Rower

Plik:Drewnorower.jpg

Drewniana odmiana roweru

Odkąd rower stał się symbolem lewaków i ekologów muszę zasuwać do pracy na piechotę...

Konserwatysta o rowerze

Szablon:T (ang. bike, bicycle) nowoczesny środek transportu pomagający schudnąć, odstresowujący, wzmagający pozytywne emocje, tworzący pozytywną energię i pozytywny nastrój. Rower jest następcą przestarzałego konia. W odróżnieniu od jazdy wierzchem i samochodu, poruszany jest siłą mięśni jadącego (por. hulajnoga, deskorolka, wrotki).

Historia

Rowery były już znane w czasach prehistorycznych

Sposób działania roweru

Pierwszy projekt roweru został stworzony dopiero w XIX w. przez Karla Freiherr Drais von Sauerbronn, który dla większej komplikacji został nazwany maszyną biegową. W związku z protestami niemieckich homofobów, rower nie został wyposażony w pedały, posiadał jedynie siedzenie i możliwość odpychania się nogami od ziemi (tradycji do dziś wierne pozostają kilkulatki, w ten właśnie sposób jeżdżące na trójkołowcach). Potem następowały liczne udziwnienia zwane usprawnieniami, oferujące użytkownikowi przeróżne niespodzianki w czasie jazdy, od wkręcenia nogi w szprychy do upadku z dużej wysokości (patrz. bicykl). Do najciekawszych projektów należy stworzona przez Johna Boyd–Dunlopa hybryda roweru z wężem ogrodowym, stosowana z wielkim powodzeniem do dzisiaj. Pozwala ona skutecznie chronić grządki w ogródku i zapobiega w znacznym stopniu uszkodzeniom męskich narządów rozrodczych. W obecnych czasach rower cieszy się popularnością na całym świecie, zwłaszcza w krajach, w których przyrost naturalny znacznie przewyższa możliwości produkcyjne przemysłu motoryzacyjnego.

Zagadnienia techniczne

Rower – wersja beta

Ważne jest, aby podczas eksploatacji roweru upewnić się, że kierownica skręca we właściwym kierunku, mamy wystarczająco powietrza w hamulcach i prądu w oponach. Jeśli prądu jest za mało, należy wlać kilka litrów przez wentyl, najlepiej z butelki. Należy także smarować wodą sznurek łączący pedały z kasetą z tyłu. Regularnie należy też sprawdzać ramę roweru na obecność korników. Tak, nawet w najtwardszy dąb wda się to dziadostwo. Nie należy też zapominać o uszczelnianiu otworów w ramie (np. na końcach kierownicy) bo grozi to utratą prądu z opon. Na wyposażeniu roweru musi znajdować się uziemienie! Wysokie napięcia oponowe są niebezpieczne. Warto wozić ze sobą taśmę klejącą i butelkę prądu, na wypadek przebicia opony i wylania napięcia na asfalt. Ostatnimi czasy policja interesuje się lampami. Dynama to przeżytek, należy kupić lampę karbidową. Dobrym pomysłem jest zamontowanie alternatora, który zapewnia stałe napięcie w ogumieniu. Dla pań dostępne jest także specjalne siodełko, w kształcie penisa. Czarne rowery są szybsze.

Sposób użycia

Przygotowanie do jazdy

Zanim przystąpimy do jazdy, warto zapoznać się z jego konstrukcją. Rower jest poprawnie zorientowany względem Ziemi, gdy oba koła spoczywają na jej powierzchni, a siodełko i kierownica są po stronie górnej. Z łatwością można również zauważyć, że rower postawiony samemu sobie przewraca się, podczas gdy popchnięty, porusza się płynnie za pomocą kół przez jakiś czas. Warto zauważyć, że fakt ten nie traci ważności, gdy roweru dosiada rowerzysta. W celu zajęcia poprawnej pozycji, należy przełożyć nogę nad ramą (czasami stosuje się alternatywną pozycję z przełożeniem nogi pod ramą), chwycić obiema dłońmi za kierownicę na jej obu końcach i postawić stopę na pedale (istotne jest, by prawa noga spoczywała na prawym pedale, a lewa noga analogicznie na pedale lewym).

Ruszenie z miejsca

Rower, którego kusi kradzież

W celu ruszenia z miejsca, należy odepchnąć się nogą stojącą na ziemi, postawić ją na pedale, usiąść na siodełku i kręcić nogami na tyle, na ile pozwala mechanizm korbowy. Kręcenie kierownicą nie wpływa na prędkość jazdy, a zbyt intensywne ruchy mogą prowadzić wręcz do upadku. Upadek zresztą jest chlebem powszednim rowerzysty i warto się do niego przyzwyczaić. Kilkanaście prób powinno wystarczyć, by opanować podstawy jazdy na wprost i łagodne skręcanie.

Zaawansowane techniki jazdy

Do bardziej zaawansowanych technik należy hamowanie. Najprostszą metodą hamowania jest upadek, przy czym jest to metoda nie do końca bezpieczna. By zatrzymać się bardziej świadomie, można użyć hamulca:

• jeśli jedziemy na rowerze typu Pelikan, wystarczy zacząć kręcić pedałami do tyłu.
• jeśli jedziemy na bardziej nowoczesnym jednośladzie, wystarczy wcisnąć dźwignię hamulca umieszczoną przy kierownicy... ...no tak, trzeba było doczytać do końca: lewa dźwignia odpowiada za hamulec przedniego koła (co właśnie sprawdziłeś), prawa – za hamulec tylnego koła. Tej właśnie będziemy używali.

Jazda po ulicach

Rowerzysta ma prawo jechać po ścieżce rowerowej, jeśli taka istnieje. Wówczas może czuć się bezpieczny, ponieważ większość użytkowników takiej ścieżki jest również rowerzystami, w związku z czym ewentualne zderzenie nie wiąże się z poważnymi konsekwencjami. Gorzej może być, gdy rowerzysta będzie jechał po jezdni, wówczas musi z niej korzystać razem z kierowcami samochodów. Jak powszechnie wiadomo, kierowcy nie przepadają za rowerzystami, a liczne doświadczenia pokazują, że ciało rowerzysty jest bardziej miękkie od zderzaka samochodu.

Zobacz też

• Porównanie roweru i konia
• Kolarstwo torowe