Ławrientij Beria

Plik:Beria2.jpg

A di, di, di, Ty malutki morderco!

Szablon:T sowiecki mąż stanu, członek-założyciel Patologicznej Młodzieży Polski, główny ideolog nazwanego jego imieniem ławrientijizmu, przyjaciel narodów polskiego, radzieckiego, gruzińskiego, ormiańskiego... wszystkich narodów przyjaciel. Najlepszy przyjaciel i towarzysz Wielkiego „S”.

Wczesne lata

Razem z kolegami w podstawówce bawił się w gwałcenie koleżanek z klasy. Od dziecka wyrażał skłonności przywódcze (czyt. psychiczne), oraz krzewił poczucie koleżeństwa.

Stosunki z Wujkiem „S”

Jak już wcześniej wspomniano, koleżeństwo między nimi kwitło, gdyż obaj pochodzili z Gruzji, a wspólne korzenie przyjaźni podlewano krwią. Ich ulubioną rozrywką było zabijanie, torturowanie oraz zabawa oddziałami NKWD. Ławrientij był protegowany przez wujka i dzięki niemu mógł hulać w KC. Po śmierci Stalina w hołdzie jego dokonaniom, pragnął postawić pomnik w jego rodzinnej miejscowości, na którym wyrytoby epitafium: „Tu urodził się Józef Stalin, zbawca narodu robotniczego”.

Dokonania

Cóż, człowiek zmęczony życiem. Jego ciężka praca polegała na zabijaniu, zabijaniu i ew. zabijaniu. Jego najważniejszym osiągnięciem było stworzenie przyjacielskiej jednostki samopomocy oraz wzajemnego wsparcia NKWD. Wiele niewiernych i wiarołomnych źródeł opowiada o rzekomym mordzie Polaków w Katyniu. Wszyscy wiemy, że to nieprawda, wroga mu żydowsko-masońska propaganda uczyniła z niego tak złego człowieka. Zorganizował także akcję charytatywną, zwaną Wielką Czystką. Władze ZSRR pomogły wszystkim inteligentnym i wysoko postawionym ludziom w pięciu się wyżej. Do nieba. Warto także wspomnieć o wspaniałym systemie gospodarczym opartym na łagrach.