Kumitsu: Różnice pomiędzy wersjami
Z Nonsensopedii, polskiej encyklopedii humoru
(Allahu Thumburihhtu!) Znacznik: przez API |
Infernusia (dyskusja • edycje) |
||
Linia 1: | Linia 1: | ||
{{Youtube|h87YawaGMQY|Wielki Mistrz Marek wraz ze swoim uczniem (Klakier) demonstruje podstawowe chwyty Kumitsu|width=300}} |
|||
'''Kumitsu''' ([[język japoński|jap]]. [[hiragana|くみつ]]) – styl walki wschodu, który wymaga wielkiej mocy i siły w lewej [[ręka|ręce]]. Jest on dość nowy, powstał 11 lutego 2010; jednakże mimo to szybko zdobył popularność, chociaż na świecie jest niewielu mistrzów tej sztuki walki. Kumitsu opiera się na stylu [[Żmija|żmii]]. |
'''Kumitsu''' ([[język japoński|jap]]. [[hiragana|くみつ]]) – styl walki wschodu, który wymaga wielkiej mocy i siły w lewej [[ręka|ręce]]. Jest on dość nowy, powstał 11 lutego 2010; jednakże mimo to szybko zdobył popularność, chociaż na świecie jest niewielu mistrzów tej sztuki walki. Kumitsu opiera się na stylu [[Żmija|żmii]]. |
||
Wersja z 17:20, 6 sty 2018
Kumitsu (jap. くみつ) – styl walki wschodu, który wymaga wielkiej mocy i siły w lewej ręce. Jest on dość nowy, powstał 11 lutego 2010; jednakże mimo to szybko zdobył popularność, chociaż na świecie jest niewielu mistrzów tej sztuki walki. Kumitsu opiera się na stylu żmii.
Zasady Wojownika Kumitsu
- Kumitsu Mistrz nigdy nie uderza z prawej.
- Wojownicy Kumitsu muszą być honorowi.
- Muszą darzyć szacunkiem swojego Mistrza-Żmiję.
- Głównym strojem Wojowników Kumitsu jest zielona koszulka i szary dresik.
- Mistrz Kumitsu musi być wytrzeźwiały.
- Wojownik Kumitsu zawsze daje szanse przeciwnikowi na poddanie.
- Mistrz walczy tylko na twardym.
- Wojownik Kumitsu musi być dobry w stójce i w parterze.
- Prawdziwi Mistrzowie Kumitsu posiadają własny pojazd zwany „Kumibusem”.
- Wojownik musi uświadomić przeciwnika, że już przegrał.
Główne ataki wojownika kumitsu
- Szybkość czasu – najsilniejszy atak, który może być wykorzystywany tylko przez Wielkich Mistrzów Kumitsu. Polega na zmyleniu przeciwnika poprzez wymachiwanie przed nim obiema rękami oraz ataku lewą ręką.
- Grom króla węży – drugi najpotężniejszy atak wykorzystywany w tym stylu walki. Po wykonaniu Żmii zabijającej nieboszczyka (patrz kolejny punkt), atakujący podnosi prawą rękę i z niewyobrażalną mocą uderza w czaszkę przeciwnika wydając przy tym okrzyk bojowy – „Paaaa” (jap.ヒープ).
- Żmija zabija nieboszczyka – atak polegający na uciśnięciu krtani leżącego wroga lewą ręką. Rodzaj duszenia.
- Powalenie żmii – podstawowy atak młodego adepta kumitsu. Atakujący używa mocy żmii pochylając się nad przeciwnikiem i powala go na ziemię.
- Pchnięcie żmii – atak polegający na równoczesnym uderzeniu obiema rękami (lewą mocniej, prawą tylko symbolicznie) w klatkę piersiową przeciwnika. Jest to atak obronny.
- Żmija zmyla węża – tryb obronny polegający na zmyleniu przeciwnika poprzez udawanie kopnięcia w twarz lewą nogą i szybka zmiana pozycji oraz ustawienie gardy.
- Kopnięcie węża – kopnięcie przeciwnika, szybki obrót na drugiej nodze i ustawienie gardy.
Wykrzyknięcie „Kumitsu!” przed wykonaniem ataku zwiększa siłę, skuteczność i szybkość ataku. Wykrzykując to stanowimy jedność ze żmiją.
Wielcy Mistrzowie Kumitsu
- Mistyczny Wojownik – Niewiele o nim wiadomo. Prawdopodobnie posiada ośrodek szkoleniowy. Jego głównym atutem jest cios nogą – technika rzadko spotykana w Kumitsu. Podobno jego ruchy są tak szybkie, że potrafi odbijać strzały.
- Marek – Nieprawidłowo uważa się go za Największego z Mistrzów. Jest najmłodszym mistrzem. Stworzył wiele nowych technik, które powstały podczas Wielkich Mistrzostw Pijanego Ringu. Są one połączeniem mistycznego Stylu Żmii i Pijanej Pięści. Plotki głoszą, że Mistyczny Wojownik i Mistrz Marek są związani tajemniczą klątwą, która sprawia, że w ich organizmie znajduje się nieprzerwanie 7‰ alkoholu pochodzącego ze szlachetnych źródeł oddalonych o tysiące kilometrów. Nigdy nie uderza w prawo.
- Klakier – Były mistrz pokonany na Mistrzostwach Pijanego Ringu. Gdy stracił szacunek i majątek, postanowił popełnić kumikiri, lecz Mistrz Marek ustrzegł go od tego. Od tamtej pory są nierozłącznymi przyjaciółmi, choć ich przyjaźń spotkała już chwila zwątpienia.