Szczeciński Szybki Tramwaj

Jadę Ci spierdolić!

Ach tak, pamiętam, jak za mojej młodości pierwszy raz obiecano nam szybki tramwaj…

Wypowiedź przeciętnego szczecinianina po siedemdziesiątce

Szczeciński Szybki Tramwaj (właśc. Szczeciński Polny Tramwaj) – najdłuższa i najstarsza kiełbasa wyborcza w Polsce. Abstrakcyjne pojęcie używane przez włodarzy Szczecina celem odpowiedzenia na pytanie: jak zaopatrzyć hurtownię Selgros w klientów. Według projektu, celem tego przedsięwzięcia jest paradowanie szybkich^{[potrzebne źródło]} tramwajów po specjalnie wybudowanych do tego celu torowiskach. Już pierwszego dnia kursowania trzy Swingi połamały pantografy, co niemalże przyprawiło o zawał serca apologetów likwidacji autobusów pośpiesznych. Mniejsze bądź większe awarie zdarzały się w następnych dniach z częstotliwością kilku godzin, a na jednym z łuków trzeba było wprowadzić ograniczenie prędkości do 30 km/h.

Cel inwestycji

Celem budowy Szczecińskiego Wolnego Szybkiego Tramwaju jest głównie poprawa kondycji pasażerów, których każdorazowo czekać będzie zdrowa przebieżka do przystanku usytuowanego o nie mniej niż 200 metrów od zabudowań.

Zwolennicy inwestycji

Budowa szybkiego tramwaju ma wielu zagorzałych zwolenników. Należą do nich:

• Miłośnicy Komunikacji Miejskiej – nikomu nie trzeba tłumaczyć, dlaczego;
• Handlarze używanych samochodów – odniosą pokaźne zyski, szybki tramwaj znacząco zwiększy ilość sympatyków samochodów;
• Właściciele stacji paliw – jak wyżej;
• Selgros – otrzyma znakomite zaopatrzenie w tanią siłę kupiecką;
• Poloniści – poszerzą swój zasób słownictwa.

Przeciwnicy inwestycji

Szybki tramwaj ma też przeciwników:

• Mieszkańcy Zdrojów – nie chce im się biegać do przystanku. Co za lenie!
• Mieszkańcy osiedla Słonecznego – nie chce im się biegać do przystanku. Co za lenie!
• Mieszkańcy osiedla Majowego – nie chce im się biegać do przystanku. Co za lenie!
• Mieszkańcy osiedla Bukowego – nie chce im się biegać do przystanku. Co za lenie!

Obojętni

Są także mieszkańcy, którzy fakt, czy szybki tramwaj powstanie czy nie, mają w głębokim poważaniu. Należą do nich:

• Gapowicze – ich nie interesuje wzrost cen biletów;
• Kierowcy samochodów osobowych – nie jeżdżą komunikacją miejską;
• Przechodni – pielą to, czy jedzie tramwaj czy nie;
• Żule – pielą to, czy śpią w tramwaju czy w autobusie.