Władysław Gomułka
Chłop zjadł bułkę i wysrał Gomułkę.
Znane powiedzenie związane z politykiem
Kiedyś był Gomułka, a teraz - Lato i spółka
Zbigniew Boniek o Gomułce i zarządzie PZPR
Zastał Polskę murowaną, a zostawił blokową.
- Anonimowo o Gomułce
{{cytat|Wybory, to taka szkatułka, gdzie wrzucasz Mikołajczyk, wychodzi Gomułka.|anonim ludowy
Władysław Gomułka pseud. Wiesław (ur. 6 lutego 1905 w Krośnie, zm. 1 września w 1982 w Konstancinie) – polski komunista. Parę razy lądował w kozie. Najpierw sam strajkował, a potem krwawo tłumił inne strajki. Zwolniony z roboty przez Gierka. Zmarł w męczarniach na rozpoczęciu roku szkolnego.
Słynny i skuteczny negocjator ze Stalinem "polskiej drogi do komunizmu". Antyklerykał, który wpadłszy w panikę po wydarzeniach marcowych rozprawił się z Żydami w 1968 roku - bo tak było najłatwiej. Dwa lata pózniej, gdy Żydów nie było już pod ręką - bo wyjechali za granicę, ogarnięty tą samą paniką - rozprawił się z robotnikami. Przez to wszystko władzę objąć musiał po nim mniej panikujący Gierek. Studenci, którzy dali się w 1968 wrobić w nagonkę na Żydów, zli na siebie, postanowili po paru latach zwalić całą winę za wygnanie Żydów na Zachód na Gomułkę, nazywając jego rządy po marcu 1968 roku dyktaturą ciemniaków, lub ładniej: nieuków. Pozostali w Polsce Żydzi długo nie mogli wybaczyć polskim komunistom ciemniactwa, zdenerwowali się i założyli KOR. Tak oberwało się już nie tylko Gomułce, ale polskim komunistom w ogóle, którzy do dzisiaj mają ideologicznego - za karę - kaca.
