Dio

Dio i jego rogi

Hej Ty, na widowni! Tak, Ty!

Dio (wło. Bóg – czyli wyobrażenie fanów na temat Ronniego) – zespół muzyczny założony w 1982 przez Ronniego Jamesa Dio, po tym jak w ciągu siedmiu lat został wyrzucony z trzeciego z kolei zespołu. Stanowił kontynuację satanistycznych tradycji Black Sabbath i dlatego na koncertach wykonywał głównie utwory z tym poglądem. Rozwiązany w roku 2010 z przyczyn naturalnych.

Członkowie

Ostatni skład

• Ronnie James Dio (1982–2010) – przez pierwsze piętnaście lat śpiew, potem bardziej jęk, z braku klawiszowca czasem keyboard, rozstawianie reszty zespołu po kątach, produkcja.
• Craig Goldy (1986-1988, 1999-2002, 2004–2010) – zastąpił zniesmaczonego Campbella przy obsłudze gitary, potem wracał co jakiś czas;
• Rudy Sarzo (2004–2010) – ostatni basista. Mierny, ale Dio przemyśliwał już kolejny powrót do Black Sabbath, więc nie przeszkadzało mu to;
• Simon Wright (1990-1991, 1998–2010) – perkusista z ADHD. Tak też gra. Za pierwszym razem zastąpił chorego Appice'a, za drugim został na dłużej;
• Scott Warren (1993–2010) – ostatni niespełniony pianista w zespole. Pozwolono mu nawet zagrać solówkę na keyboardzie. Raz.

Byli członkowie

• Vivian Campbell (1982–1986) – pierwszy gitarzysta zespołu. Stwierdził, że piosenki są zbyt mroczne i poszedł grać do Głuchego Kota. Podczas koncertów tylko koty były zresztą w stanie wytrzymać jego solówkę.
• Rowan Robertson (1989–1991) – podobno gitarzysta jednakże ciężko to jednoznacznie stwierdzić, gdyż większość informacji ogranicza się do tego, że jego młody wiek przyczynił się do większego kryzysu w zespole;
• Tracy „G” Grijalva (1993–1999) – rzekł mu Bóg będziesz grał jak Tony Iommi na Dehumanizerze. A wyszło jak zwykle;
• Doug Aldrich (2002–2003, 2005, koncertowo) – kolejny porażony mroczną tematyką piosenek gitarzysta. Wrócił jednak na krótko w 2005, bo nie mógł znaleźć lepszej roboty. Potem znalazł ją w zespole Whitesnake;
• Vinny Appice (1982–1989, 1992–1998) – perkusista, który pół życia spędził łażąc za Ronniem do Black Sabbath i z powrotem;
• Jimmy Bain (1982–1989, 1999–2003) – pierwszy basista zespołu, znajomy Dio z Rainbow, przygrywał też czasem na klawiszach;
• Teddy Cook (1989–1991) – drugi basista zespołu, o którym mało wiadomo;
• Jeff Pilson (1993–1996, 2004) – kolejny basista. Okazało się, że nie potrafi zagrać After All jak Geezer Butler, więc szybko pożegnał się z Dio;
• Claude Schnell (1983–1989) – niemiecki klawiszowiec, który zapisał się do zespołu tylko po to żeby dostać wizę do Ameryki;
• Jens Johansson (1989–1991) – szwedzki klawiszowiec. Na sesji nagraniowej albumu Lock Up the Wolves znalazł się przypadkiem, bo pomylił studio nagraniowe z barem.

Twórczość

Jeśli już kiedykolwiek zdarzy ci się usłyszeć piosenkę Dio nie będącą coverem Black Sabbath czy Rainbow wiedz, że będzie polegała ona na powtarzaniu jednego riffu gitarowego przez wymaganą ilość czasu (od czterech do ośmiu minut), a jedyną wartością zmienną będzie wokal, przeplatany klawiszami. Tekst takowej stanowi zaś rozwinięcie któregoś z ulubionych tematów Ronniego, a więc smoków, tęczy (żeby było mroczniej), śmierci, Szatana. Czasem pojawia się też fantastyka rodem z pisanych w celu spłaty kredytu lub zakupu wermutu książek.

Historia zespołu

Zespół został założony przez Ronniego Jamesa Dio i Vinny'ego Appice'a na jakimś końcu świata w Ameryce. Do 1991 roku wyprodukowano kilka albumów, każdy z nieco innym składem, ale za to relatywnie podobnym brzmieniem. Potem Dio dostał korzystną propozycję ponownej współpracy z Black Sabbath, i, ponieważ miał akurat gorszy dzień, rozwiązał zespół. Rok później jego współpraca z nimi zakończyła się, więc ponownie zwołał chłopców. Tym razem jednak muzyka brzmieniowo miała nawiązywać do wyhodowanego przed chwilą Dehumanizera, więc skład zespołu został zmieniony po raz kolejny. Reprezentowany na płytach Strange Highways i Angry Machines styl gry, porównywalny z odgłosami parzących się łosi, zdobył uznanie porównywalne z bananami z ogórkiem jako pożywnym śniadaniem. Dlatego też na następnych albumach powrócono do dawnego stylu gry, co przy okazji poskutkowało kolejnymi zmianami personalnymi. Wtedy to, w 2000 roku, powstał album koncepcyjny Magica. Traktował o spaniu z diabelskimi córkami, kłamstwach w miłości. Wyjątkowo nie było nic o smokach, dlatego też dwa lata później wydano album Killing the Dragon poświęcony im w całości. Kolejny album przyniósł zastój w rozwoju twórczości, gdyż Ronnie po raz kolejny powrócił do Black Sabbath. O własnym zespole przypomniał sobie dopiero pod koniec życia, czego owocem jest singiel Elektra, zaczynający się cytatem ze znanej polskiej komedii: Ciemność, widzę ciemność!.

18 marca 2011 roku Craig Goldy, Simon Wright i Rudy Sarzo stwierdzili, że fajnie byłoby potrzepać jeszcze trochę kasiory na dorobku Dio i, zatrudniwszy chwilowo bezrobotnego Tima Owensa jako wokalistę, reaktywowali się jako Dio Disciples z zamiarem wykonywana starych hitów zespołu. Co prawda w jednym z ostatnich wywiadów Ronnie przyznał, że nie chciałby, żeby w wyniku jego śmierci muzycy zawiesili artystyczną działalność, ale to chyba jednak zbyt daleko idąca interpretacja.

Dyskografia

• Holy Diver (Święcony Nurek, 1983) – dużo o tęczach i prowadzących do śmierci rozmowach z obcymi. Czyżby wspomnienia po spotkaniu z wysportowanymi młodzieńcami z Polski?;
• The Last in Line (Ostatni w Szeregu, 1984) – o tym, że nie chciano Ronniego w wojsku, bo był za niski;
• Sacred Heart (Święte Serce, 1985) – poszukiwania świętego Graala serca i tęsknota za rajem utraconym;
• Dream Evil (Koszmar, 1987) – skoro nie można do nieba trzeba zjeść własne serce, a co!;
• Lock up the Wolves (Zamknąć Wilki, 1990) – nie wiadomo do końca o co chodzi, ale na okładce jest Szatan;
• Strange Highways (Dziwne Autostrady, 1993) – o dziurawych autostradach w Polsce;
• Angry Machines (Wściekłe Maszyny, 1996) – Terminator to dobry film był;
• Magica (Magija, 2000) – powrót do satanistycznej tematyki, żeby Rogatemu nie było smutno;
• Killing the Dragon (Zabijając smoka, 2002) – czas zabić smoka... znowu!;
• Master of the Moon (Mistrz Księżyca, 2004) – wiedzieliście, że szatan mieszka na Księżycu?

Największe przeboje

Można tutaj wpisać dowolny utwór Black Sabbath lub Rainbow, którego współautorem jest Ronnie James Dio. Reszta piosenek jest w zasadzie nieistotna.