Język francuski: Różnice pomiędzy wersjami

Z Nonsensopedii, polskiej encyklopedii humoru
Linia 11: Linia 11:


Jak zapewne wiadomo, w języku francuskim nie czyta się [[litera|litery]] ''h''. Ale "nie czytać" i "nie czytać" to przecież nie to samo. W wyrazach [[pochodzenie|pochodzenia]] łacińskiego ''h'' nie czyta się z elizją, np. ''l'homme'', ''un_hotel'', podczas gdy wyrazy innego pochodzenia czyta się z [[przydech|przydechem]] (który i tak nie istnieje): ''la hirondelle'', ''le houblon''.
Jak zapewne wiadomo, w języku francuskim nie czyta się [[litera|litery]] ''h''. Ale "nie czytać" i "nie czytać" to przecież nie to samo. W wyrazach [[pochodzenie|pochodzenia]] łacińskiego ''h'' nie czyta się z elizją, np. ''l'homme'', ''un_hotel'', podczas gdy wyrazy innego pochodzenia czyta się z [[przydech|przydechem]] (który i tak nie istnieje): ''la hirondelle'', ''le houblon''.
Ponadto charakterystyczne "rrh...", które poprawnie wymawia się jedynie po zjedzeniu czegoś obrzydliwego (ślimak/żabie udko).


==Francuska miłość==
==Francuska miłość==

Wersja z 23:58, 3 sie 2009

Język francuski – język z grupy urdu i paszto. Powstał, kiedy pewnego słonecznego dnia pewien Francuz zakrztusił się gorącym kartoflem i zaczął wołać o pomoc swoich rodaków. Najpotrzebniejszy zwrot, to Voulez vous coucher avec moi? (wulewu-kusze-awek-mła), oznaczający tyle co: Dzień dobry, jak się Pan(i) ma?, a tak naprawdę "Czy chcecie spać z koniem?". Jest wyjątkowy na swój sposób - można by z niego wyrzucić połowę liter, a słowa dalej brzmiałyby tak samo.

Wymowa

Język francuski jest bardzo trudny do opanowania. Występuje w nim wiele wyrazów niewymawialnych, a niektóre wyrazy brzmią dziwnie i nonsensownie, rodem z Wikipedii. Najprostsze zwroty są dziwaczne, czego przykładem może być zwrot lalka kroi chleb (wym.: pupe kup dü pę) lub trę dupę o trotłar (train d'ou pain au trottoir). Warto też podkreślić, że Francuzi mówią czasem niemal bardzo wysokim głosem, przez co trudno odróżnić ich od kobiet.

... a niemożliwe jest możliwe

Język francuski jako jeden z nielicznych pielęgnuje tryb nierzeczywisty - subjonctif. Pozwala on mówić o wydarzeniach podejrzanych, wątpliwych, niejasnych i zamotanych, co wpłynęło na bujny rozkwit literatury francuskiej, ktora jest **** wie o czym. J'ai peur qu'il vienne - jak to przełożyć na polski tak, aby oddać głębię tego wyrażenia???

Niebyt po francusku

Jak zapewne wiadomo, w języku francuskim nie czyta się litery h. Ale "nie czytać" i "nie czytać" to przecież nie to samo. W wyrazach pochodzenia łacińskiego h nie czyta się z elizją, np. l'homme, un_hotel, podczas gdy wyrazy innego pochodzenia czyta się z przydechem (który i tak nie istnieje): la hirondelle, le houblon. Ponadto charakterystyczne "rrh...", które poprawnie wymawia się jedynie po zjedzeniu czegoś obrzydliwego (ślimak/żabie udko).

Francuska miłość

Francuzi znani są z erotycznego nastawienia do życia, co musiało się odbić również w języku. Szczególnie erotyczny stosunek upodobali sobie do litery e, pieszcząc ją na kilka sposobów: "e è é ê ë". Większość Francuzów i tak zazwyczaj nie wie, jaki rodzaj pieszczot w danym wypadku zastosować.

Historia

Pseudo specjaliści z Wikipedii sądzą, że francuski należy do rodziny języków romańskich, jednak w zasadzie więcej Murzynów niż białych posługuje się francuskim, stąd można wywnioskować, że korzeni języka Francuzów należy szukać w Afryce.

Język francuski dzisiaj

Francuski niczym już nie przypomina francuskiego przed 500 lat. Głównie stało się to z powodu napływu czarnych i mulatych emigrantów z byłych włości Francuskich. Nie dość, że Afrykanie ogłosili niepodległość wobec swych zbawicieli, to jeszcze zniekształcili ich język! Cóż za bezczelność.

Kilka pożytecznych zwrotów

  • żetem (je t'aime)
  • merd (merde)
  • wulewu kusze awek mła? (voulez-vous coucher avec moi?)
  • sakreble! (sacre bleue)
  • wateferfutr! (va te faire foutre)
  • keskese? (qu'est-ce que c'est?)
  • łiłi (oui oui)
  • żeli papą
  • prapapadziej
  • pjutan (putain)
  • ta giol (ta-geule)