Język czeski
Język czeski (česki jenziček) – język z grupy zachodniotadżyckiej. Wykazuje największe pokrewieństwo z językami: polskim, słowackim i arabskim. Spotykany jest przede wszystkim w Czechach (Česká Republička). Mówią nim wszyscy Czesi oprócz czeskiej drużyny piłki nożnej (mówiącej po angielsku), szaleni, opici pilznerem lingwiści oraz złośliwi goście na Słowacji, chcący wpienić autochtonów.
Język czeski charakteryzuje się jedną, dominującą właściwością, jest mianowicie porażająco śmieszny. Osoby cudzoziemskie mające z nim kontakt foniczny (ale często i graficzny) doświadczają sensacji żołądkowych niczym po zjedzeniu knedliczków (knědličký), a nawet lądują na krótkotrwałej obserwacji w najbliższym szpitalu psychatrycznym (špitalný odšajbový přibitek nebo můzhovnickove nemocnice).
Język czeski znany jest z kilku filmów (czeskie filmy – české nudovinký), kreskówek (słynny Krecik, symbol czeskiej tępoty, którego jedyną kwestią było Joooooooou! (tłum.: O, k*rwa), a także książek, gazet, etykiet na piwie i odświeżaczy powietrza.
Zdrabnianie
Istotną cechą czeskiego jest również usilne zdrabnianie wszystkiego, co tylko się da. Zasadę tę ilustrują poniższe przykłady:
- szkoła – školičká
- gówno – hůvenko
- parasol – šmatička na patičku
- telefon komórkowy – ukradená ceglička
- denaturat – fioletová napitečka
- spodnie dresowe – šelestické drehové worečký
- łódź – duravá lůpinká
- gimnastyka – zdrvotné vygibaský
- itd.
Niektóre wyrazy są jednak śmieszne nawet bez zdrabniania, co jest wiekopomnym osiągnięciem Czechów, na przykład:
- rękawice bokserskie – mordové rozbijačký
- gołąb – dachový obsraněc
- rekin ludojad – lůdkowý pogryzač
- tygrys – páskovaný pogryzač
- konserwa – pálcová torturá
- menel – směrdoucý nágabivač
- rodak – pivný pohlánač
- ochroniarz, bramkarz – potencjálný potůrbovnik
- itd.
Minirozmówki czesko-polskie
- – Vybáčte. – Sory.
- – Ilě hcěte zá to hovno? – Ile to kosztuje?
- – Gadajté, kde mogů se zdrávo odesrát? – Sorry, gdzie jest najbliższa toaleta?
- – Davajté komůrečke, álbo vám přilutůje tako, že zápomnité, jáko se názyvaté! – Czy mógłbym pożyczyć na chwilę Pański telefon? Muszę zadzwonić do chorej matki.
- – Što u kůrvý, váše knědlickove těsto je hrůbe jáko té české kůloplujký! – Co to ma znaczyć, ciasto w waszych knedlach jest grube niczym czeskie kulomiotki!
- – Hovno se stalo. – Nie, nie, nic mi nie jest.
