Zestaw perkusyjny: Różnice pomiędzy wersjami
(nowa strona) |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
[[Plik:Dance band drummer at Mark Foy's Empress Ballroom from The Powerhouse Museum.jpg|thumb|right|240px|Perkusista death metalowy za sterami współczesnego zestawu perkusyjnego]] |
|||
{{SDU/wstawka|2013-02-16|}} |
|||
{{Cytat|Mam to zagrać za wolno... czy za szybko?|Z rozważań operatora zestawu perkusyjnego}} |
|||
[[Plik:Talerz perkusji.jpg|thumb|right|200px|Przykładowa blacha zestawu perkusyjnego z podobizną właściciela]] |
|||
[[Plik:Terrybozziodrums.png|thumb|200px|right|W perkusji jak w kuchni – gary, talerze, kotły, pałeczki do chińszczyzny... Jako patelnię można użyć [[banjo|banja]]]] |
|||
'''Zestaw perkusyjny''' (potocznie perkusja, perka, gary) – zbiór [[Instrumenty muzyczne|instrumentów muzycznych]] służących do [[Ćwiczenia fizyczne|ćwiczeń fizycznych]] oraz irytowania sąsiadów. Typowy zestaw perkusyjny składa się z dużego bębna zwanego [[Bęben basowy|basem]] lub centralką, małego zwanego [[Werbel|werblem]] oraz kilku [[Talerz (instrument)|talerzy]], podobnych do pokrywek od garnka kawałków blachy. Zazwyczaj dodatkowo bębniarz do dyspozycji ma kilka innych bębenków, w które uderza gdy akurat gdy w ich okolicy przypadkowo znajdzie się kończyna z którą nie ma co zrobić. |
|||
'''Zestaw perkusyjny''' – integralna część każdego [[perkusista|perkusisty]], której używa do robienia [[hałas]]u oraz wyrywania panienek. Zazwyczaj stawiany na tyle sceny, tak aby nie zasłonić reszty muzyków. Poza tym służy do ochrony [[publiczność|publiczności]] przed zapędami [[seks]]ualnymi użytkownika zestawu. |
|||
==Zasady gry na zestawie perkusyjnym == |
|||
# Niepotrzebny ci jest [[metronom]] - każdy prawdziwy bębniarz urodził się z idealnym wyczuciem rytmu. |
|||
# Im mocniej uderzasz w bębny i talerze, tym większy budzisz respekt i podziw słuchaczy - pamiętaj, prawdziwy drumer cały czas używa tzw. ''napieprzania zza ucha''. |
|||
# Istnieje tylko [[metrum]] 4/4 - każde inne to niepotrzebne utrudnianie sobie życia i wynalazki [[jazz]]manów. |
|||
# Schemat <br /> |
|||
#:*stopa na raz <br /> |
|||
#:*werbel na dwa <br /> |
|||
#:*stopa na trzy <br /> |
|||
#:*talerz na cztery <br /> |
|||
#:opanowany w kilku szybkich tempach wystarczy do zagrania 99% wartych zagrania kawałków. |
|||
# Dodatkowo +10 do umiejętności bębniarza doda ci używanie [[Podwójna stopa|podwójnej stopy]] w mocnej, słabej, półsłabej i ogólnie każdej części taktu. |
|||
# Dodatkowe 10 punktów szpanu dostaniesz za zamianę podwójnej stopy na dwie centralki - do zostania drugim [[Bill Ward|Billem Wardem]] zostanie ci już tylko zapuszczenie [[Broda|brody]] po pas i popadnięcie w [[alkoholizm]]. |
|||
# Wolne tempa są dla leszczy, lamusów i innych jazzmanów - prawdziwy bębniarz napieprza mocno i szybko niczym [[pralka]] w czasie odwirowywania. |
|||
==Zrób to sam!== |
|||
Osoby, których nie stać na markowy zestaw perkusyjny, do nabycia na [[Allegro.pl]] za około 800 zł (pałki i krzesełko - gratis!) mogą zastosować patent [[Maciej Starosta|Ślimaka]] - znanego z m.in. [[Acid Drinkers]] perkusisty: |
|||
''Do zestawu perkusyjnych domowej roboty a la Ślimak potrzebny był tylko stary odkurzacz i szafa pełna starych zabawek. Wziąłem rurę od elektroluku i stary łuk. Przewiązałem je taśmą klejącą. Elektroluks miał kopułę, w którą wkładało się rurę. Włożyłem to tam, aby stało. Na tym łuku osadziłem trzy bębenki dziecięce kupione w sklepie z zabawkami. Już miałem trzy przejściówki. Centralkę zrobiłem z kartonu, stopę z pedału od maszyny do szycia(włożyłem pałeczkę, przykleiłem taśmą). Mogłem już grać.'' |
|||
== Skład == |
|||
Zestaw perkusyjny składa się z: |
|||
*[[perkusista|perkusisty]] (garnkotłuka); |
|||
*kilku [[tom-tom|wydrążonych i ''obciągniętych'' pni drzew]] o [[kocioł|różnej wielkości]], nawet [[werbel|z podoczepianymi sprężynami]]; |
|||
*kilku krążków zrobionych ze stopu alkoholu i złomu; |
|||
*patyków, zwanych też pałeczkami, którymi [[perkusista]] uderza w wyżej wymienione rzeczy; |
|||
*poza tym niektóre zestawy posiadają [[talerz (instrument)|miedziane blachy]] z różnego rodzaju bazgrołami. |
|||
{{stub|muz}} |
{{stub|muz}} |
||
Wersja z 22:54, 11 sie 2013
Mam to zagrać za wolno... czy za szybko?
- Z rozważań operatora zestawu perkusyjnego
Zestaw perkusyjny (potocznie perkusja, perka, gary) – zbiór instrumentów muzycznych służących do ćwiczeń fizycznych oraz irytowania sąsiadów. Typowy zestaw perkusyjny składa się z dużego bębna zwanego basem lub centralką, małego zwanego werblem oraz kilku talerzy, podobnych do pokrywek od garnka kawałków blachy. Zazwyczaj dodatkowo bębniarz do dyspozycji ma kilka innych bębenków, w które uderza gdy akurat gdy w ich okolicy przypadkowo znajdzie się kończyna z którą nie ma co zrobić.
Zasady gry na zestawie perkusyjnym
- Niepotrzebny ci jest metronom - każdy prawdziwy bębniarz urodził się z idealnym wyczuciem rytmu.
- Im mocniej uderzasz w bębny i talerze, tym większy budzisz respekt i podziw słuchaczy - pamiętaj, prawdziwy drumer cały czas używa tzw. napieprzania zza ucha.
- Istnieje tylko metrum 4/4 - każde inne to niepotrzebne utrudnianie sobie życia i wynalazki jazzmanów.
- Schemat
- stopa na raz
- werbel na dwa
- stopa na trzy
- talerz na cztery
- stopa na raz
- opanowany w kilku szybkich tempach wystarczy do zagrania 99% wartych zagrania kawałków.
- Dodatkowo +10 do umiejętności bębniarza doda ci używanie podwójnej stopy w mocnej, słabej, półsłabej i ogólnie każdej części taktu.
- Dodatkowe 10 punktów szpanu dostaniesz za zamianę podwójnej stopy na dwie centralki - do zostania drugim Billem Wardem zostanie ci już tylko zapuszczenie brody po pas i popadnięcie w alkoholizm.
- Wolne tempa są dla leszczy, lamusów i innych jazzmanów - prawdziwy bębniarz napieprza mocno i szybko niczym pralka w czasie odwirowywania.
Zrób to sam!
Osoby, których nie stać na markowy zestaw perkusyjny, do nabycia na Allegro.pl za około 800 zł (pałki i krzesełko - gratis!) mogą zastosować patent Ślimaka - znanego z m.in. Acid Drinkers perkusisty:
Do zestawu perkusyjnych domowej roboty a la Ślimak potrzebny był tylko stary odkurzacz i szafa pełna starych zabawek. Wziąłem rurę od elektroluku i stary łuk. Przewiązałem je taśmą klejącą. Elektroluks miał kopułę, w którą wkładało się rurę. Włożyłem to tam, aby stało. Na tym łuku osadziłem trzy bębenki dziecięce kupione w sklepie z zabawkami. Już miałem trzy przejściówki. Centralkę zrobiłem z kartonu, stopę z pedału od maszyny do szycia(włożyłem pałeczkę, przykleiłem taśmą). Mogłem już grać.
To jest tylko zalążek artykułu z dziedziny muzyki. Jeśli wytrzymasz 10 minut w słuchawkach – rozbuduj go.
