Ukraina (rower)
Nie pij wódki, nie pij wina, kup se Rower Ukraina!
- Znana mądrość ludowa o tymże pojeździe
Rower Ukraina – jeden z wielu cudów radzieckiej techniki. Gdy kapitalistyczne gady zobaczyły na Tour de France w 1968, jak Ukraina popyla 120 km/h z umieszczonym nań kolarzem, również produkcji socjalistycznej, to szczeny im opadły aż do samego wnętrza ziemi.
Początki[edytuj • edytuj kod]
30 lutego 1946 roku na biurko Antioma Iwanowicza Mikojana, słynnego radzieckiego konstruktora, trafiło zamówienie na niewielką, szybką amfibię powietrzną dla KGB. Prace nad projektem trwały okrągły rok, po czym minął jeszcze rok, nim z fabryki w Charkowie wyjechała pierwsza Ukraina. Profesjonalizm biura projektowego Mikojan i Guriewicz przerósł wszelkie oczekiwania. Ukraina wyciągała 300 km/h na drodze w krajach Demokracji Ludowej i 130 km/h na dziurawych drogach imperialistycznych. Możliwy był też lot z prędkością do 500 km/h i podróż pod wodą, do 100 km/h, niestety wystarczające umiejętności do tego posiadał jedynie towarzysz Józef Stalin. Tajemnicę, jak to robił, zabrał ze sobą do grobu, tj. pod kontener na śmieci w rogu Placu Czerwonego. Pierwszą udaną akcję przeprowadzono w 1949 roku, kiedy to agent na Ukrainie wykradł plany bomby atomowej Amerykanom.
Okres świetności[edytuj • edytuj kod]
Posiadający ultratwardą i superlekką ramę z polichromianowęglowego, kaukaskiego żeliwa rower zrewolucjonizował transport w krajach Układu Warszawskiego, co doprowadziło do ogromnej przewagi militarnej i gospodarczej nad zgniłym zachodem. Pomogło wiele też nowatorskie rozwiązanie w oponach, mianowicie zamiast pompować je powietrzem, wypychano je piaskiem i kamieniami, przez co były odporne na uszkodzenia i bardzo trwałe. W latach 70. Rada Wzajemnej Pomocy Gospodarczej dopuściła Ukrainę do użytku cywilnego, co dodatkowo nakręciło spiralę doskonałej koniunktury gospodarczej. Warto wspomnieć że zaczęto je wtedy malować na różne kolory, np. czarny, brązowy, rzadziej zielony lub granatowy. Nieco stara konstrukcja przeżyła wówczas swój wielki renesans, wtedy też pobito wszelkie rekordy w szybkości jazdy rowerem i na długie lata wszelkie wyścigi World Tour były wygrywane przez kolarzy z państw socjalistycznych. W hołdzie Ukrainie powstał w Polsce wiersz:
Nie pij wódki, nie pij wina
Kup se rower Ukraina
Zmierzch[edytuj • edytuj kod]
Nic niestety nie trwa wiecznie. Komuna upadła, zawistne imperialistyczne gadziny pogrzebali więc też Ukrainę. Produkcję wstrzymano, jednak Bogu dzięki wszelkie plany zniszczono, przez co korporacyjni złodzieje nie mogli splagiatować konstrukcji idealnej i wypuścić na światowy rynek pod inną nazwą. Ukrainy zaś pozostały w wielu miejscach świata i oprócz swojej zwykłej roli, pozwalają też rzewnie powspominać dawne czasy.
Ciekawostki[edytuj • edytuj kod]
- Nazwę wzięto stąd, że Charków faktycznie znajdywał się w Ukraińskiej Socjalistycznej Republice Radzieckiej;
- Ukraina dzięki żeliwnemu wykończeniu jest całkowicie ognioodporna;
- Ukraina to najbardziej przyjazny środowisku motocykl;
- Wyrzucanie Ukrainy na złom jest, zgodnie z rosyjskim prawem, poważnym wykroczeniem;
- Niektórzy nadal jeżdżą na Ukrainach z braku innych wehikułów.
