TEM2: Różnice pomiędzy wersjami
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{Inkubator otwarty}} |
{{Inkubator otwarty}} |
||
[[Plik:Sm48-067-pkp-cargo.jpg|thumb|200px|''Tamara'' w malowaniu [[PKP Cargo|Karguli]]]] |
[[Plik:Sm48-067-pkp-cargo.jpg|thumb|200px|''Tamara'' w malowaniu [[PKP Cargo|Karguli]]]] |
||
[[DieselLoco TEM2-5135 in Tomsk.jpg|200px|thumb|U Ruskich]] |
|||
[[Plik:Soyuz TMA-16 launch vehicle being transported to pad.jpg|thumb|200px|Właśnie dlatego Nikita przyklepał projekt TEM2]] |
|||
'''TEM2''' (pot. ''Tamara'', na PKP '''SM48''') – [[Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich|sawieckaja]] [[lokomotywa]] spalinowa, odpowiedź [[Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich|Wielkiego Brata]] na [[Fablok|chrzanowską]] [[SM42|stonkę]]<ref>Mimo, iż tłuczona nieco dłużej, bo od 1960 r.</ref>. |
'''TEM2''' (pot. ''Tamara'', na PKP '''SM48''') – [[Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich|sawieckaja]] [[lokomotywa]] spalinowa, odpowiedź [[Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich|Wielkiego Brata]] na [[Fablok|chrzanowską]] [[SM42|stonkę]]<ref>Mimo, iż tłuczona nieco dłużej, bo od 1960 r.</ref>. |
||
Wersja z 14:42, 12 lis 2017
TEM2 (pot. Tamara, na PKP SM48) – sawieckaja lokomotywa spalinowa, odpowiedź Wielkiego Brata na chrzanowską stonkę[1].
Historia
Sama lokomotywa to dosyć długi efekt procesu zrzynkowego, bowiem jest dokładną kopią loka TEM1[2], która z kolei zrzyna z charkowskiej TE1, która to z kolei jest bezczelną kopią hamburgerowej RSD-1, którą Franklin podarował Józiowi dla poratowania Sajuza przed pewnym akwarelistą z Austrii. Ponieważ coraz więcej trzeba było przewozić, stare TEM1 już im nie wystarczały. Wskutek tego konstruktorzy z Briańska po długim procesie projektowym wspomaganym napojem na rozluźnienie poszli do Nikity z rysunkami "nowej" maszyny. Gdy tylko zobaczył co potrafi uciągnąć, przyklepał projekt i tak w 1960 r. Tamara zawojowała w Kraju Rad.
W Polsce
Ponieważ buraki z Fabloku nie chciały produkować stonek na ruski rozstaw, tow. Edward dostał obiecującą ofertę od tow. Leonida Kup 17 Gagarinów, a 6 Walentyn[3] dostaniesz gratis. Nie dość, że jeszcze się zgodził na 4-krotność tej oferty, to poprosił jeszcze o 416 sztuk na tor normalny, bo tak. Z taką ilością zamówień zakład w Briańsku nie wyrabiał, więc uruchomili drugą linię w Ługańsku, gdzie dokładali jeszcze część podzespołów od Gagara. I tak w latach 1974 - 1980 do Polski Ludowej zajechało 430 Tamar.
Występowanie
W przypadku Tamar reklamujących PKP, spotykane są głównie na Linii Hutniczej Szerokotorowej, gdzie przetaczają wagony od Gagarinów, oraz u Karguli, gdzie jeżdżą tam, gdzie stonka wysiada. Parę prywaciarzy też je posiada, wykorzystywane są głównie do wyciągania węglarek do elektrociepłowni[4] czy wagonów z materiałem sypkim do punktu zrzutu.
Moderny
- ST48 – tzw. Tamara Turbo, dzieło dumnych modernizatorów z Newagu. Wskutek wymiany całego pudła oraz wywalenia ruskiego czterosuwa i zastąpienia go hamburgerowym zamiennikiem straciła zdolności manewrowe[5]. Ma dokładnie takie same pudło jak Kiosk[6] i może się pochwalić systemem sterowania NES[7], przez co dostaje świra, jak maszynista z nudów odpali Mariana.
Przypisy
- ↑ Mimo, iż tłuczona nieco dłużej, bo od 1960 r.
- ↑ Z wyłączeniem agregatu i silnika
- ↑ Ksywa lokomotywy nadana przez ruskich mikoli
- ↑ Patrz EC-4 na Widzewie
- ↑ Przy próbie przestawienia wagonu zapierdala niczym bies
- ↑ Z taką samą chujową widocznością
- ↑ A - przyspieszasz, B - zwalniasz, Start - załączasz silnik, a Selectem włączasz inne opcje, które wybierasz wciskając krzyżaka
