Łacina

Kapier kadol kasię wkadu kapę!

Trochę łaciny w wersji polskiej.

Łacina – fenomenalnie trudny język, oficjalny dialekt osób duchownych, lekarzy, prawników i wszelkiego rodzaju marginesu społecznego. Według podań ludowych mówił nim starożytny lud Łaciów. Łaciowie wyginęli co do jednego - prawdopodobnie nie mogli się dogadać na podstawowe tematy.

Łacina jest powszechnie uznawana za język wymarły, ale wszyscy uczniowie klas humanistycznych zgodnie przyznają, że skoro tak, to musi toto straszyć zza grobu, a samo uczenie się tego plugastwa ociera się o nekromancję.

Łacina jest często używana w postaci aforyzmów, sentencji i zdanek, które mają podreperować ego, albo kompleks małego członka danej osoby. Sentencje łacińskie są umieszczane na zajebistych serwisach społecznościowych, w celu zwrócenia na siebie uwagi ludzi, poderwania lachona i/lub polansowania się wśród ludu.

Gramatyka języka łacińskiego

Gramatyka języka łacińskiego jest dziecinnie prosta i opiera się na:

• 17 deklinacjach (w każdej po 3 do 7 typów odmian)
• 14 koniugacjach
• 59 czasach
  • teraźniejszy prosty,
  • przeszły prosty,
  • przyszły prosty,
  • teraźniejszy złożony,
  • przeszły złożony,
  • przyszły złożony,
  • teraźniejszy prosty przeszły,
  • przeszły złożony przyszły,
  • przeszły prosty teraźniejszy z elementami przyszłości i nutą bajerowania,
  • przyszły przeszły prosty teraźniejszy złożony,
  • przyszły przeszły i nie wrócą,
  • przyszły przyszły złożony prosty,
  • przeszły teraźniejszy prosty złożony,
  • teraźniejszy teraźniejszy prosty,
  • prosty złożony teraźniejszy z naciskiem na przeszły,
  • teraźniejszy zaprzeszły prosty złożony,
  • zaprzeszły prosty,
  • poprzyszły złożony,
  • poprzyszły zaprzeszły prosty złożony z teraźniejszego i prostego przeszłego,
  • poprzyszły teraźniejszy złożony,
  • przyszły przeszły poszły,
  • zaprzeszły zaposzły prosty,
  • poprzeszły przedteraźniejszy prosty,
  • przedprzeszły zaprzyszły złożony,
  • przyszły prawy prosty,
  • podeszły wyłożony,
  • przeszły nieprzeszły,
  • przyszły nieprzyszły,
  • teraźniejszy nieteraźniejszy,
  • przeszło-przyszły nieprzeszły,
  • teraźniejszo-nieteraźniejszy przyszły,
  • teraźniejszo-nieteraźniejszy przeszły,
  • zaprzeszły zaprzeczony,
  • zaprzeszły niezaprzeczony,
  • przedteraźniejszy zaprzeczony,
  • przedteraźniejszy niezaprzeczony,
  • teraźniejszy domniemany,
  • teraźniejszy nadprzeszły,
  • teraźniejszy nadprzyszły,
  • przyszły nadprzeszły,
  • przyszły nadteraźniejszy,
  • przeszły nadteraźniejszy,
  • przeszły nadprzyszły,
  • przeszło przeszły,
  • przeszło przeszły zaprzeszły,
  • przeszło przeszły zaprzeszły zaprzeczony,
  • przeszło przeszły zaprzeszły zaprzeczono domniemany,
  • przyszły przyteraźniejszy,
  • przyszły przyteraźniejszy zaprzeszły,
  • teraźniejszy dawny,
  • teraźniejszy obecny,
  • teraźniejszy dawny przyprzyszły,
  • teraźnieszy obecny przyprzyszły,
  • teraźnieszy obcecny przyprzeszły,
  • teraźniejszy dawny przyprzyszły,
  • zaprzeszło-przeszły dawny z elementami domniemania
  • przeszło-przyszło-teraźniejszo-zaprzeszło-dawno-złożony z elemenatmi domniemania i zaprzeczenia
  • przeszło-przyszło-teraźniejszo-zaprzeszło-obecno-złożony z elemenatmi domniemania i zaprzeczenia
  • przeszło-przyszło-teraźniejszo-zaprzeszło-dawno-prosty

(Uwaga! W języku mówionym wyróżniamy tylko 56 i pół czasu!)

• 15 trybach
• 7 rodzajach (męski, żeński, nijaki, eunuchski, obojnacki, marsjański, sejmowy)
• 9 okresach warunkowych
• Bóg jeden wie ilu składniach i złożeniach

Należy pamiętać, że w każdej z powyższych odmian 70% odmienianych słówek stanowią wyjątki o nieregularnej odmianie.

Zasady słowotwórstwa w języku łacińskim są jeszcze prostsze i polegają na tym, że ich nie ma. Każde pokolenie ludzi wymyśla dowolnie słowa do tego języka, nawet jeśli jakaś rzecz ma już przyporządkowany wyraz łaciński, przez co niektóre rzeczy mają w tym języku po kilkadziesiąt nazw. Działa to też w drugą stronę: jedna nazwa może określać kilkadziesiąt rzeczy, nawet tak odmiennych jak woda i ogień, dzień i noc czy też Janusz Korwin-Mikke i komunizm.

Ogólne prawa traktujące o języku łacińskim

1. Zawsze znajdzie się składnia 100 razy trudniejsza niż te, które do tej pory poznałeś/aś.
2. W języku łacińskim WSZĘDZIE są wyjątki, dochodzi nawet do tego, że jedne reguły są wyjątkami wobec innych.
3. Jeżeli jakaś odmiana wydaje ci się łatwa, to znaczy, że masz wybrakowany podręcznik, albo że jest to podręcznik do języka chińskiego.
4. Jeżeli przed sprawdzianem z łaciny nie śnią ci się po nocach cechy czasowe i końcówki passivum goniące cię po Forum Romanum, to znaczy, że się nie uczyłeś, tylko oglądałeś/aś mecz.
5. Zasady tworzenia trybu przypuszczającego są tak odmienne dla każdego z czasów dlatego, że każdą z nich tworzył inny naród. Wśród narodów tych nie było Rzymian.
6. Niezależnie od tego, jak krótko uczysz się łaciny i tak wszyscy, którzy jej nie znają, będą wymagać od ciebie przetłumaczenia każdej, choćby najbardziej pokręconej, sentencji łacińskiej.
7. KAŻDA sentencja łacińska daje się komfortowo przetłumaczyć na język polski. Nie znaczy to bynajmniej, że każda sentencja łacińska ma jakikolwiek sens.
8. Ucząc się pilnie łaciny zwiększasz dochody pomniejszych diabłów, którym KAAZZ płaci za każdą zmarnowaną godzinę twojego życia.
9. KAAZZ opłaca również nauczycieli i wykładowców języka łacińskiego, którzy sprawiają, że tej plagi nie da się w żaden sposób powstrzymać, pomimo że już od dawna jest ona martwa.
10. Jeśli mimo to myślisz, że umiejętność posługiwania się językiem łacińskim jest rzeczą przydatną i przynoszącą wymierne korzyści, to znaczy, że jesteś bohaterem romantycznym, a tacy nie potrafią myśleć racjonalnie.

Kilka pozycji ze słownika języka łacińskiego (100% autentyczne)

• curva – krzywa (mianownik liczby pojedynczej)
• huius – ten, ta, to (dopełniacz liczby pojedynczej)
• poenis (wym. penis) – kara (celownik i miejscownik liczby mnogiej)
• spiritus – duch (mianownik liczby pojedynczej)
• sedes - siedziba
• vale magistra - żegnaj, nauczycielko
• curvum os ranae - krzywa kość żaby
• clava curva in spelunca – krzywa maczuga w jaskini
• clava curva pie vinco - zakrzywioną maczugą pobożnie zwyciężam
• ave, ave cum ave - witaj, dziadku z ptaszkiem
• cur vaco huic (wym. kur wako huik) - dlaczego się tym zajmuję?!
• fac! (wym. fak) - rób!
• fac id! - zrób to!
• pedalia - skarpetki
• cupa (wym. kupa) - beczka
• debilis - ułomny
• latex - ciecz
• domus publicis - dom publiczny
• bibo, bibere - ucztować, bawić się, pić
• homo bibens - człowiek pijący (wolne tłumaczenie)
• magistram stare video - widzę, że nauczycielka stoi
• pauca - mało
• Quidquid latine dictum sit, altum videtur (wszystko, co powiesz po łacinie, brzmi mądrze).