Język ukraiński
Ja nie Panimaju pa paliyakowemu.
- Popularne słowo w tym języku.
Język ukraiński (ukr. українська мова) – mieszanka języka rosyjskiego i polskiego będąca rzekomo językiem urzędowym Ukrainy (ale i tak wszyscy tam mówią po rosyjsku, no chyba że na wsiach – to wtedy surżykiem). Dla Rosjan ukraiński jest takim samym problemem co język śląski dla Polaków – niby język, ale taki pokraczny i bliższy upośledzonej gwarze.
Ukraiński powstał jeszcze przed rozpadem ZSRR w wyniku ambicji niepodległościowych Ukraińców. Na znak niezależności od Rosjan utworzyli swój język, mieszając rosyjski z polskim (bo innych języków nie znali, a coś musieli wymyślić), modyfikując nieco wymowę i pisownię, by tylko przypominała oba języki, a nie była ich kopią.
Rosjanie uważają ukraiński za dialekt polskiego, podając za przykład wyrazy amator (ukr. amator, ros. liubitiel) i bielizna (ukr. bilizna, ros. bieljo). Ukraińcy natomiast twierdzą, iż to rosyjski jest dialektem polskiego, opierając się na następujących przykładach: człowiek (ros. czeławiek, ukr. liudyna), samolot (ros. samoliot, ukr. litak) i granica (ros. granica, ukr. kordon).
Po ukraińsku mówi ok. 10 mln ludzi:
- 7 mln – Ukraińcy robiący zakupy w supermarketach położonych w Polsce;
- 2 mln – Ukraińcy pracujący w Polsce;
- 0,5 mln – Ukraińcy na froncie wschodnim;
- 325 – aktorzy na filmie Wołyń.
Przydatne zwroty[edytuj • edytuj kod]
- Будеш ти побачити фільм Волинь? – Czy widziałeś film Wołyń?
- Радослав Майдан – protest na Majdanie
- курва, але велика шлях без отворів – Jesteśmy w Polsce
Zobacz też[edytuj • edytuj kod]
To jest tylko zalążek artykułu z dziedziny językoznawstwa. Jeśli nie jesteś Ruskiem z bazaru – rozbuduj go.
