Flaki

Z Nonsensopedii, polskiej encyklopedii humoru
Flaczki po zamojsku, na schemacie zaznaczone żółtym kolorem.
Jeśli to zdjęcie nie wywołuje u ciebie ślinotoku, sugeruję zwrócić polski paszport.

Flaki, zdrobniale Flaczki – smaczna[potrzebne źródło], bardzo sycąca i pożywna zupa przyrządzana (jak sama nazwa wskazuje) z żołądków wołowych. Skuteczna forma tyrania dzieci, lub leczenia kaca przez nieco większe dzieci. Przypisuje się jej właściwości magiczne, jako że potrafi uzdrowić obłożnie chorego w dosłownie kilka dni. Potrawa tradycyjna dla terenów Lubelszczyzny, jednak jest mniej lub bardziej chętnie spożywana na terenie całej Polski.

Historia[edytuj • edytuj kod]

Idea flaków pojawiła się spontanicznie w wielu miejscach Europy, gdy głód zajrzał ludziom do garnków. Podczas, gdy bogatsze warstwy społeczeństwa jadały mięso, biedniejsze musiały się zadowolić podrobami i resztkami. Tak, z pozornie niejadalnych, śmierdzących żołądków bydlęcych nauczono się gotować polewkę. Następnie powędrowały na królewskie stoły (podobno ich miłośnikiem był Władysław Jagiełło), by powrócić na ulicę w formie ówczesnego fast-foodu. Obecnie obok pierogów, muzyki disco polo i obskakiwaniu regularnego wpierdolu w nogę są polskim atrybutem i symbolem narodowym.

Przygotowanie[edytuj • edytuj kod]

Istnieje wiele regionalnych przepisów na flaki, jednakże najbardziej uniwersalną jest wersja po zamojsku. Skąd ta nazwa? Chuj wie. Najważniejsze, że są smaczne. Większość ludzi idzie do najbliższego spożywczaka i kupuje słoik gotowego wyrobu. Jest to jednak zachowanie karygodne i stanowczo je potępiamy. Żołądki po obgotowaniu i pokrojeniu w cienkie paski należy wrzucić do garnka z rosołem. Czy to już flaki? Nic bardziej mylnego! Konieczne jest jeszcze odpowiednie doprawienie. Niezbędnymi przyprawami są majeranek, gałka muszkatołowa, papryka, imbir, ziele angielskie i liść laurowy. Regionalnie, spotyka się także wersje z dodatkiem pomidorów, czosnku, kminku lub różnorakich ziół. Mile widziana jest także wkładka w postaci kawałka gotowanego mięsa wołowego, od biedy wieprzowego.

Sposób podania[edytuj • edytuj kod]

Flaki serwuje się koniecznie gorące, z dodatkiem posiekanej włoszczyzny z rosołu. Spożycie zimnych flaków jest wyjątkowo traumatycznym przeżyciem, utrzymującym się w pamięci przez długi czas. Jednakże, poprawnie sporządzone danie rozgrzeje i nasyci nawet najbardziej wygłodniałą osobę.

Zobacz też[edytuj • edytuj kod]