blacka i Petera Pettigrew, który przez 12 lat udawał szczura Rona, Parszywka. Najważniejszym osiągnięciem bohaterów było jednak odkrycie piwa kremowego. |
||
Wersja z 13:26, 10 lip 2016
Harry „Blizna” Potter (albo Heniek Garncarz) – główny bohater i chłopiec do bicia z książek pani J.K. Rowling, czarodziej.
Wygląd
Książkowy Harry nosi okrągłe, popękane okulary i Adidasy po Dudleyu. Czarne włosy sterczą mu na głowie niczym uszy u szympansa, a zza patrzałek wpatrują się zieloniutkie, zezowate oczy. Grzywka osłania tajemniczą bliznę w kształcie owsika na czole. Dzięki troskliwej opiece ciotki Petunii Harry zachował filigranową figurę i kościste kolana. Wzrost Pottera do wybitnych nie należy. Nie posiada narządów płciowych.
Żywot
W prologu pierwszej części malutki, bezbronniutki Harry stracił rodziców, gdy pijany Valdek wjechał rozpędzonym Oplem w ich domek w Dolinie Godryka. Maleństwo uszło z życiem i słynną blizną na łebku. Za sprawą Dumba został podrzucony państwu Dursleyom. Dziesięć lat później poszedł do szkoły, gdzie znalazł sobie służącego tudzież przyjaciela Rona i maszynę do odrabiania pracy domowej, czyli Hermionę. Na zakończenie nauki odkrył w ciapowatym profesorze Quirellu swojego największego wroga, który oczywiście spiskował, by się wskrzesić. Nie udało mu się. Harry is a winner!
Druga część przysporzyła naszemu bohaterowi mnóstwo przyjemności. Najpierw zamknięty w pokoju przez troskliwego wujka Vernona i nękany przez szalenie inteligentnego skrzata domowego i zakochaną Ginny, spóźniony na pociąg, co zmusiło go do lotu samochodem, trafiony następnie przez zbuntowany tłuczek i pozbawiony kości jednej ręki przez profesora Lockharta, potem zepsuto jego maszynę do zadań domowych, a w końcu zmuszono go do wkroczenia w szambo, prosto w łapy odmłodniałego Voldemorta. Dzięki czerwonemu ptaszkowi Dumbledore`aBłąd w przypisach: Brak znacznika zamykającego </ref> po otwartym znaczniku <ref> została stłuczona, Syriusz zginął, Harry zwyciężył, a Voldemort musiał zwiewać. Przynajmniej ludzie się dowiedzieli, że żyje.
Szóstą część Potter spędził na zgłębianiu przeszłości Toma Riddle`a i Ognistej Whisky . Wraz z Dumbledorem zamykali się w gabinecie, by zwiedzać wspomnienia urzędasów i zagłodzonych skrzatów domowych. Oprócz tego Harry dowiedział się o horkruksach – takich małych gadżetach, co to trzymały szanownego Czarnego Pana przy życiu . W międzyczasie dbał o utrzymanie minimalnie pokojowych stosunków między Ronem i Hermioną, douczaniem się z starego podręcznika do eliksirów i segregowaniem kartotek dla Snape`a. W finale książki Dumbledore spadł z wieży (za sprawą Smarkerusa Severusa), a Potter pod wpływem alkoholu próbował go zabić (Smarkerusa Snape'a) za pomocą zaklęć. Poszukiwany horkruks okazał się podróbką, a Potter musiał rozstać z "siuśką" Weasley, ale świat się dalej trzyma.
Siódma (uff, ostatnia!) część polegała na niszczeniu horkruksów i odhaczaniu kolejnych bohaterów z listy tych, którzy wciąż żyli, a którzy kochali, lubili, wielbili, itepe naszego Harry`ego. Sam główny bohater z nieodłączną ekipą poszukuje horkruksów, a gdy odkrywa Insygnia Śmierci, doznał olśnienia i zaczął czcić pelerynę-niewidkę. Kiedy jego ukochany skrzat domowy opuścił ten świat, Harry poczuł w sobie chęć do uratowania mieszkańców Ziemi, Kosmosu i reszty Wszechświata. W bardziej lub mniej losowy sposób kolejne horkruksy znikały, bank Gringotta stał się łupem szalonych siedemnastolatków a Hogwart – pojechanych do reszty śmierciożerców. Harry dał się trafić avadą, ale oczywiście nie umarł, tylko zawarty w nim horkruks został zniszczony, a wymiana zdań pomiędzy Harrym i Voldemortem NIE skończyła się śmiercią obu. Świat stał się wolny od zła!
Epilog ukazał nam moc miłości i prawości: Harry, Ginny i trójka nadpobudliwych dzieci, które zostały skrzywdzone przez rodziców poprzez nadane im imiona po denatach.
Śmierć
Wiele osób zastanawia się, czemu Harry przeżył, skoro zginął, a także czemu po śmierci(która nie była śmiercią) rozmawiał z Dumbledorem. Choć to oczywiste, oto wyjaśnienie:
"Jest tylko jeden Mag w trzech Osobach Magicznych: Harry'ego, Voldemorta i Dumbledore'a i każda z tych Osób zachowuje pełna odrębność od pozostałych. Tak więc, zgodnie ze słowami czarodziejskiego wyznania wiary: Harry jest Magiem, Voldemort jest Magiem i Dumbledore jest Magiem, lecz nie są oni trzema Magami, lecz jednym Magiem."
To wszystko wyjaśnia, prawda?
Blizna
Bliżej niezidentyfikowana, w kształcie błyskawicy, pamiątka po rozpierdusze Voldemorta w domu państwa Potterów. Pobolewała, gdy ktoś zły myślał lub był w pobliżu Harry`ego. Doskonały wykrywacz śmierciożerców. W piątej części stała się anteną łączącą naczelne dobro i naczelne zło. W siódmej – horkruksem, który trzeba zniszczyć. Po śmierci Tego, Którego Imienia Teraz Nie Użyję stała się zwykłym kuku na muniu. Filmowa blizna ma zdolności mobilne.
Wyposażenie
Harry posiadał parę gadżetów, z którymi się nie rozstawał:
- Szablon:Tz piórkiem feniksa i ostrokrzewu, 110,000000001 cali, giętka, wybitnie uzdolniona w waleniu dziewczyn po dupach;
- Szablon:Tkapuś, przewozicielka świerszczyków i tajnych danych, nerwowa, w 7. części ginie , bo Hagrid źle celuje i trafi w przyczepę kempingową, gdzie ona sobie smacznie spała. Portier prawie się na śmierć popłakał;
- Szablon:TInsygnium, można było w niej paradować nago po podium i nikt niczego nie widział;
- Szablon:Tdla rozrywki i uciechy z quidditcha;
- Szablon:Tmaszyna odrabiająca pracę domową. O dziwo - nie ma źródła zasilania...
- Szablon:Tzawsze dobrze mieć debila w stadzie, można na niego zrzucić winę jak-by-co.
Charakter
Zachowanie Harry`ego oscylowało pomiędzy polityczną skromnością a chorobliwą manią ratowania świata. Uważał, że jeśli to nie on zabije Voldemorta, to nikt nawet palca nie ruszy, by coś z tym zrobić (miał rację). Skrywając się za plecami silniejszych przyjaciół, wygrażał swoim wrogom, a przyjaciołom regularnie fundował żarcie, fury, ciuchy i dziwki.
Przypisy
