Paprykarz szczeciński: Różnice pomiędzy wersjami
GriegorBOT (dyskusja • edycje) M (added Category:Kuchnia polska using HotCat) |
|||
(Nie pokazano 1 pośredniej wersji utworzonej przez tego samego użytkownika) | |||
Linia 12: | Linia 12: | ||
Spożyciem zajmowali się głównie [[student|studenci]], [[alkoholik|menele]] i [[Artysta|reprezentanci sztuk]], na które nikt nie łożył. Te grupy podwyższonego spożycia nie zmieniły się do czasów obecnych. Na początku XXI wieku do grona konsumentów paprykarza dołączyli tzw. „kredyciarze”, którym ta strawa zastępuje większość posiłków, w szczególności śniadania. |
Spożyciem zajmowali się głównie [[student|studenci]], [[alkoholik|menele]] i [[Artysta|reprezentanci sztuk]], na które nikt nie łożył. Te grupy podwyższonego spożycia nie zmieniły się do czasów obecnych. Na początku XXI wieku do grona konsumentów paprykarza dołączyli tzw. „kredyciarze”, którym ta strawa zastępuje większość posiłków, w szczególności śniadania. |
||
== Zobacz też == |
|||
* [[konserwa turystyczna]] |
|||
* [[pasztecik szczeciński]] |
|||
* [[pasztet]] |
|||
* [[Szczecin]] |
|||
{{Jedzenie}} |
{{Jedzenie}} |
Aktualna wersja na dzień 23:11, 28 sie 2021
Paprykarz szczeciński – mieszanka zmielonych ryb i niezmielonej kaszy, a także ryżu, cebuli, koncentratu pomidorowego oraz szczeciny wieprzowej, a wszystko to zapakowane w puszkę z samootwieraczem i czerwoną etykietą.
Po otwarciu puszki wydobywa się potworny smród. Jest ulubionym prowiantem spożywanym w pociągu. Jego opary wypalają współpasażerom oczy i gardła.
Etymologia[edytuj • edytuj kod]
Nazwa paprykarza jest podwójnym kłamstwem, gdyż czerwonego koloru nadaje mu koncentrat pomidorowy, a produkowany jest m.in. w Brzeźnicy w podkarpackim i w Wejherowie. Na swoją obronę ma on tylko to, że pewną jego część wyławia się w Zalewie Szczecińskim.
Historia[edytuj • edytuj kod]
Podstawą składu pierwszych paprykarzy w latach 70. były odpady produkcyjne zakładów przetwórstwa rybnego w wyniku opracowania racjonalizatorskiej receptury przez zespół technologów przetwórstwa żywności w Szczecinie. W ten sposób po raz pierwszy światło dzienne ujrzał magiczny składnik wyrobu, obecnie szeroko stosowany w innych branżach pokrewnych – znany z etykiet jako MOM.
Spożyciem zajmowali się głównie studenci, menele i reprezentanci sztuk, na które nikt nie łożył. Te grupy podwyższonego spożycia nie zmieniły się do czasów obecnych. Na początku XXI wieku do grona konsumentów paprykarza dołączyli tzw. „kredyciarze”, którym ta strawa zastępuje większość posiłków, w szczególności śniadania.