Jan Obrębski
|
Ten artykuł dotyczy profesora nauk technicznych. Zobacz też hasła o innych osobach o tym imieniu. |
Przykro mi to mówić, ale uczy was banda kretynów
- Prof. Jan Obrębski na wykładzie
Dawno, dawno temu istnieli konstruktorzy. I bobry. Tak, bobry. Ponieważ ludzie nie różnili się od nich wiele poziomem intelektualnym, wymyślili kratownice.
- Prof. Jan Obrębski o bobrach
Jeśli chodzi o materiały wybuchowe i skutki ich użycia, to zeznaję, że byłem w wojsku. (...) Dodatkowo, jako dziecko oglądałem wybuchające stodoły w czasie pożarów po wojnie.
- Inny ciekawy wniosek prof. Jana Obrębskiego
Jan Bogdan Obrębski (ur. 27 stycznia 1943, zm. 8 września 2020) – profesor nauk technicznych, wykładowca na Wydziale Inżynierii Lądowej Politechniki Warszawskiej, gdzie musi użerać się z bandą kretynów. Jest jednym z największych największym specjalistą w Polsce w dziedzinie mechaniki prętów cienkościennych. Od czasu katastrofy smoleńskiej jeden z ekspertów Macierewicza.
Życiorys[edytuj • edytuj kod]
Profesor wychowywał się w rodzinie o tradycjach budowlanych; jego ojciec był inżynierem budowlanym, jego dziadek był inżynierem budowlanym i tak dalej. W młodości miał okazję oglądać wybuchy stodół, co fascynowało go ogromnie. Ponieważ jednak był typowym prawicowcem, pochodzącym w dodatku z inteligenckiej rodziny, nie mógł wstąpić do Ludowego Wojska Polskiego, postanowił się więc realizować, podobnie jak ojciec, dziadek, pradziadek[1] w dziedzinie budownictwa.
W tym celu udał się na studia na wydziale budownictwa, gdzie już wtedy uczyli sami idioci, którzy nie rozumieli jego wspaniałych teorii. Postanowił pokazać im kto tu rządzi i dlatego rozpoczął karierę naukową. Oczywiście musiał męczyć się w tym czasie z ciemnymi siłami ruskich agentów i Żydów. W końcu jednak udało mu się dopiąć swego i zostać profesorem, dzięki opublikowaniu swojej genialnej teorii. Okazało się jednak, że pozostali naukowcy na rzeczonej Politechnice Warszawskiej dalej trwają przy swoich przygłupich teoriach, choć mogliby wykładać jego teorię, która jest lepsza, bo jest jego.
Zwieńczeniem działalności naukowej było otrzymanie, już po przejściu na emeryturę, 23 września 2013, honorowego członkostwa Międzynarodowej Organizacji Struktur Przestrzennych i Konstrukcji Powłokowych - IESS. Dotychczas ten zaszczyt kopnął całe 12 osób (włącznie z nieżyjącymi).
Niedługo przedtem Obrębski, jako jeden z niewielu naukowców, dostąpił zaszczytu zostania ekspertem Macierewicza. Do chwili obecnej przewidywał z tego powodu swoją śmierć około 50 razy. W zależności od humoru za zamach na jego życie mieli być odpowiedzialni: Putin, Tusk, Merkel lub Kaczyński[2].
Plany na przyszłość[edytuj • edytuj kod]
Obrębski został desygnowany na ministra edukacji w rządzie ekspertów Piotra Glińskiego. Jak na dobrego ministra edukacji przystało, ma już plany reformy polskiej edukacji:
- Wprowadzenie do podstawówki elementy mechaniki teoretycznej, takich jak równania Lagrange'a, kinetostatyka, całkowy moment bezwładności czy obliczanie równowagi sił w układach prętowych.
- Osobny egzamin dla uczniów gimnazjum z przedmiotu wytrzymałość materiałów, obejmujący wytrzymałość dwuwymiarową.
- Obowiązkowa matura z wytrzymałości materiałów na poziomie podstawowym obejmujący m. in. metodę elementów skończonych, metodę sił oraz elementy wytrzymałości złożonej, a także możliwe do wyboru specjalności na poziomie rozszerzonym: wytrzymałość złożona, wytrzymałość materiałów anizotropowych, mechanika prętów cienkościennych, teoria plastyczności i sprężystości.
Teoria[edytuj • edytuj kod]
Teoria Obrębskiego dotyczy prętów wykonanych z materiałów kompozytowych. Nikt jej nie rozumie, za wyjątkiem Niemców, ale oni coś kręcą, bo Niemcy zawsze coś kręcą. W związku z tym, że autor artykułu zalicza się do bandy kretynów, którzy nie rozumieją teorii, nie zostanie ona przedstawiona.
Publikacje[edytuj • edytuj kod]
- Statyka heksagonalnych siatek prętowych (1972) – rozprawa doktorska.
- Analiza i synteza numeryczna wielkich układów konstrukcyjnych (1979) – rozprawa habilitacyjna.
- Cienkościenne sprężyste pręty proste (1991, 1999) – opis genialnej teorii, której nikt nie rozumie. Wszystkie egzemplarze pierwszego wydania zaginęły, prawdopodobnie za sprawą agentów KGB.
- Wytrzymałość materiałów: skrypt dla studentów Wydziału Inżynierii Lądowej Politechniki Warszawskiej (1999) – niewydane z uwagi na zbyt dużą objętość książki[3]. Dostępne tylko w sprzedaży detalicznej u samego profesora. Podobnież zakup książki gwarantuje zdanie egzaminu ustnego z przedmiotu.
