Język polski

Przypadki w języku polskim

W Polsce mi się trudno zrobiło, tam mieszkają zimni ludzie. Wszyscy syczą. Po co syczą? To Bóg dał im język żmij za to, że są klamliwi!

Maksym Gorki o języku polskim

CheScH mOOoY bOoSiAcHkUu cO pOraBbiASshh!?!/11

Zbrodnia na języku polskim

Język polska nie trudna.

Język polski sam o sobie.

Język polski (polszczyzna) – etniczny język Polaków, wymyślony ok. 2000 lat temu przez kompletnych analfabetów. Jest uznawany za tródny trudny – gramatyką może konkurować z fińskim i węgierskim, a każdy cudzoziemiec kończy się go uczyć przy poznawnaniu fleksji. Co więcej, język polski jest na tyle trudny, że sami Polacy nie umią umiejom umiom potrafią go zrozumieć i mało który potrafi go poprawnie ószyfadź używać.

Skomplikowane dźwięki języka polskiego, wyrazy takie jak źdźbło, rozstrzygnięcie i bezwzględny zostały zainspirowane odgłosami wydawanymi przez potwory z horrorów H.P. Lovecrafta

Historia

Praktyczne zastosowanie języka polskiego

Najstarsze zapiski o języku polskim sięgają starożytności, gdy pewien Egipcjanin szedł ulicą, zobaczył pannę o lekkich obyczajach i stwierdził: O kurwa!.

W obecnych czasach język polski jest używany do katowania dzieci w szkołach. Nieświadome niczego dzieci są wysyłane przez rodziców-sadystów do pierwszej klasy i od tego wydarzenia aż do usranej śmierci muszą znać język polski!

Obecnie polszczyzna jest używana głównie przez mieszkańców Polski i mniejszości rdzennych Polaków.

Produktywność

Język polski jest także najbardziej produktywnym językiem świata w zakresie wulgaryzmów. Jest ich tak zajebiście dużo, że chuj wie ile! By stworzyć nowe przekleństwo wystarczy sprawnie napierdalać przedrostkami np.:

Podstawa: pierdolić (1 uprawiać seks, 2 lekceważyć coś, 3 gadać głupstwa);

1. wypierdolić (1 wyrzucić, 2 przewrócić, 3 uderzyć);
2. popierdolić (1 pomylić, 2 zbojkotować);
3. zapierdolić (1 ukraść, 2 zabić, 3 upić się);
4. upierdolić (1 ubrudzić się, 2 ukruszyć, 3 urwać);
5. przypierdolić (1 uderzyć, 2 wtrącić się 3 czepiać się);
6. odpierdolić (1 wygłupić się, 2 dać komuś spokój, 3 ułamać, 4 ubrać się odświętnie);
7. dopierdolić (1 obciążyć kogoś czymś 2 dorzucić, np. węgla do pieca 3 Dobić kogoś/coś);
8. napierdolić (1 użyć czegoś w nadmiarze, 2 upić się, 3 walczyć, 4 mówić o kimś kłamstwa, 5 powiedzieć coś bardzo szybko);
9. spierdolić (1 uciec, 2 zepsuć, 3 nie spisać się, 4 zrzucić);
10. podpierdolić (1 ukraść, 2 donieść na kogoś);
11. nadpierdolić (1 nadmienić, 2 nadrobić);
12. wpierdolić (1 pobić, 2 zjeść, 3 wejść w coś);
13. przepierdolić (1 zdefraudować, 2 zgubić, 3 przegrać, 4 przebić);
14. opierdolić (1 zganić, 2 lenić się, 3 ubrudzić k-g, 4 (kul.) obrać, 5 (kul.) oskubać, 6 sprzedać, 7 ostrzyc);
15. rozpierdolić (1 zepsuć, zniszczyć, 2 rozwalić, 3 pokonać);
16. obpierdolić (1 zniszczyć coś, 2 wypić butelkę wódki);
17. nawpierdalać (1 obrazić kogoś, 2 nasypać, nawrzucać czegoś za dużo, 3 najeść);
18. napierdalać (1 bić, 2 robić coś dobrze, 3 uczyć się);
19. popierdalać (1 szybko biegać);
20. zapierdalać (1 pracować, 2 szybko biegać).

Odmiana czasowników

Główny artykuł: koniugacja

Odmiana przez przypadki

Główny artykuł: deklinacja

Zobacz też

• kurwa
• spierdalaj
• kruca

Szablon:Stubjez