Język francuski: Różnice pomiędzy wersjami
M (Przywrócono przedostatnią wersję, jej autor to 83.26.202.77. Autor wycofanej wersji to 78.154.79.251.) |
|||
Linia 3: | Linia 3: | ||
==Wymowa== |
==Wymowa== |
||
Język francuski jest bardzo trudny do opanowania |
Język francuski jest bardzo trudny do opanowania. Występuje w nim wiele wyrazów niewymawialnych, a niektóre wyrazy brzmią dziwnie i nonsensownie, rodem z [[Wikipedia|Wikipedii]]. Najprostsze zwroty są dziwaczne, czego przykładem może być zwrot ''lalka kroi chleb'' (wym.: ''pupe kup dü pę'') lub ''trę dupę o trotłar'' (''train d'ou pain au trottoir''), popularne jest również nazwisko Pier Dolę (Pierre d'Aulain). Warto też podkreślić, że [[Francuzi]] mówią czasem niemal bardzo wysokim głosem, przez co trudno odróżnić ich od kobiet. |
||
==... a niemożliwe jest możliwe== |
==... a niemożliwe jest możliwe== |
Wersja z 19:41, 29 paź 2009
Język francuski – język z grupy urdu i paszto. Powstał, kiedy pewnego słonecznego dnia pewien Francuz zakrztusił się gorącym kartoflem i zaczął wołać o pomoc swoich rodaków. Najpotrzebniejszy zwrot, to Voulez vous coucher avec moi? (wulewu-kusze-awek-mła), oznaczający tyle co: Dzień dobry, jak się Pan(i) ma?, a tak naprawdę "Czy chcecie spać z koniem?". Jest wyjątkowy na swój sposób - można by z niego wyrzucić połowę liter, a słowa dalej brzmiałyby tak samo.
Wymowa
Język francuski jest bardzo trudny do opanowania. Występuje w nim wiele wyrazów niewymawialnych, a niektóre wyrazy brzmią dziwnie i nonsensownie, rodem z Wikipedii. Najprostsze zwroty są dziwaczne, czego przykładem może być zwrot lalka kroi chleb (wym.: pupe kup dü pę) lub trę dupę o trotłar (train d'ou pain au trottoir), popularne jest również nazwisko Pier Dolę (Pierre d'Aulain). Warto też podkreślić, że Francuzi mówią czasem niemal bardzo wysokim głosem, przez co trudno odróżnić ich od kobiet.
... a niemożliwe jest możliwe
Język francuski jako jeden z nielicznych pielęgnuje tryb nierzeczywisty - subjonctif. Pozwala on mówić o wydarzeniach podejrzanych, wątpliwych, niejasnych i zamotanych, co wpłynęło na bujny rozkwit literatury francuskiej, ktora jest **** wie o czym. J'ai peur qu'il vienne - jak to przełożyć na polski tak, aby oddać głębię tego wyrażenia???
Niebyt po francusku
Jak zapewne wiadomo, w języku francuskim nie czyta się litery h. Ale "nie czytać" i "nie czytać" to przecież nie to samo. W wyrazach pochodzenia łacińskiego h nie czyta się z elizją, np. l'homme, un_hotel, podczas gdy wyrazy innego pochodzenia czyta się z przydechem (który i tak nie istnieje): la hirondelle, le houblon. Ponadto charakterystyczne "rrh...", które poprawnie wymawia się jedynie po zjedzeniu czegoś obrzydliwego (ślimak/żabie udko).
Francuska miłość
Francuzi znani są z erotycznego nastawienia do życia, co musiało się odbić również w języku. Szczególnie erotyczny stosunek upodobali sobie do litery e, pieszcząc ją na kilka sposobów: "e è é ê ë". Większość Francuzów i tak zazwyczaj nie wie, jaki rodzaj pieszczot w danym wypadku zastosować.
Historia
Pseudo specjaliści z Wikipedii sądzą, że francuski należy do rodziny języków romańskich, jednak w zasadzie więcej Murzynów niż białych posługuje się francuskim, stąd można wywnioskować, że korzeni języka Francuzów należy szukać w Afryce.
Język francuski dzisiaj
Francuski niczym już nie przypomina francuskiego przed 500 lat. Głównie stało się to z powodu napływu czarnych i mulatych emigrantów z byłych włości Francuskich. Nie dość, że Afrykanie ogłosili niepodległość wobec swych zbawicieli, to jeszcze zniekształcili ich język! Cóż za bezczelność.
Kilka pożytecznych zwrotów
- żetem (je t'aime)
- merd (merde)
- wulewu kusze awek mła? (voulez-vous coucher avec moi?)
- sakreble! (sacre bleue)
- wateferfutr! (va te faire foutre)
- keskese? (qu'est-ce que c'est?)
- łiłi (oui oui)
- żeli papą
- prapapadziej
- pjutan (putain)
- ta giol (ta-geule)