Lego City

Ludowo-Demokratyczna Republika Legolandu
Stolica	Lego City
Prezydent	pułkownik Wasilij Klockow
Premier	Petro Klockinienko
Symbole
Ludność	1 mln policjantów, 0,7 mln strażaków, 0,6 mln policjantów, 0,3 mln robotników, 0,3 mln cywilów, 0,2 mln odkrywców, 0,07 cywilów
Ustrój	legoizm
Religia	tolerancja i uśmiech
Waluta	dolar

Lego City, właściwie Ludowo-Demokratyczna Republika Legolandu – enigmatyczne państwo-miasto położone w nieznanej lokalizacji. Od wieków poszukiwane przez radzieckich akademików i amerykańskich badaczy. Jak dotąd nie udało się potwierdzić jednoznacznie jego istnienia, przez co pozostaje w izolacji względem całego świata i wykształciło oryginalną militarystyczno-pacyfistyczną kulturę. Jeden z największych światowych producentów plastiku, a zwłaszcza wytworzonych z niego zabawek, których eksport stanowi postawę gospodarki kraju. Pomimo braku uznania na arenie międzynarodowej, Lego City jest jednym z najbardziej rozwiniętych państw świata, acz boryka się z wieloma problemami społecznymi.

Lego City w godzinach szczytu jest tętniącą życiem metropolią! Na zdjęciu handlowa dzielnica New Klocktown

Budynek Parlamentu Ludowego, miejsce proklamowania republiki

Geografia

Lego City nie posiada żadnego podziału administracyjnego. Przypomina trochę Singapur lub też Monako, gdyż państwo w 97% pokrywa silnie zurbanizowana stolica, Lego City, w której skoncentrowane są wszelkie ośrodki rządowe, przemysłowe oraz akademickie. Resztę państwa stanowią nieliczne lasy, plaże oraz góry stanowiące rezerwaty przyrody.

Ludność

Naród zamieszkujący Lego City zwie się Legolandczycy. Badacze ustalili, że jest on spokrewniony jedynie z Duńczykami, jednak nie może wytłumaczyć, jak do tego doszło.Legolandczycy byli w izolacji tak długo, że stali się osobną rasą.

Mieszkańcy Lego City przynależą do rasy bardzo żółtej, są jednakowego wzrostu i budowy ciała. Płcie wyróżniamy trzy: męską, żeńską i trudną do zidentyfikowania. Nie potwierdzono przypadków rozmnażania się drogą płciową, zapewne stosowane jest zaawansowane technologicznie klonowanie.Legolandczycy posiadają bardzo ruchliwe kończyny, które jednak są w stanie odginać się wyłącznie w jednym kierunku. Charakterystyczne są też dwu-palczaste dłonie przypominające zaokrąglone szpony. Nie mają nosów, ani uszów, a mimo to słyszą i czują zapachy.

Słynąca z przepychu dzielnica Saint-Klockville i jej symbol, Wieża Klockowa

Relacje międzynarodowe

Choć żadne z państw członkowskich ONZ nie uznało oficjalnie Lego City za suwerenny podmiot prawa międzynarodowego, to uczyniły to:

• Naddniestrze (Naddniestrze liczyło, że chociaż Lego City uzna jego niepodległość – przeliczyło się)
• San Escobar (planowane otwarcie ambasady sanescobarskiej w Lego City)
• Antarktyda (biorąc pod uwagę liczbę badaczy legolandzkich na Antarktydzie oraz mnogość baz polarnych, można by odnieść wrażenie, że polityka prowadzona przez władze Lego City jest iście kolonialna)
• Avalon
• Blashyrkh
• Noworosja (wycofała się z uznania dlatego, że przestała istnieć)
• IV Rzeczpospolita

Polska nie utrzymuje żadnych oficjalnych relacji dyplomatycznych z Lego City i w najbliższym czasie raczej nic się nie zmieni w tej kwestii.

Historia

Historia wczesna. Narodziny Królestwa Legolandu

Nie istnieją żadne źródła pisane mówiące o prehistorii krainy, która zwała się wówczas Legolandem. Niemniej, w pewnym momencie zorganizowane na wzór plemienny społeczności szybko zwiększyły swoją liczbę. Z czasem prymitywne wsie rozrastały się, aż stawały się zorganizowanymi miastami. Z czasem miasta organizowały własne siły zbrojne, które konfrontowały się w coraz większych bitwach. Punktem zwrotnym w historii Legolandu była rzeź Saint-Klockville, jednego z najbogatszych i najpotężniejszych miast, dokonana przez wojewodę Aleksandra Klockburga, przywódcę niewiele znaczącego miasteczka Klocek City. Jego żołnierze w ogromnej bitwie rozbili armię wroga, wybijając obrońców niemal w pień. Następnie z pomocą taranów zniszczyli bramę miejską i dostali się do środka, grabiąc wszelkie kosztowności, gwałcąc kobiety (co było szczególnie trudnym zadaniem, albowiem nie posiadali narządów kopulacyjnych) oraz mordując cywilów. W pewnym momencie Klockburg nakazał zgromadzić mieszkańców przed murami podbitej metropolii i wystawił im słynne ultimatum, w którym zaoferował, że mogą zostać jego poddanymi, lub też zostać wybici. Ci przystali na jego ofertę, a Klockburg koronował się na króla jako Aleksander I, zwany później Krwawym. Swoje państwo nazwał Królestwem Legolandu, a swoją stolicę przemianował na Lego City. Był sprawnym władcą, który odbudował Saint-Klockville i z czasem połączył je zabudowaniami z Lego City, czyniąc z niego dzielnicę (stan rzeczy utrzymuje się do dziś). Tak rozpoczęła się Era Wojujących Królestw, która trwała niemal do XVII wieku.

Epoka Wojujących Królestw. Powstanie Królestwa Legonii

Królestwo Legolandu stale bogaciło się i podbijało nowe ziemie. Dynastia Klockburgów rosła w siłę dzięki umiejętnie aranżowanym małżeństwom, jednak zdobywała też wielu wrogów. Najpotężniejszymi z nich była dynastia Klockowów, którzy budowali swoje imperium równie szybko, co Klockburgowie. Z czasem postanowili rzucić swoim rywalom otwarte wyzwanie, gdy Michał Klockow koronował się na króla Michała I i nazwał swoje państwo Królestwo Legonii. Epoka Wojujących Królestw przyniosła legolandczykom wieki cierpień i spustoszenia. Trzonem wszystkich armii byli rycerze konni, wspomagani przez piechotę, brodatych czarodziejów i smoki. Ostatecznie mniejsze państwa zostały podbite przez Klockburgów i Klockowów. Ich siły były równe, więc unikali otwartej konfrontacji zbrojnej.

Zamek Klockburg, dawna rezydencja królewska władców Legolandu, obecnie Muzeum Rewolucji

Wielka wojna. Ostateczna konfrontacja Klockburgów i Klockowów

Przełomem był rok 1814, kiedy to władca Legonii, Artur V Klockow zdecydował się ostatecznie zażegnać zagrożenie ze strony znienawidzonego Legolandu. Zebrał więc potężną armię liczącą pół miliona żołnierzy i ruszył na siedzibę Klockburgów, wspaniały zamek Klockburg, który położony w górach, był naturalną fortecą. Uważał jednak, że manewrem okrążającym da radę odciąć obrońców od linii zaopatrzenia. Niestety, pospieszył się i rozciągnął swoją armią, narażając się na szarżę legolandzkiej kawalerii. Tak też się stało, wojska marszałka Fiodora Klockina przełamały potężną armię Artura V, a on sam został zabity w boju. Bitwa pod Klockburgiem była punktem zwrotnym wojny, która od tej chwili była nieprzerwaną ofensywą Legolandian. Ostatecznie w 1837 roku padła stolica Legonii, Klockograd. Wielka wojna zakończyła się całkowitym zniszczeniem Legonii i degradacją tamtejszych ziem (do dziś tereny tego państwa są słabiej rozwinięte gospodarczo). Cała kraina została zjednoczona w Królestwo Legolandu, dynastia Klockowów została wymordowana, a Klockburgowie zyskali władzę absolutną. Stan rzeczy utrzymywał się do 1910 roku.

Wielka Rewolucja Czerwcowa. Dojście do władzy pułkownika Klockowa

Zjednoczony pod władzą Klockburgów Legoland był krainą mlekiem i miodem płynącym. Z racji braku jakichkolwiek wrogów, dekretem króla Adriana III Dobrego w 1855 roku zlikwidowana została armia, a całą broń zniszczono. Kontrolą społeczeństwa zajęła się wtedy nowo powołana policja, której najcięższym orężem po dziś dzień pozostają kajdanki. Przemysł ciężki rozwijał się dynamicznie, choć w tyle za nim pozostawało rolnictwo z trudem zaspokajające potrzeby licznej populacji. Złote lata dobrobytu pojawiło się pojawienie się w 1898 roku tajemniczej zarazy nazwanej HNKI-99, która doprowadziła do śmierci znacznej części mieszkańców. Reżim podawał w oficjalnych danych, że na HNKI-99 zmarło trzysta tysięcy osób, w rzeczywistości liczba ta była znacznie większa (niektórzy historycy mówią nawet o 3 milionach zgonów). Do dziś na placach budowy odnajdywane są masowe groby ofiar tajemniczej choroby, która zaniknęła dopiero w 1902 roku pozostawiając kraj w gospodarczej i społecznej ruinie. Równocześnie zniknął jednak problem przeludnienia małego kraju. Nastroje społeczne były bardzo niespokojne, a poparcie dla władzy topniało jak lód w lipcu. Symbolem zepsucia ustroju było nagłaśniane przez propagandę państwową rozbudowywanie zamku Klockburg, którego pełen przepychu wystrój był droższy niż dorobek życia miliona głodujących robotników. Umiejętnie wykorzystał sprzyjające okoliczności jeden z ważniejszych oficerów policji, pułkownik Wasilij Klockow, który przeprowadził w 1910 roku bezkrwawy zamach stanu w wyniku którego wymordowywana została elita rządząca i dowództwo policji. Ocalał jedynie ostatni król Legolandu, Adrian V, który ufortyfikował się ze stronnikami w Klockburgu, tworząc z niego fortecę nie do zdobycia. W międzyczasie Klockow przejął Parlament Ludowy i proklamował w nim powstanie Ludowo-Demokratycznej Republiki Legolandu. Sam ogłosił się prezydentem, acz publicznie zwracano się do niego per „Drogi Przywódco”. Klockow zarządził nacjonalizację zakładów pracy oraz przeprowadził wiele skutecznych reform gospodarczych, dzięki którym jego ojczyzna powstała z kolan. Ostatecznie, w 1917 roku zakupił on od Francji jedną armatę, by przebić mury zamku Klockburg i ostatecznie pokonać rojalistów. Jego siły, złożone z policjantów ruszyły więc na fortecę ciągnąc armatę, którą pułkownik chciał odpalić osobiście. Tak też uczynił i jako, że była to broń francuska, wybuch przerósł najśmielsze oczekiwania i z Drogiego Przywódcy została tylko dolna część ciała. Dziura w murze była dość duża, by policjanci Klockowa wkroczyli do zamku i z pomocą kajdanek zabili każdego, kto się tam schronił. Głowę Adrina V nadziano na pal. Tak zwany upadek Klockubrga był końcem wydarzenia zwanego jako Wielka Rewolucja Czerwcowa.

Historia najnowsza

Pałac Prezydencki, oficjalna rezydencja i mauzoleum Drogiego Przywódcy Klockowa

Po zdobyciu zamku Klockburg wnętrza zrabowano, a konstrukcję przemieniono w Muzeum Rewolucji. Legolandczycy nie pogodzili się ze śmiercią Drogiego Przywódcy. W podzięce za jego starania dla uwolnienia ojczyzny wybudowali mu ogromny Pałac Prezydencki, w którym pochowali zabalsamowane nogi pułkownika. Oficjalnie jest on wiecznie żywy i po dziś pozostaje prezydentem Lego City. W jego imieniu władzę zaczęli sprawować premierzy, jednak w świadomości obywateli Klockow jest postacią jak najbardziej żywą. Jego imieniem nazwano między innymi słynną Wieżę Klockowa, najwyższą konstrukcję w kraju zlokalizowaną w dzielnicy Saint-Klockville. CO ciekawe, oficjalnego otwarcia budowli dokonały nogi Drogiego Przywódcy. Pod wielkim wrażeniem praktyk legolandzkich była Korea Północna. Do tego stopnia, że skopiowali kult Klockowa i stosują go wobec Kim Ir Sena. Budzi to jawną niechęć mieszkańców Lego City, którzy wielokrotnie protestowali przeciwko nawiązaniu relacji dyplomatycznych między państwami.

Atrakcje turystyczne

Choć Lego City odwiedza niewielu turystów, to ci, którym się udało, mogą podziwiać:

• Pałac Prezydencki – oficjalnie jest to siedziba prezydenta Lego City, jednak tak na prawdę to mauzoleum, w którym spoczywają zabalsamowane nogi pułkownika Wasilija Klockowa (czyli całość pozostałości po nim). Jako, że oficjalnie Klockow jest wciąż żywy i urzęduje, w Pałacu Prezydenckim odbywają się takie uroczystości, jak obchody świąt państwowych, wizyty zagranicznych delegacji, lub też zaprzysięganie nowych rządów przez nogi pułkownika. 26 grudnia Legolandczycy witają Nowy Rok, inaugurowany transmitowaną przez telewizję państwową przemowę czytaną przez nogi.
  Plik:Art of brick (Ank Kumar, INFOSYS) 04.jpg

  Legolandzka sztuka prezentowana w Muzeum Rewolucji
• Muzeum Rewolucji – muzeum narodowe położone w malowniczym, górskim zamku Klockburg. Lokalizacja ważna dla mieszkańców ze względu na dzianie się w jego okolicy lub też w nim samym wielu ważnych wydarzeń historycznych, takich, jak bitwa pod Klockburgiem (największe starcie wielkiej wojny), czy upadek Klockburga (ostateczny triumf rewolucjonistów). Przez wieki była to siedziba królów Legolandu, słynąca z przepychu i bogactwa. Niestety, podczas Wielkiej Rewolucji Czerwcowej zamek został zrujnowany, a całość wyposażenia rozgrabiono. Dziś można podziwiać wyłącznie odrestaurowane budynki i ekspozycję sztuki legolandzkiej: rzeźb i malarstwa. Zamek otoczony jest krystalicznie czystymi lasami.
• Wieża Klockowa – dar narodu legolandzkiego dla Drogiego Przywódcy, pułkownika Wasilija Klockowa. Najwyższy budynek w kraju, górujący nad wieżowcami. Ta piękna, biała wieża wygląda bardzo nowocześnie i stała się symbolem dzielnicy Saint-Klockville, jak i całego miasta. Istnieje możliwość wjechania windą na jej szczyt, skąd roztacza się zapierająca dech w piersi panorama na Lego City. Ciekawostką jest, że prawo legolandzkie zakazuje budowy większych konstrukcji, niż Wieża Klockowa, ma ona panować po wieki nad krajem, co symbolizuje troskę Drogiego Przywódcy o ojczyznę.
  

  Katedra św. Klocka w Lego City, jedyna chrześcijańska świątynia w kraju
• Katedra św. Klocka – choć w Lego City nie rozwinęła się nigdy żadna religia (mieszkańcom wystarcza kult jednostki, kiedyś króla, dziś pułkownika Klockowa), to wielokrotnie podejmowano próby chrystianizacji tego kraju. Pierwszą próbę podjął angielski mnich Yorick z Wellington w XIII wieku, jednak słuch o nim zaginął. W historii zapisał się natomiast niderlandzki kupiec pochodzenia szkockiego, Ferdinand van Clocke, który wyruszył w XV wieku do Legolandu razem z czternastoma misjonarzami. Mieszkańców bardzo zaciekawiły nauki van Clockego i po kilku latach liczba wyznawców chrześcijaństwa sięgnęła pół miliona. Legolandczycy nie mogli jednak wymówić nazwiska przybysza i tak oto tytułowali go Klockiem. Rosnąca liczba wyznawców Chrystusa zaniepokoiła króla Alfonsa II, który nakazał pojmać misjonarzy i Klocka, po czym, dla przykładu, poćwiartować ich publicznie. Skutecznie udało mu się zastraszyć chrześcijan, którzy porzucili swoją wiarę lub też zeszli do podziemia. Sam Kolcek został ogłoszony męczennikiem, a w 1723 roku papież Innocenty XIII ogłosił go świętym i patronem Legolandczyków. Większość chrześcijan wymarła podczas epidemii HNKI-99 i szacuje się, że do dziś pozostało ich około 62 tysiące. Niemniej, w 2006 roku, władze nieuznawanej na arenie międzynarodowej IV Rzeczpospolitej zaoferowały władzom republikańskim sojusz w zamian za otwarcie świątyni oraz zgodę na przysłanie dziesięciu duszpasterzy. Rząd premiera Henryka Klockmanna przystał na ofertę, a w historycznej rezydencji bohatera narodowego, marszałka Fiodora Klockina (zwycięzcy bitwy pod Klockburgiem) urządzono wspaniałą katedrą, którą konsekrował w 2009 roku polski arcybiskup Sławoj Leszek Głódź. Patronem świątyni został św. Klocek.

Święta narodowe

• 29 lutego – Urodziny Drogiego Przywódcy. Pełne patosu święto państwowe gloryfikujące prezydenta Klockowa.
• 1 marca – Rocznica Rzezi Saint-Klockville. Ponure święto, dzień wolny od pracy. Tradycyjne jest uhonorowanie ofiar tej niebywałej zbrodni minutą ciszy o godzinie 13:45, kiedy to padła brama miasta.
• 15 maja – Dzień Zwycięstwa. Przypomina o zwycięskiej bitwie pod Klockburgiem. Obowiązkowym punktem obchodów jest pokaz fajerwerków nad zamkiem.
• 29 czerwca – Święto Wielkiej Rewolucji Czerwcowej. Święto jest rocznicą proklamacji republiki przez pułkownika Klockowa.
• 5 września – Święto Państwowości. Radosne, pełne marszy patriotycznych święto przypominające proklamację Królestwa Legolandu.
• 19 grudnia – Dzień Policjanta. Święto narodowe, dzień wolny od pracy, obowiązuje większość mieszkańców.
• 26 grudnia – Nowy Rok.

Struktura społeczna

Teleskop „Drogi Przywódca” na obrzeżach miasta, obiekt zazdrości NASA

Policja

Podobnie jak w Rosji, w Lego City najliczniejszą grupą społeczną są policjanci. Zarząd Lego ubzdurał sobie bowiem, że małe dzieci chcą bawić się wyłącznie w policjantów. Większość obżera się pączkami, a ich jedynym środkiem przymusu bezpośredniego są kajdanki. Na razie w mieście stacjonują takie jednostki policji jak:

• miejska,
• leśna,
• bagienna,
• górska,
• morska,
• powietrzna,
• SWAT.

A jakby tego było mało Lego postanawia w najbliższym czasie wprowadzić na rynek:

• wiejską,
  • wiejsko-miejską,
  • miejsko-wiejską,
• drogową,
• kolejową,
• podziemną,
• pustynną,
• podwodną,
• kosmiczną,
• arktyczną,
• ZOMO,
• ORMO.

Stadion Drogiego Przywódcy, największa arena widowiskowo-sportowa w Lego City

Pozostałe

• Przestępcy – pomimo tak dużej ilości służb mundurowych, w Lego City jest więcej przestępców niż w Gotham czy w Sandomierzu. Wszyscy w ryzach rygorystycznego dress code'u polegającemu na noszeniu masek i pasiaków. Żaden z nich nie posiada broni palnej, bo przecież to by było zbyt niebezpieczne, ale za to dzierży łom. Większość z nich można złapać tzw. sposobem na „Dorę”.
• Strażacy – najbardziej neutralna grupa społeczna zajmująca się tylko i wyłącznie gaszeniem pożarów i ściąganiem biednych kotków z drzew.
• Badacze – szeroko pojęta warstwa inteligencji, badająca między innymi: kosmos, dżungle, Arktykę, głębiny morskie czy okoliczne śmietniki.
• Robotnicy – stawiają wieżowce i pracują w pocie czoła, aby miasto rosło w siłę, a ludzie żyli dostatniej. Zabrzmiało jak Polska Kronika Filmowa? Miało zabrzmieć!
• Losowi przechodnie – zwyczajni mieszkańcy, pracujący za najniższą krajową, żyjąc w strachu przed aresztowaniem przez lokalną policję.

Ciekawostki

• Mieszkańcy Lego City są uzależnieni od kofeiny.
• Zanim pojawił się Duke Detain, miejskim bohaterem był Chase McCain.
• Na 30 komisariatów przypada jeden szpital.
• Mieszkańcy Lego City są uśmiechnięci nawet, gdy palą się żywcem.
• Numery rejestracyjne odpowiadają numerowi zestawu.
• Klocki Lego tak ewoluują, że zaraz zaczną przypominać Playmobil.
• Mieszkańcy Lego City uruchomili swój program kosmiczny wcześniej niż Elon Musk.
• Złodzieje idą siedzieć bez wyroku i na wieczność.
• Jedynym pełnoprawnym psem strażackim jest dalmatyńczyk.
• Ludziki się starzeją, chociaż tego po nich nie widać.
• W mieście Lego City nie ma takich obiektów jak: szkoła, kościół, stadion czy przetwórnia plastiku nieodnawialnego.
• Wszystkie worki z pieniędzmi są oznaczone wielkim „$”.

Zobacz też

• Lego